Mūlamadhyamakakārikā^[1] (Radikaj versoj en la Meza Vojo), mallongigita kiel MMK, estas la funda teksto de Madhjamaka skolo de Mahajana Budhisma filozofio. Ĝi estis komponita de la barata filozofo Nagarĝuno (proksimume ĉirkaŭ 150 n.e.).^[2]

Moderna statuo de Nagarĝuno, protektita de Nagoj, serpentaj spiritoj pri kiuj oni diras, ke ili estas gardistoj de Prajñāpāramitā sūtra.

La MMK faras uzadon de reduktaj argumentoj kiuj montras kiel ĉiuj fenomenoj (darmoj) estas malplenaj je svabhava (kio estis varie tradukitaj kiel esenco, mem-esto, aŭ esenca ekzistado).^[2][3] La MMK estas amplekse rigardita kiel unu el la plej influaj kaj amplekse studitaj tekstoj en la historio de Budhisma filozofio.^[4] La MMK havis gravan efikon sur la posta disvolvigo de Budhisma pensaro, speciale en Tibeta budhismo kaj en Orientazia Budhismo.^[5]

Notoj

Bibliografio

• Beckwith, Christopher I. (2015), Greek Buddha: Pyrrho's Encounter with Early Buddhism in Central Asia, Princeton: Princeton University Press
• Garfield, Jay L. (1995), The Fundamental Wisdom of the Middle Way, Oxford: Oxford University Press
• Kalupahana, David J. (1992), The Principles of Buddhist Psychology, Delhi: ri Satguru Publications
• Kalupahana, David J. (1994), A history of Buddhist philosophy, Delhi: Motilal Banarsidass Publishers Private Limited
• Kalupahana, David J (1991). Mulamadhyamakakarika of Nagarjuna: The Philosophy of the Middle Way, Motilal Barnasidass.
• Siderits, Mark; Katsura, Shoryu (2013). Nagarjuna's Middle Way: Mulamadhyamakakarika. Simon and Schuster
• Westerhoff, Jan (2018). The Golden Age of Indian Buddhist Philosophy. Oxford University Press
• Westerhoff, Jan (2009). Nagarjuna's Madhyamaka: A Philosophical Introduction. Oxford University Press