| Luitpold Steidle | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| germana oficiro kaj politikisto | |||||
 Steidle en 1956 en Vajmaro dum partitago | |||||
| Persona informo | |||||
| Luitpold Steidle | |||||
| Naskiĝo | 12-an de marto 1898 en Ulm | ||||
| Morto | 27-an de julio 1984 (86-jaraĝa) en Vajmaro | ||||
| Tombo | Historia tombejo en Weimar vd | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Ŝtataneco | Germana Demokratia Respubliko vd | ||||
| Partio | Kristandemokrata Unio de Germanio (GDR) • Nacisocialisma Germana Laborista Partio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | politikisto • rezistobatalanto • soldato • terkultivisto vd | ||||
| Laborkampo | militaj aferoj • politiko • agrikulturo vd | ||||
| |||||
| |||||
| |||||
ministro pri laboro kaj sano en GDR  | |||||
| Dum | 1949 ĝis 1950 | ||||
| ministro pri sano en GDR | |||||
| Dum | 1950 ĝis 1958 | ||||
| urbestro de Vajmaro | |||||
| Dum | 1960 ĝis 1969 | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Luitpold STEIDLE [ŝtajdle] (naskiĝinta la 12-an de marto 1896 en Ulm, mortinta la 27-an de julio 1984 en Vajmaro) estis germana oficiro kaj politikisto en GDR. Partie li apartenis al Kristandemokrata Unio de Germanio.
Vivo
La filo de altranga oficisto de militkortumo el katolika familio, post kompletigado de sia mezlerneja eduko en Munkeno, laboris kiel 17-jaraĝa volontulo en la bavara regimento Infanterieleibregiment ekde 1915 kiel maŝinpafilkomandanto. Post la fino de la Unua mondmilito, Steidle komencis studi agrikulturajn sciencojn ĉe la Teknika Universitato de Munkeno en la unua semestro de la postmilita periodo de 1918, sed baldaŭ preferis praktikan trejnadon. Li trejniĝis kiel farmisto en Hohenpolding apud Taufkirchen en Malsupra Bavario kaj Graßlfing proksime de Olching en Supra Bavario.
Ekde 1920 Steidle estis mem-dungita farmisto en Loibersdorf kaj en 1926 li transprenis taskon kiel bieninspektisto en Kampehl. En 1928 li iĝis bredvirĉevalinspektisto en Beberbeck. La 1-an de majo 1933, li iĝis membro de NSDAP kaj denove estis forpelita post mallonga tempo. Post perdo de sia tasko en 1933, Steidle laboris kiel asekuristo en 1934. En la sama jaro, la rezervleŭtenanto estis reaktivigita kaj aliĝis al la armeo. En 1942 li estis promociita al kolonelo. Kiel komandanto de la 767-a Grenadira regimento, li estis kaptita fare de la sovetianoj dum la Batalo de Stalingrado en 1943. Kiel militkaptito, li estis unu el la fondintoj de la komunisma Asocio de Germanaj Oficiroj (Bund Deutscher Offiziere) de kiu li iĝis vicprezidanto. Forestanta Steidle estis tial kondamnita al morto en Germanujo. Lia volumo de memuaroj Entscheidung an der Wolga (1969) priskribas tiun ĉi vojon.
Ĝis la fino de la Dua Mondmilito, Steidle laboris kiel unualinia oficiro por la Nacia komitato Libera Germanio (Nationalkomitee Freies Deutschland) kaj estis membro de la plilongigita redakcia teamo por la radistacio Freies Deutschland. Inter 1945 kaj 1948, Steidle estis Vicprezidanto de la Germana Administracio por Agrikulturo kaj Forstado en la sovetie okupita zono de Germanujo. En 1946 li aniĝis al la kristandemokrata movado de Orienta Germanujo. Inter 1948 kaj 1949 li transprenis la vicprezidantecon de la Germana Ekonomia Komisiono en Orienta Germanujo.
En 1949, Steidle estis elektita al la Provizora Popola Ĉambro pere de la t.n. unuigita listo. De 1949 ĝis 1950 li estis ministro pri laboro kaj sano en GDR kaj de 1950 ĝis 1958 ministro pri sano. Li estis aktiva konsiliste por starigado de Nacia Popolarmeo ricevante la titolon de honora senatano de la Universitato de Greifswald. De 1950 ĝis 1971 li estis membro de la Popola Ĉambro. De 1960 ĝis sia emeritiĝo en 1969, Steidle estis urbestro de Vajmaro.
La juristo Bernhard Ludwig von Mutius estis kuzo de Steidle.
Honoroj
- Bayerische Rettungsmedaille (1916)
- Deutsches Kreuz in Gold
- Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes
- Vaterländischer Verdienstorden in Silber (6.5.1955)
- Vaterländischer Verdienstorden (Ehrenspange)
- Stern der Völkerfreundschaft
- Banner der Arbeit
- Otto-Nuschke-Plakette (1974)