| Lluís Homar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg.webp) | |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 20-an de aprilo 1957 (66-jaraĝa) en Barcelono | ||||
| Lingvoj | hispana • kataluna vd | ||||
| Ŝtataneco | Hispanio vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Barcelono • Universitato Aŭtonoma de Barcelono vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | aktoro • teatra reĝisoro vd | ||||
| Aktiva dum | 1974– vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Lluís HOMAR Toboso (Barcelono, 20a de aprilo 1957) estas hispana aktoro kaj teatra reĝisoro.
Biografio kaj kariero
En 1974 li partoprenis en la teatraĵo Otelo, reĝisorita de Ángel Carmona; unu jaron poste li aliĝis al la trupo Teatro Escorpio, kaj partoprenis en Terra Baixa, reĝisorita de Josep Montanyes, kaj Quiriquibú, reĝisorita de Fabià Puigserver kaj Guillem-Jordi Graells. En 1976, kun aliaj aktoroj, li fondis la kooperativon Teatre Lliure de Barcelono, en kiu ŝi laboris dum jaroj seninterrompe (estante arta reĝisoro inter 1992 kaj 1998) partoprenante en pli ol 30 spektakloj. Samjardeke Homar ekintervenis en televido, debute tuj poste en kino per La plaça del Diamant (1982), filmo kunprotagonistigita de Sílvia Munt.
En kino Homar ludis multajn rolojn, plej elstare en La mala educación (2004) kaj Los abrazos rotos (2009), de Pedro Almodóvar, en lia ludado de la Papo Aleksandro la 6-a en Los Borgia, de Antonio Hernández kaj de Max, robota ĉefservisto en la sciencfikcia filmo EVA (2011), de Kike Maíllo, kio havigis al li sian unuan nomumon al Goya-premio en la kategorio de «Plej Bona Duaranga Aktoro», kaj la koncernan premion.
Lé laboris ankaŭ kun kelkaj de la plej elstaraj hispanaj reĝisoroj: nome Mario Camus, Vicente Aranda, Pilar Miró, Gerardo Vera, Agustí Villaronga, Pau Freixas kaj Montxo Armendáriz.
Li elstaris ankaŭ en televido, kiel en la serioj Àngels i Sants kaj Motivos personales. Li ludis protagonistajn rolojn ankaŭ en 23-F: el día más difícil del rey (2009), filmo pri la puĉoklopodo de 1981 en kiu li ludis la rolon de la reĝo Johano Karlo la 1-a, kaj en la superproduktoraĵoj de Antena 3, Hispania, la leyenda kaj Imperium, kiel la romia Servio Sulpicio Galba.
En marto 2019, li estis elektita direktoro de la Compañía Nacional de Teatro Clásico (CNTC) anstataŭ Helena Pimenta.
Filmoj
| Jaro | Titolo | Reĝisoro |
|---|---|---|
| 1981 | La plaza del Diamante | Francesc Betriu |
| 1989 | El niño de la luna | Agustí Villaronga |
| Si te dicen que caí | Vicente Aranda | |
| 1991 | El hombre de neón | Albert Abril |
| 1992 | Después del sueño | Mario Camus |
| 1993 | El pájaro de la felicidad | Pilar Miró |
| 1995 | Mécaniques célestes | Fina Torres |
| El porqué de las cosas | Ventura Pons | |
| 1996 | La Celestina | Gerardo Vera |
| Adosados | Mario Camus | |
| 1999 | La ciudad de los prodigios | Mario Camus |
| 2000 | Morir (o no) | Ventura Pons |
| 2003 | Valentín | Juan Luis Iborra |
| Nines russes | Pau Freixas | |
| 2004 | La mala educación | Pedro Almodóvar |
| Rottweiler | Brian Yuzna | |
| 2005 | Bosque de sombras | Koldo Serra |
| Morir en San Hilario | Laura Mañá | |
| Reinas | Manuel Gómez Pereira | |
| 2006 | Los Borgia | Antonio Hernández |
| Mariposa negra | Francisco J. Lombardi | |
| 2007 | La habitación de Fermat | Luis Piedrahíta kaj Rodrigo Sopeña |
| Lo mejor de mí | Roser Aguilar | |
| 2008 | Cobardes | José Corbacho kaj Juan Cruz |
| Un château en Espagne | Isabelle Doval | |
| 2009 | Los abrazos rotos | Pedro Almodóvar |
| 2010 | Los ojos de Julia | Guillem Morales |
| Héroes | Pau Freixas | |
| Pájaros de papel | Emilio Aragón | |
| 2011 | EVA | Kike Maíllo |
| No tengas miedo | Montxo Armendáriz | |
| 2012 | The Pelayos | Eduard Cortés |
| 2014 | El club de los incomprendidos | Carlos Sedes |
| La Fosa | Pere Vilà i Barceló | |
| 2015 | Cerca de tu casa | Eduard Cortes |
| Latin Lover | Cristina Comencini | |
| 2016 | Anomalous | Hugo Stuven Casasnovas |
Referencoj
Eksteraj ligiloj
- En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Lluís Homar en la hispana Vikipedio.