Lee Remick
Persona informo
Lee Remick
Naskiĝo	14-an de decembro 1935 (1935-12-14) en Quincy
Morto	2-an de julio 1991 (1991-07-02) (55-jaraĝa) en Brentwood
Mortis pro	naturaj kialoj vd
Mortis per	rena kancero • hepata kancero vd
Lingvoj	angla vd
Ŝtataneco	Usono vd
Alma mater	Barnard College vd
Familio
Patrino	Gertrude Margaret Remick vd
Infanoj	2
Profesio
Okupo	aktoro • ĝenra aktoro • televida aktoro • teatra aktoro • filmaktoro vd
Aktiva dum	1953–1989 vd
Honorigoj Honorigoj Crystal Award • stelo sur la Trotuaro de famo en Holivudo • Golden Globe Award for Best Actress – Television Series Drama • Golden Globe Award for Best Actress – Television Series Drama • Silver Shell for Best Actress • Hasty Pudding Woman of the Year vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Lee Ann REMICK (naskiĝinta la 14-an de decembro 1935, mortinta la 2-an de julio 1991) estis usona kina kaj televida aktorino. Inter ŝiaj plej bone konataj filmoj estas Anatomy of a Murder (1959), Days of Wine and Roses (1962), kaj The Omen (1976).

Komenco

Remick naskiĝis en Quincy (Masaĉuseco), filino de Gertrude Margaret (du fontoj diras Patricia^[1][2]) (denaske Waldo), aktorino, kaj Francis Edwin "Frank" Remick, kiu posedis ĉiovendejon.^[3][4][5] Ŝia patrinflanka pra-avino, Eliza Duffield, estis angladevena predikisto kaj ŝia patroflanka avo estis irlanddevena.^[6] Remick ĉeestis ĉe la Lernejo Swaboda de Danco kaj ĉe la novjorka lernejo Hewitt^[2] kaj studis aktoradon ĉe la Barnard College kaj la Actors Studio, post kio ŝi faris ekaktoradon en Broadvajo en 1953 per Be Your Age.^[7]

Kariero

Remick faris sian kinekon per la filmo de Elia Kazan nome A Face in the Crowd (1957). Dum la filmado de la filmo en Arkansaso, Remick loĝis ĉe loka familio kaj praktikis bastonkirladon por ŝajnigi kredebla kiel junulino kiu altiras la atenton de Lonesome Rhodes (ludita de Andy Griffith).

Post aperi kiel Eula Varner, la ardosanga bofilino de Will Varner (Orson Welles) en la filmo de 1958 The Long, Hot Summer, ŝi aperis en These Thousand Hills (1959) kiel klubdancistino. Remick elstariĝis kiel viktimo de seksatenco kies edzo estas juĝprocesata pro mortigado de ŝia atakinto en la filmo de Otto Preminger nome Anatomy of a Murder (Anatomio de Murdo). En 1960, ŝi faris duan filmon kun Kazan, Wild River (Sovaĝa rivero)), kun kungeaktoroj Montgomery Clift kaj Jo Van Fleet.

Trejnante kun reĝisoro George Cukor en 1962.

En 1962 ŝi stelulis ĉe Glenn Ford en la intriga trilero de Blake Edwards nome Experiment in Terror. Tiun saman jaron ŝi estis nomumita por Oskar-premio kiel plej bonkvalita aktorino pro sia ludado kiel alkoholisma edzino de la rolulo de Jack Lemmon en Days of Wine and Roses (Tagoj de vino kaj rozoj). Bette Davis, ankaŭ nomumita tiun jaron pro Whatever Happened to Baby Jane?, diris "la ludado de Miss Remick kortuŝis min, kaj mi pensas, ke se mi perdas la Oskaron, ĝi estu por ŝi." Ili ambaŭ perdis antaŭ Anne Bancroft en The Miracle Worker.

Kiam Marilyn Monroe estis maldungita dum la filmado de la komedio Something's Got to Give, la studio anoncis ke Remick estus ŝia anstataŭanto. Kunaktoro Dean Martin malakceptis plui, tamen, dirante ke kvankam li admiris Remick, li estis subskribinta por la filmo strikte por povi labori kun Monroe.

Remick poste aperis en la broadvaja muzikalo de 1964 nome Anyone Can Whistle,^[7] verkita de Stephen Sondheim kaj Arthur Laurents, kiu daŭris nur unu semajnon. La ludado de Remick estis kaptita en la origina sursceneja registrado. Tio ekigis vivdaŭran amikecon inter Remick kaj Sondheim, kaj ŝi poste aperis en la ŝlosila koncerta versio de 1985 de lia muzikalo Follies. En 1966, ŝi aktoris en la broadvaja teatraĵo Wait Until Dark,^[7] kiu estis alia granda sukceso kaj Remick estis nomumita por premio Tony kiel plej bonkvalita aktorino (drama).^[8] Ĝi estis adaptita kiel sukcesa filmo la venontan jaron kun aktorino Audrey Hepburn.

Remick pluaktoris en gravaj filmoj laŭlonge de la 1960-aj kaj komenco de la 1970-aj jaroj, kiel ĉe Baby the Rain Must Fall (1965), No Way to Treat a Lady (1968), The Detective (1968), Sometimes a Great Notion (1971), kaj A Delicate Balance (1973).

Ŝi kunaktoris kun Gregory Peck en la hororfilmo de 1976 nome The Omen, en kiu la filo adoptita de ŝia rolulino, nome Damien, estas la Antikristo. La filmo estis biletvenda sukceso, spite la negativajn kritikojn.

Remick poste aperis en kelkaj televidaj filmoj kaj serietoj, pro kiuj ŝi ricevis totalon de sep nomumoj al Premio Emmy. Kelkaj el ili estis de historia karaktero, kiaj du notitaj serietoj: Ike, en kiu ŝi portretis la rolon de Kay Summersby, kun Robert Duvall (ŝia kunaktoro en Wait Until Dark) kiel Generalo Dwight Eisenhower, kaj Jennie: Lady Randolph Churchill kie ŝi portretis la patrinon de Winston Churchill, nome la usona Jennie Jerome aŭ Lady Randolph Churchill kiu edziniĝis al Lord Randolph Churchill.^[9]

Rekonado

Remick ricevis la premion Women in Film (kinvirinoj) nome Crystal Award en 1990.^[10]

Ŝi havis stelon en la filma sekcio de la Trotuaro de famo en Holivudo ĉe 6104 Hollywood Boulevard. (La retejo de Trotuaro de famo en Holivudo listigas ĝin ĉe 1615 Vine Street.) Ĝi estis dediĉita la 29an de Aprilo, 1991.^[11]

Persona vivo

Remick en 1960

Remick edziniĝis al la produktoro Bill Colleran en 1957. Ili havis du gefilojn, nome Katherine kaj Matthew.^[1] Remick kaj Colleran divorcis en 1968. Ŝi edziniĝis poste al la brita produktoro William Rory "Kip" Gowans en Decembro 1970. Ŝi translokiĝis kun Gowans al Anglio kaj restis sia edzino ĝis sia morto.^[2]

Morto

Remick mortiĝis la 2an de Julio, 1991, je aĝo de 55, ĉe sia hejmo en Los Angeles pro rena kancero. Survivantoj estis ŝia edzo, ŝia filo, ŝia filino, du duonfilinoj, kaj ŝia patrino.^[12]

Popola kulturo

Remick estis temo de la unua simpla disko de The Go-Betweens nome "Lee Remick," same kiel la simpla disko de 1998 de Hefner kun sama titolo (ambaŭ kantoj ne estas rilataj).

Filmaro

Notoj

Eksteraj ligiloj

• Lee Remick ĉe Interreta filma datumbazo (angle)
• Lee Remick ĉe filmreference.com

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Lee Remick en la angla Vikipedio.