| La Guardia | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| municipo en Hispanio | |||
|
| |||
| Blazono | |||
| Administrado | |||
| Lando | Hispanio | ||
| Regiono | Kastilio-Manĉo | ||
| Provinco | Toledo | ||
| Komarko | Mesa de Ocaña | ||
| Poŝtkodo | 45760 | ||
| Retpaĝaro | |||
| Politiko | |||
| Urbestro | Francisco Javier Pasamontes Orgaz | ||
| Demografio | |||
| Loĝantaro | 2 422 (2011) | ||
| Loĝdenso | 12,36 loĝ./km² | ||
| Geografio | |||
| Geografia situo | 39° 47′ N, 3° 29′ U (mapo)39.785833333333-3.4772222222222Koordinatoj: 39° 47′ N, 3° 29′ U (mapo) [+] | ||
| Alto | 701 m [+] | ||
| Areo | 196 km² (19 600 ha) | ||
| Horzono | UTC+01:00 [+] | ||
 | |||
| |||
|
| |||
| Alia projekto | |||
 Vikimedia Komunejo La Guardia, Toledo [+] | |||
.svg.png.webp)
La Guardia (La Gvardio) estas municipo de Hispanio, en la Provinco Toledo, regiono de Kastilio-Manĉo.
Toponimio
La termino "La Guardia" devenas el gota wardja 'gvardio' .[1] La toponimo devenas el tempo de la reconquista. Laŭ Madoz, estis nomata Guardia «desde que vino a serlo de los cristianos contra las algaradas sarracenas» (ekde kiam ĝi iĝid tio por kristanoj kontraŭ ekinvadoj de islamanoj).[2]
Loĝantoj
La loĝanto nomiĝas Guardiolo. La censita populacio en 2011 estis de 2.422 loĝantoj kaj la denseco estas de 3,4 loĝ/km².
Situo
La Guardia estas situanta en la centra parto de Kastilio-Manĉo en la komarko aŭ distrikto Mesa de Ocaña en la nordorienta parto de la provinco de Toledo, je altitudo de 730 m; je 55 km el Toledo, provinca kaj regiona ĉefurbo. La areo de ties teritorio estas de 196 km². La geografiaj koordinatoj estas 39°47′9″ N 3°28′38″ Ok.
Geografio
La municipo troviĝas «en lo alto de un cerro» (sur pinto de monteto).[2] Ĝi apartenas al la komarko Mesa de Ocaña kaj limas kun la municipaj teritorioj de Dosbarrios kaj Villatobas norde, Corral de Almaguer oriente, Lillo, El Romeral kaj Tembleque sude, kaj Villanueva de Bogas kaj Huerta de Valdecarábanos okcidente, ĉiuj de la provinco Toledo. «Comprende los despoblados de Casar de Redondeo, Daucos, San Cebrián o Cuartos de la Hoz, Santa María y Villapalomas» (Enhavas senhomejojn Casar de Redondeo, Daucos, San Cebrián o Cuartos de la Hoz, Santa María kaj Villapalomas).[2]
Trafluas la teritorion diversaj rojoj, sekaj plejparte de la jaro, kiaj Cedrón, Vadeláguila kaj Fuente del Madero.
Historio
La arkeologiaj restoj de tiu municipo kaj ĉirkaŭaĵoj indikas praekziston el epoko prehistoria, okupita de diversaj popoloj ĝis la romia konkero. Ties alta situo ŝlosila ĉe la vojo al Andaluzio estis tialo por grava rolo laŭlonge de la historio.
Post la reconquista, Alfonso la 6-a ordonis la konkeron de tiu vilaĝo fare de ls Kavaliroj de Sankta Johano, al kies Ordeno ĝi apartenis. En 1212 lokanoj elstaris en la batalo de Las Navas de Tolosa, kaj pro tio Alfonso la 8-a distingis ilin per titolo Muy Leal (ege lojala). Post jaroj, Ferdinando la 3-a donid ĝin al la ekleziuloj de Toledo.
Poste ĝi estis donata de Filipo la 2-a favore al la senjoroj Guardiolas kaj Bazanes.[2]
Ekde la Hispana transiro al la demokratio la urbestro estis ĉiam maldekstrulo, nome dufoje komunisto, dum sepfoje socialisto.
Ekonomio
Agrikulturo kaj brutobredado tradicie. Servoj kaj loĝejoj.
