Léon Agourtine
Persona informo
Naskonomo Лев Агуртин
Naskiĝo 27-an de aprilo 1895 (1895-04-27)
en Bjalistoko, Hrodna/Grodna gubernio,  Rusia Imperio
Morto
Lingvoj Esperanto • franca • rusa
Loĝloko Parizo • Bjalistoko
Okupo
Okupo esperantisto • ĵurnalisto • tradukisto
Léon Agourtine (centre) kun bjalistokaj esperantistoj ĉ. 1920
Agourtine kun policistoj-esperantistoj dum UK 1937

Léon AGOURTINE (naskiĝis la 27-an de aprilo 1895 en Bjalistoko kiel Лев Агуртин - Lev Agurtin[1], mortis la 7-an de februaro 1980 verŝajne en Berlino) estis franca ĵurnalisto kaj esperantisto.

Li esperantistiĝis en 1911, faris propagandajn broŝurojn en rusa kaj franca lingvoj. De 1922 sekretario de la gazetara Komisiono de SFPE.

Dum la dua mondmilito li estis tradukisto en la franca armeo[1][2].

En la 1970-aj jaroj li vivis en Okcidenta Berlino kaj fariĝis la 1-an de januaro 1974 membro de Esperanto-Ligo Berlino. Li uzis la titolon "Ministerialrat im Französischen Arbeitsministerium a.D." (Ministeria Konsilanto en Franca Ministerio pri Laboro ekster ofico).[3]

Verkoj

  • Международный язык = Internacia lingvo (Saratov: Elektro-tito-lit. B. L. Rabinoviĉ [1914])[4]
  • L' Esperanto et la lutte des langues (Paris: Office Central Espérantiste, [proks. 1921]. - 8 p.)
  • La Communauté Européenne de Defense et la question des langues (Préface d. G. Malraison. Introd. d. R. Leger. - Clichy: Agourtine, 1952. - IV, 12 folioj)
  • Meĵdunarodnyj jazyk (Saratov: Esp. Bibl. de G. D., [1914]. - 12 p.]
  • Die europäische Verteidigungsgemeinschaft und das Sprachenproblem (Vorwort G. Malraison. Einführung R. Leger. Trad. August Weide. - Lampertheim : Wilhelm Herrmann, 1952. - 15+2 p.. - 355 (4)=3)
  • L'Histoire militaire de la revolution badoise de 1848. (Clichy, Seine, 1952)
  • La législation sociale de la République Démocratique Allemande (zone soviétique d'occupation), 1952-1955

Recenzoj

Pri L' Esperanto et la lutte des langues

Citaĵo
„ Aparta eldono de bonega artikolo aperinta en La Revue Contemporaine de 21 nov. 1921. La aŭtoro precipe kunigas en sia pledo por Esperanto la opiniojn de granda nombro de eminentuloj kaj kompetentaj institucioj. ”
— Belga Esperantisto n083-084 (jan-feb 1921)

Referencoj

  1. 1 2 Русская эмиграция против Третьего Рейха. Офицеры. Неполные и неточные сведения. Прода. Arkivita el la originalo je 2017-11-07. Alirita 2017-10-30.
  2. ↑ De nos amis mobilisés en Franca Esperantisto, 1940
  3. ↑ Laŭ membra kartoteko de Esperanto-Ligo Berlino
  4. ↑ Rusa Ŝtata Biblioteko
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.