Konstantino la 1-a aŭ Kostandin (1035-1040/1050-1055 - ĉirkaŭ 1100 — m. la 24-an de februaro 1102 - aŭ la 23-an de februaro 1103) estis la dua princa reganto de armena Kilikio aŭ "Sinjoro de la Montoj" (1095 - ĉirkaŭ 1100/1102/1103). Dum lia regado, li kontrolis la plejparton de la regionoj ĉirkaŭ Taŭruso, kaj investis multon da liaj klopodoj en terkultivado kaj rekonstruado de la urboj ene de liaj posedaĵoj. Li disponigis abundajn kondiĉojn al la krucistoj, ekzemple dum la malfacila periodo de sieĝo de Antioĥio en la vintro de 1097. Li estis pasia membro de la Armena Apostola Eklezio.