| Kolonjo | |||||||
| |||||||
 | |||||||
 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Hansa urbo • metropolo • Roman city • urba komunumo de Germanio • urbego • eksterdistrikta urbo de Nordrejn-Vestfalio • Libera regna urbo | |||||||
| |||||||
| Administrado | |||||||
| Federacia lando | Nordrejn-Vestfalio | ||||||
| Distriktaro | Distriktaro Köln | ||||||
| Distrikto | eksterdistrikta urbo | ||||||
| Regiono | Rejnlando | ||||||
| Urborajtoj | Urbo (Stadt) | ||||||
| Telefona antaŭkodo | 02 21 0 22 03 (urboparto Porz sen kvartalo Poll) 0 22 32 ( urboparto Meschenich) 0 22 33 ( urbopartoj Hochkirchen kaj Rondorf) 0 22 34 (urbopartoj Lövenich, Weiden kaj Marsdorf) 0 22 36 (urbopartoj Godorf, Hahnwald, Immendorf, komerca zono Rodenkirchen, Sürth kaj Weiß) | ||||||
| Poŝtkodo | 50441–51149 | ||||||
| Aŭtomobila kodo | K | ||||||
| Oficiala Municipokodo | 05315000 | ||||||
| NUTS | DEA23 | ||||||
| Subdivido | 9 urbodistriktoj (Stadtbezirke) kun 86 urbopartoj (Stadtteile) | ||||||
| Politiko | |||||||
| Komunumestro | Henriette Reker | ||||||
| Partio de komunumestro | sen | ||||||
| Adreso de la administrejo | Rathaus 50667 Köln | ||||||
| Demografio | |||||||
| Loĝantaro | 1084831 (stato 2022-12-31) [fonto: landa statistika oficejo] | ||||||
| Geografio | |||||||
| Geografia situo | 50° 57′ N, 6° 57′ O (mapo)50.9422222222226.9577777777778Koordinatoj: 50° 57′ N, 6° 57′ O (mapo) | ||||||
| Alto super la marnivelo | 37 - 118 m | ||||||
| Areo | 405 km² | ||||||
| Oficiala retejo | https://www.stadt-koeln.de | ||||||
Kolonjo (germane Köln /keln/ [kʰœln], france Cologne /kolonj/ [kɔ.lɔɲ], angle Cologne /koloŭn/ [kəˈloʊn], nederlande Keulen [ˈkøːlə(n)], ripuare Kölle) estas granda urbo en okcidenta Germanio sur ambaŭ bordoj de la rivero Rejno en la federacia lando Nordrejn-Vestfalio. Kolonjo estas la sidejo de la distriktaro Kolonjo. Kolonjo, kiel la nomo indikas, estis kolonio de Romio proksima de la limo de la imperio. En 50 la romia imperiestro Klaŭdio nomis la urbon laŭ sia edzino Agripina: Colonia Claudia Ara Agrippinensium. Kompreneble, la nomo mallongiĝis. La bela urbo havis ekde romiaj tempoj multajn judojn kaj estis la elirpunkto de la alorienta migrado de la judoj tra la nuna Germanio, Pollando kaj Rusio dum 500-1900. La komunumo konsistas el 9 urbaj distriktoj („Stadtbezirke“) kun entute 86 urbopartoj („Stadtteile“). Unu urboparto plej ofte similas al iama urbeto aŭ vilaĝo, escepte de la centra urbo („Innenstadt“): Ĝi formas sian propran urban distrikton, kiu konsistas el 5 urbopartoj. Lasta pligrandigo de la urbo ĝis nun: 1975.
- loko: 50° 56' norde, 6° 57' oriente
- horzono: GMT+1h (+2h de aprilo ĝis oktobro)
Vidindaĵoj
- Katedralo de Kolonjo
- Rom-Ĝermana Muzeo
- Wallraf-Richartz Museum
- ekzistas operejo kaj urba teatro (plus pluraj malgrandaj) kun regulaj prezentadoj
- La turo Malakoffturm estas postlasaĵo de la Rejnbordo-Fortikaĵo, kiun la registaro de Prusujo starigis de 1848 ĝis 1858 en Kolonjo.
- Diversaj grandaj foiroj komercaj kaj artaj
- La karnavalo de Kolonjo estas tre fama
- La „Kolonja Akvo“ (Eau de Cologne)
Historio
Vidu ankaŭ : elektoepiskopujo Kolonjo
En la 5-a jarcento, rego de la urbo iris al la frankoj. Poste Karolo la Granda starigis ĉefepiskopon en Kolonjo. La ĉefepiskopoj de la urbo fariĝis princoj de la Sankta Romia Imperio kaj regis la urbon ĝis 1288. Eĉ hodiaŭ Kolonjo estas grava centro de germana katolikismo kaj havas la plej grandan gotikan katedralon (jen bildo ) de Eŭropo: ĝiaj turoj estas 157 m altaj kaj en ĝi troviĝas relikvio, kiu onidire enhavas la korpajn postrestaĵojn de la tri reĝoj.
Ekde 1288 post la batalo ĉe Worringen komenciĝis la „libera“ stato de la urbo (fakte, per la senpotencigo de la princepiskopo) kaj resp. 1475 (oficialigo per la imperiestro) ĝis 1794 Kolonjo estis libera urbo, tio signifas, ke ĝi estis submetata nur al la imperiestro. Ĝi prosperis kiel membro de la Hansa Ligo ĝis la 16-a jarcento. En la epoko de la religiaj konfliktoj la urbo komencis malprosperi. Dum la 16-a jarcento, tri ĉefepiskopoj de Kolonjo konvertis al protestantismo, kaj tio kaŭzis gravan konflikton kun Bavario. La Kolonja Milito (germane: Kölnischer Krieg, Truchsessicher Krieg) estis konflikto, kiun efektivigis de 1583 ĝis 1588 ĉefe elektepiskopaj kolonjaj kaj bavaraj trupoj. La milito malsukcesigis la provon, ŝanĝi la ĉefepiskopujon Kolonjo en heredeblan, protestantan duklandon.
En 1794 Francio aneksis la landon maldekstran de la Rejno kaj sekve ankaŭ Kolonjon.
En 1815, post la militoj de Napoleono la 1-a de Francio, Rejnlando kaj Vestfalio estis donitaj al Prusio. La provinca ĉefurbo de Rejnlando fariĝis Koblenz, sed Kolonjo estis (kaj estas) sidejo de unu el la granddistriktoj en la regiono. La 19a jarcento kunportis industrian kaj ekonomian reviviĝon de la urbo kaj la finkonstruon de la katedralo, komencita en la 13a jarcento. Grava por la evoluo estis interalie la trajnlinio Kolonjo-Antverpeno, per kiu oni transportis Ruhr-regionan karbon al la oceano, kaj kiu estis unu el la unuaj internaciaj trajnkonektoj.
Post la 1-a Mondmilito la venkintoj devigis la detruon de ĉiuj fortikaĵoj ĉirkaŭ Kolonjo, kaj la urbo estis okupata de britaj soldatoj (ĝis 1926). La 12an de marto 1933 la nacisocialistoj, post premo kaj perforto, laŭ la balotoj fariĝis la plej granda frakcio en la urboparlamento. La postan tagon la katolik-partia urbestro Konrad Adenauer fuĝis.
Dum la regado de la nacisocialistoj la Rejnlando denove fariĝis parto de la germana armea teritorio (1936), kaj ekde 1942 fariĝis unu el la ĉefaj celoj de la usonaj kaj britaj bombatakoj. En 1940 la diktaturo forprenis la kolonjajn ciganojn, la postan jaron la kolonjajn judojn.
Post la 2-a Mondmilito la tute detruita Kolonjo estis okupata unue de la usona armeo, kiu reinstalis Konrad Adenauer kiel urbestron, kaj baldaŭ poste de la brita armeo, kiu malinstalis lin: fakte pro lia memstareco, oficiale pro lia "malkapableco". Kvar jarojn poste Konrad Adenauer fariĝis la unua ĉefministro de Federacia Respubliko Germanio.
Kolonjo, ne la ĉefurbo sed la plej granda metropolo de la nova regiona ŝtato Nordrejn-Vestfalio, evoluis denove al riĉa kaj kulturplena urbo, interalie kun la Okcidentgermana Radio en 1956, la samjare finrestaŭrita katedralo, la Romia-Ĝermana Muzeo en 1974, la muzeo Wallraff-Richartz en 1986. De 1949 ĝis 1999, kiam la iom pli suda Bonn estis la sidejo de la registaro kaj parlamento de la Federacia Respubliko de Germanio, Kolonjo havis iel la statuson de "krom-ĉefurbo".
Ĝis 1994 Germanio estis okupita de la venkintaj potencoj, sed la politika influo de la okcidentaj venkintoj jam rapide post 1949/1952 plimalfortiĝis. Tamen restis en Nordrejn-Vestfalio la brita regulo, ke la urbanoj elektas la urboparlamenton kaj tiu poste elektas la ĉefurbestron (neprofesian) kaj la urbodirektoron (plenofican, ĉefon de la administrado). Dum 1994 tio estis ŝanĝita: ekde 1999 la kolonjanoj unuafoje rekte elektis sian ĉefurbestron.
Administra divido
Rheinauhafen (en esperanto: haveno en la apud-rejna herbejo) nomiĝas la iama haveno en la urba sudo de Kolonjo (Germanujo). Nuntempe la tereno estas uzata kiel loĝo-, oficejo-, servo- kaj industrio-areo.
Neubrück estas kvartalo ĉe la dekstra bordo de Rejno en Kolonjo, en la distrikto Kalk.
Transporto
Amaskomunikiloj
Kölner Stadt-Anzeiger estas germana regiona gazeto. Ĝi fondiĝis en Kolonjo kaj havas sian centran redakcion tie. Gazetaj eldonoj ekde la 14-a de novembro 1876 aperas ĉiun lundon ĝis sabaton.
Gefiloj de la urbo
- Agnes Zimmermann, pianistino kaj komponistino
- Albert Suerbeer, unua episkopo de Rigo
- August Hartel
- Hermann Joseph von Steinfeld, mistikulo
- Husch Josten
- Max Hecker, filologo kaj eldonisto
- Robert Blum
- Sulpiz Boisserée, kolektisto
Aliaj rilataj personoj
- Severino el Kolonjo, tria episkopo kaj sanktulo
- Sankta Ursulo de Kolonjo
Partneraj urboj
Inter la partneraj urboj estas
Liverpool en Britio ekde 1952
Esch-sur-Alzette en Luksemburgo ekde 1958
Lilo en Francio ekde 1958
Lieĝo (urbo) en Belgio ekde 1958
Roterdamo en Nederlando ekde 1958
Torino en Italio ekde 1958
Kioto en Japanio ekde 1963
Tunizo en Tunizio ekde 1964
Turku en Finnlando ekde 1967
la urbodistriktoj Neukölln de Berlino en Germanio ekde 1967
Kluĵo en Rumanio ekde 1976
Tel-Avivo-Jafo en Israelo ekde 1979
Barcelono en Hispanio ekde 1984
Pekino en Ĉinio ekde 1987
Tesaloniko en Grekio ekde 1988
Cork en Irlando ekde 1988
Corinto/El Realejo en Nikaragvo ekde 1988
Indianapolis en Usono ekde 1988
Volgogrado en Rusio ekde 1988- la urbodistriktoj Treptow-Köpenick de Berlino en Germanio ekde 1990
Katowice en Pollando ekde 1991
Bet-Leĥem en Cisjordanio ekde 1996
Istanbulo en Turkio ekde 1997
Rio-de-Ĵanejro en Brazilo ekde 2011
Per ĉirkaŭaj teritorioj iom post iom aligitaj al la urbo, Kolonjo transprenis partnerecojn kun la urboj de Benfleet/Castle Point (Britio), Igny (Francio), Diepenbeek (Belgio), Brive-la-Gaillarde (Francio), Dunstable (Britio), Eygelshoven/Kerkrade (Nederlando), Wattignies (Francio) kaj Hazebrouck (Francio).
Futbala Mondpokalo 2006
Inter la 9a de junio kaj la 9a je julio 2006 en Germanio okazis la Futbala Mondpokalo, interalie en Kolonjo. En la tute trakonstruita stadiono, kiu dum la turniro havis 40.590 sidlokojn, okazis pluraj matĉoj.
Karnavalo
La kolonja karnavalo estas serioza afero por Kolonjanoj.
Urba arkivo
La urba arkivo de Kolonjo estis la plej grava urba arkivo en Germanio ĝis sia kolapso la 3-an de marto 2009.
.jpg.webp)
Esperanto en Kolonjo
En Kolonjo okazis interalie la 25-a Universala Kongreso de Esperanto de la 29-a de julio ĝis la 5-a de aŭgusto 1933; la kongreson antaŭis gravaj malfaciloj pro la tiamaj politikaj ŝanĝoj; Judoj ne rajtas partopreni la UK-on , La nazia urbestro partoprenis la UK-on dum inauguro. okazis interkonsento sur koncepto de nacioj pri la organizo.
Ekde 1920 tie aperis la grava esperantlingva gazeto Heroldo de Esperanto. Originale semajna, ĝi estis (kaj daŭre estas, kvankam nun trisemajna) la plej ofte aperanta gazeto en Esperanto. Politike kaj religie sendependa (sed fakte modere orientita), ĝi pretervivis la unuan persekuton de la nazia reĝimo, sed dum 1936 devis migri al Nederlando.
Inter la 27-a de decembro 1961 kaj la 3-a de januaro 1962 cetere la 5-a Internacia Seminario de Germana Esperanto-Junularo okazis en Kolonjo kaj pritraktis la temon "Usono kaj Sovetunio - ĉu eblas kunekzisto de la du kontraŭaj socisistemoj". Ankaŭ la 12-a Internacia Seminario de Germana Esperanto-Junularo inter la 27-a de decembro 1968 kaj la 3-a de januaro 1969 - post la politike kirla jaro 1968 - okazis en Kolonjo, ĉi-foje en la urboparto Deutz oriente de la Rejno, kaj pritraktis la temon "Sociologiaj aspektoj de l'nuntempo". Triafoje dum la jarŝanĝo 1986 / 1987, do komence de la jaro de centjariĝo de la internacia lingvo Kolonjo (ĉi-foje denove okcidente de la Rejno) gastigis la, nun 30-an, Internacian Seminarion sub la temo "Internacia kulturo en praktiko - Esperanto 100-jara" - tiun eventon partoprenis preskaŭ 400 seminarianoj, por la lernejana kaj studenta aranĝo rekorda nombro. En la nordokcidenta urboparto Ossendorf situas strato nomata "Zamenhofstraße". Ekzistas loka klubo „KEK“ (Kolonja Esperanto-Klubo).
Esperantistoj de Kolonjo
Inter la aparte konataj esperantistoj de Kolonjo estas ekzemple
- Wilhelm Wingen,
- Teodor Jung,
- Martin Haase,
- Ulrich Lins kaj lia filo
- Marko Lins.
Galerio
la Katedralo de Kolonjo kaj la Hohencolerna Ponto
la mezepoka urbodomo
priĉokolada muzeo
urbocentra silueto dumnokte
Eksteraj ligiloj
| ||||||||||||
| ||||||||||
.svg.png.webp){kind=small}
