Klasika logiko aŭ normiga logiko[1][2] estas formala sistemo kiu sekvas la jenajn principojn:
- Principo de la tria ekskludita
- Principo de nekontraŭdiro
- Principo de eksplodo
- Monotoneco de la implico
La plej komunaj ekzemploj de klasikaj logikoj estas la propozicia logiko, la unuaranga logiko (aŭ Predikatkalkulo de unua ordo) kaj la duaranga logiko (aŭ de supera ordo).
La klasikaj logikoj estas la formalaj sistemoj plej studitaj kaj uzitaj el ĉiuj.
Notoj
- ↑ The Blackwell dictionary of Western philosophy. Wiley-Blackwell. 2004. p. 266. ISBN 978-1-4051-0679-5.
- ↑ Gamut, L. T. F. (1991). Logic, language, and meaning, Volume 1: Introduction to Logic. University of Chicago Press. pp. 156-157. ISBN 978-0-226-28085-1.
Bibliografio
- Graham Sacerdote, Una Introducción a Lógica No Clásica: De Si a Es, 2a eldono, TAZA, 2008, ISBN 978-0-521-67026-5
- Warren Goldfard, "Deductive Lógica", 1a eldono, 2003, ISBN 0-87220-660-2
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.