| Kastelo Knau | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| kastelo | |||
| Geografiaj informoj | |||
| Lando |  Germanio | ||
| Geografia situo | 50° 39′ 2″ N, 11° 43′ 11″ O (mapo)50.65066911.719656Koordinatoj: 50° 39′ 2″ N, 11° 43′ 11″ O (mapo) | ||
| |||
 | |||
La iama Kastelo Knau (germane: Schloß Knau) troviĝas en Knau, Germanujo.
Historio
La tuto estiĝis en la mezo de la 14-a jarcento. Laŭ dendrokronologiaj estis estinta eĉ antaŭula ejo. Surloke estis ekonomia bieno de la Abatejo de Saalfeld. La unua mencio de la bieno estis en 1522 skribe. La malnova kastelo starigitis je la komenco de la 17-a jarcento fare de Esaiias von Brandenstein en renesanca stilo kun du festosalonegoj. En la kuro de la tempo ŝanĝiĝis la posedantecoj plurfoje.
La grafo de Hoym aldonigis la t.n. novan senjorejon. Je la fino de la 19-a jarcento la komplekso iĝis modela agrikulturejo. Ekde 1945 la komunistoj dividis la teritorion. Inter 1946 kaj 1951 estis en la senjorejo faklernejo por porkbredado Thüringer Lehr- und Versuchswirtschaft für Schweinehaltung. Pli malfrue oni tie havias (ekde 1952) sekcion pri bestotenado de Akademio de agrikultursciencoj de GDR. En 1992 incendo detruis la bienadmininistradejon kaj ties apudajn stalojn.
Priskribo
La eja komplekso de la iama bieno konsistas el rektangula, trietaĝa domo el la 16-a jarcento, suda plurlatera ŝtuparturo kaj duetaĝa-triala senjorejo: ĉi-laste alkonstruitis en 1798 sude tiel ke rezultiĝis kvadrata fermita kamparanejo.
La fasado de la kastelo iam havis algipsitajn angulŝtonojn, baroke enkadritajn fenestrojn kaj meze de la eosta fronto triaksan eksaltantajn kolonojn kun timpano. En ĝin oni lokigis (kun dato de 1607) sidniĉan portalon. La ornamaĵoj malaperis.
La pli malnova ejo havas en la teretraĝo krucripvolban halon, unuaetaĝe salonegojn kun profilita trabplafono el ligno. En la salonego de la dua etaĝo konserviĝis restaĵoj de la origina pentrado. La pli malnova senjorejo ŝanĝitis interne tre post 1945 laŭ siaj diversaj funkcioj.
Literaturo
- Dehio-Handbuch der deutschen Kunstdenkmäler, Thüringen. Deutscher Kunstverlag, München/Berlin 2003, ISBN 3-422-03095-6.