Manne Siegbahn

Membrecoj
Membrecoj	Reĝa Societo de Londono • Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj • Akademio de Sciencoj de Francio • Royal Physiographic Society in Lund • Reĝa Sveda Akademio de Inĝenieriaj Sciencoj • Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Royal Swedish Academy of War Sciences • Rusia Akademio de Sciencoj vd

Honorigoj
Honorigoj	Nobel-premio pri fiziko • Hughes Medal • Premio Björkén • Medalo Rumford • Guthrie Lecture • eksterlanda ano de la Reĝa Societo • Gabor Medal and Prize vd

**Manne Siegbahn**
Manne Siegbahn
	Nobel-premiito
Persona informo
	Karl Siegbahn
Naskonomo	Karl Manne Georg Siegbahn
Naskiĝo	3-an de decembro 1886; en Örebro Nikolai parish
Morto	24-an de septembro 1978 (91-jaraĝa); en Engelbrekt
Tombo	Engelbrektskyrkans kolumbarium vd
Lingvoj	sveda vd
Ŝtataneco	Svedio vd
Alma mater	Universitato de Lund • Norra Real vd
Familio
Edz(in)o	Karin Högbom vd
Infanoj	Kai Siegbahn • Bo Siegbahn vd
Profesio
Okupo	fizikisto • universitata instruisto vd
Laborkampo	fiziko vd
Verkado
Verkoj	iksradia spektroskopio vd
Honorigoj
Honorigoj	Nobel-premio pri fiziko • Hughes Medal • Premio Björkén • Medalo Rumford • Guthrie Lecture • eksterlanda ano de la Reĝa Societo • Gabor Medal and Prize vd
Membrecoj
Membrecoj	Reĝa Societo de Londono • Reĝa Sveda Akademio de Sciencoj • Akademio de Sciencoj de Francio • Royal Physiographic Society in Lund • Reĝa Sveda Akademio de Inĝenieriaj Sciencoj • Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj • Royal Swedish Academy of War Sciences • Rusia Akademio de Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

(Karl) Manne (Georg) SIEGBAHN (3-an de decembro 1886, Örebro, Svedio – 26-an de septembro 1978, Stokholmo) estis sveda fizikisto, kiu ricevis Nobel-premion pri fiziko en 1924 por la rentgenspektroskopiaj malkovroj kaj ekzamenoj.

Li malkovris en la rentgenemisiaj spektroj novan spektro-serion (M-serio) en 1916. Li ellaboris tiajn maŝinojn kaj metodojn, kiuj ebligis la precizan mezuron de la rentgenaj ondolongoj. Li iĝis fizika profesoro en la Universitato de Uppsala kaj unu jaron poste pruvis kun la kunlaborantoj, ke la rentgenaj radioj trairantaj la prismon, dekliniĝis kiel lumradioj, sed iom pli malforte. Pli poste li analizis la pli malfortajn rentgenajn radiojn, kiuj situantaj proksime al la ultraviola parto de la spektro.

Li iĝis en 1937 fizika profesoro de la Stokholma Universitato. Samjare li iĝis unua direktoro de la Fizika Instituto Nobel, fondita samjare de la Sveda Reĝa Scienca Akademio. Li retiriĝis el tiu posteno en 1975.

Li estis inter 1939 kaj 1964 membro de la Internacia Pezo- kaj Mezurafera Komisiono.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.