Pedro González de Mendoza
hispana nobelo kaj ekleziulo
Persona informo
Naskiĝo	3-an de majo 1428 (1428-05-03) en Gvadalaharo, Reĝlando Kastilio,  Reĝlando de Kastilio
Morto	11-an de januaro 1495 (1495-01-11) (66-jaraĝa) en Gvadalaharo, Reĝlando Kastilio,  Reĝlando de Kastilio
Religio	katolika eklezio vd
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Reĝlando de Kastilio vd
Alma mater	Universitato de Salamanko vd
Familio
Dinastio	Familio Mendoza vd
Patro	Iñigo López de Mendoza vd
Patrino	Catarina Suárez de Figueroa vd
Gefratoj	Mencía de Mendoza y Figueroa vd
Infanoj	Rodrigo Díaz de Vivar y Mendoza, 1st Marquis of Cenete • Diego Hurtado de Mendoza, 1st Count of Melito • Juan Hurtado de Mendoza y Tovar • Rodrigo Hurtado de Mendoza, Marqués de Zenette vd
Profesio
Okupo	romkatolika sacerdoto • politikisto vd
Postenoj Postenoj Primacy of the Diocese of Toledo • apostola administristo • Roman Catholic Bishop of Siguenza • Roman Catholic Bishop of Calahorra and La Calzada • Ĉefepiskopo de Toledo • apostola administristo • Titular Patriarch of Alexandria • kardinalsacerdoto • kardinalsacerdoto vd
Episkopo de Sigvenco
Ĉefepiskopo de Sevilo
Episkopo de Osma
Ĉefepiskopo de Toledo
vd	Fonto: Vikidatumoj

Pedro González de Mendoza (n. en Gvadalaĥaro, la 3-an de majo 1428 - m. samloke, la 11-an de januaro 1495), ekleziulo, politikisto, militisto kaj kastilia mecenato. Mendoza apartenis al la alta nobelaro el la grava familio Mendoza, kvina filo de Íñigo López de Mendoza, unua markizo de Santillana, kaj de sia edzino Katarina de Figueroa; liaj gepatroj destinis lin por la eklezia vivo ekde la lulilo. Mendoza estas unu el la plej brilaj figuroj de la aristokrataro de la dua duono de la 15-a jarcento, transire de mezepoko al la moderna epoko.

• Eklezie: Li atingis altan pozicion en la Romkatolika Eklezio danke al sia nobela deveno sed ankaŭ pro universitata formado kaj elstaris kiel administranto kaj prizorganto de la kreliĝo de la pastraro. Aliflanke, lia vivo ne estis ekzemplodona, laŭ la tiuepoka vivstilo: akaparis postenojn, rezidis ĉe la Kortego, ne ĉeestante siajn diocezojn kaj sukcesis leĝiĝi siajn naturajn filojn.
• Politike li atingis grandan influon kun Henriko la 4-a de Kastilio kaj kun la papo Siksto la 4-a, kaj dum epoko de la Katolikaj Gereĝoj oni diris ke li estis "la tria reĝo de Hispanio". Li prosperis inter enlandaj militoj kaj ŝanĝoj danke al liaj grandaj meritoj kiel konsilisto de Kastilio, diplomata agento kaj militista episkopo; kaj pro lia kapablo adaptiĝi, resti kun la venkanto kaj praktiki la nepotismon.
• Kulture Mendoza estis senescepta mecenato kaj unu el la respondeculoj de tri gravaj fundamentaj ŝanĝoj en la moderna pensmaniero: la Hispana Renesanco, la malkovro de Ameriko kaj la Forpelo de la judoj el Hispanio.