Antaŭ-Kolumba epoko

Kalio kaj ĝenerale la interanda regiono kaj la marbordo de la Pacifika Oceano de la departemento de la Valo de Kaŭko estas interesa regiono por arĥeologio de la antaŭ-kolumba epoko. Multaj popoloj de la regiono havas rektan rilaton kun la Kariboj. Oni ankaŭ esploras la eblecon de antikvaj rilatoj kun Mezameriko. Apud Kalio oni trovas arĥeologiajn vestiĝiojn el la Kalima kulturo apartenanta al la lingvistika familio karibo.

Pektoralo el Ĵotoka kulturo, arĥeologika regiono de la Calima kulturo, tekniko: oro martele-frapita. Metropolita Muzeo de Arto, Novjorko, Usono.

Je la alveno de la hispanoj, la indiĝenoj Gorrones (goronoj) loĝadis inter la nuntempaj municipoj de Roldanillo (roldaniĝo) kaj Cali, la plej granda gorrona vilaĝo estis lokata sur la rivero Pescador (rivero fiŝanto), proksime al la nuntempaj vilaĝoj de Zarzal (rubusejo) kaj Bugalagrande (Bugao la granda). La Gorronoj interŝanĝis aĵojn kun la Quimbayas (Kimbaĝaj popoloj), kiuj loĝadis en la norda parto de la nuntempaj departementoj de Valo de Kaŭko kaj la Kafa akso.^[6]

Konkero

En 1534 Sebastián de Belalcázar fondis Kiton en ekspedicio sendita de Francisco Pizarro. Poste, serĉante Eldoradon li eniras al la nuntempa teritorio de Kolombio kaj fondis la urbon de Popayan (Popajano). Se la regado de la Inkaa imperio ne estis malfacila, la falo de la indianaj vilaĝoj ankaŭ ne estus tiel, pro ilia politika organizo de konfederacio de triboj. En ilia vojo al Valo de Kaŭko la hispanoj transiris la regionon el Los Timbas (Timbaj popoloj), kiuj forkuris, lasante malantaŭe sian vilaĝon kaj havaĵojn, tio estis facila milit-akiro por la eŭropanoj. En ilia trairado norden, la konkerantoj eniris la teritorion de la kaciko Jamundí (Ĥamundio) kies popolo regis la regionon inter la riveroj Panco kaj Ĥamundio. La ĥamundia popolo forte rezistis la invadintojn, batalante per ĵetlancoj kaj venenaj sagoj kontraŭ la arkebuzoj kaj glavoj de la hispanoj.

Post la malvenko kaj la kaptado de la ĥamundia popolo, la hispanoj akiris oron, kio intensigis evidente ilian ambicion kaj bravecon por antaŭeniri norde. La lasta ĉefa ĉenero de la regiono estis la milit-hardita sperta kaciko Petekujo kaj lia popolo. Ties loko troviĝis inter la rivero Lili kaj la okcidenta montoĉeno Andoj. Petekujo alfrontis la invadantojn per granda armeo formita de konfederacio de triboj. La definitiva batalo en kiu unu el la antikvaj suverenoj el la Amerikoj falis antaŭ la eŭropa povo, okazis je Sankta Mardo de la jaro 1536.^[6][7]

Konkeroj kaj ekspedicioj de Sebastián de Belalcázar

Male al Petekujo kaj Ĥamundio, la Goronoj cedis facile al la hispanoj. La indiĝenaj popoloj dominataj estis dividitaj kiel en ĉiuj naskiĝantaj nacioj, en enkomendoj kaj aliaj strukturoj de la hispana povo. Krome komenciĝis la rasmiksiĝon inter la hispanoj (kiuj alvenis al la konkero sen virinoj) kaj la indiĝenoj. Poste, kun la alportado de la afrikaj sklavoj al Ameriko, ĉi tiu proceso havus pli grandajn dimensiojn. La hispanoj mem jam estis antaŭ ol la malkovro de Ameriko miksita popolo kaj tio permesis ke la novaj rasaj miksoj ne estus problemo por la novaj mastroj de la kontinento (malsame de la angloj kaj francoj). Evidento de tio estas la fondinto mem de Kalio, Sebastián de Belalcázar havis gefilojn kun indiĝenaj virinoj, tiel kiel multaj de liaj viroj.

Fondiĝo kaj koloniigo

La 25-an de julio Belalcázar fondis Kalion, unue starigita je la nordo de la nuntempa pozicio, proksime al Viĥeso kaj Riofrio. Sub la ordono de Belalcázar la kapitano Miguel Muñoz movis la urbon al la aktuala loko, kie la kapelano Frato Santos de Añasco festis meson en la loko hodiaŭ okupita de la Preĝejo La Merced.

Dum la koloniigo, Kalio estis parto de la Provincia de Popayan (Provinco de Popajano), kiu estis parto ankaŭ de la Real Audiencia de Quito (Reĝa aŭdienco de Kito) kaj jure fiksita al la dispozicioj de la Presidencia de Quito (Prezidanteco de Kito). Kvamkam Kalio estis unue la ĉefurbo de la provinco, en 1540 Belalcázar asignis ĉi tiun funkcion al Popajano pro ĝia klimato.

Statuo de Sebastián de Belalcázar.

Ĝis la 18-a jarcento multo el la teritorio de Cali estis okupita per ranĉoj (brutbredadejo). La urbo estis nur eta vilaĝo en la riverbordo. La ranĉoj estis havaĵoj de la hispana klaso, kiu havis multajn sklavojn kaj dediĉis siajn terojn al la bov-bredado kaj al la semado de sukerkano. El multaj de ĉi tiuj ranĉoj devenis la nuntempaj kvartaloj ekzemple Cañaveralejo (Kanjaverakeĥo), Chipichape (Ĉipiĉapo), Pasoanĉo, Arroyohondo (Arojoondo), Cañasgordas (Kanjasgordas9, Limonar kaj Melendez.

Dum la koloniiga epoko, Kalio okupis strategian pozicion por la komerco. Ĝia situo denove faris al ĝi gravan ejon en la paso inter la minaj regionoj de Antjokio, Ĉokoo kaj Popajano. En tiu epoko oni konstruis la unuan mul-vojon inter Buenaventuro kaj Kalio.

La Konfederaciaj Urboj el la Valo de Kaŭko

La 3-an de julio de 1810 Kalio proklamis sian sendependon el la Provinco de Popajano. Ĉi tiu leviĝo okazis 17 tagoj antaŭ la proklamo de sendependo en Bogoto. La sendependistoj serĉis apogon por sia kaŭzo kaj formis la "Ciudades amigas del Valle del Cauca"-on (Amikaj Urboj el Valo de Kaŭko) kiu kunvenigis la urbojn de: Kalio, Kartago, Toro, Bugo, Ansermo kaj Kaloto.^[8]

Preĝejo La Merced, ejo kie oni festis la mison de la fondaĵo de Cali en 1536.

La guberniestro de Popajano, Miguel Tacón y Rosique, aranĝis armeon por kontroli la leviĝojn. La kaliaj patriotoj faris helpvokojn al la Supera Konsilio de Bogoto, kiu sendis kontingenton por subteni la sendependiĝan kaŭzon sur la komando de la koronelo Antonio Baraya. Je la 28-a de marto de 1811 en la Batalla del Bajo Palacé (Batalo de la Malalta Palace'), la armeo de Baraja kun la helpo de Atanasio Girardot venkis la reĝajn trupojn. La teritorio de Kalio kaj ĝenerale la Respubliko de Nova Granado, sendependiĝis dum la nomita Patria Boba (Stulta patrujo). Dum 1815 la reĝo Fernando la 7-a de Hispanujo sendis grandan armeon sub la komando de la Paciganto Pablo Morillo kiu redonis la povon al la hispana krono.

La Kampanjo de Bolivaro kaj la Granda Kolombio

ĈI TIE GASTIĜIS LA LIBERIGANTO - De la 1-a de ĝis la 23-a de januaro de 1822. Decembro 17-a de 1930.

En 1819 post la venko de la Liberiganto Simón Bolívar kontraŭ la ĉefa hispana arme-korpo en la Batalo de Bojakao, novaj leviĝoj okazis en la Valo de Kaŭko kaj la kreoloj prenis la kontrolon de la regiono finfine. Kalio havis la honoron akcepti al la Liberiganto de Ameriko, en 1822 Simón Bolívar transpasis Kalion ricevante honorojn.^[7] Kun Bolivar okupita en la milito, Francisco de Paula Santander prenis la rimenojn el la leviĝanta Grandkolombia Registaro. La progresema pensmaniero de Santander esprimita en la malkunigo de la Ŝtato kun la Romkatolika Eklezio alportis avantaĝojn al Kalio, kiel la kreado de la Lernejo Sankta Librada en la posedaĵoj de la monaĥoj de Sankta Aŭgusteno. Post la dua vojaĝo al Peruo, Bolívar revenis kaj transpasis Kalion en 1829, kie estis akceptata per brua ĝojego.

Respubliko de Nova Granado

La ekonomio de la Valo de Kaŭko estis bazita en la rura proprieto. En la centroj urbaj kiel Kalio la ekonomio ne havis ĝian apogeon. En 1830 Kalio estis formata por la kvartaloj: Sankta Antonio, La Merced' , Santa Rosa, Sankta Nikolao kaj Sankta Librada.

En 1832 Santander estis elektata prezidanto de la Respubliko de Nova Granado, nova konstitucio donis aŭtonomion al la provincoj kaj Santander atingis sukcesan mandaton en politiko kaj ekonomio. En 1835 la Provinco de Popajano dividiĝis en la provincoj de Buenaventuro (Bona-sorto), Cauca (Kaŭko) kaj Popajano; oni asignis Kalion al la provinco de Buenaventura. Ĉi tiu jaro komenciĝis la laboroj de la Puente Ortiz (Ortiz Ponto), kiu unuigis la urbon kaj estuis utila por disvolvigi la nordon de la urbo.

Kapelo de Sankta Antonio.

Kiel sekvanto de Santander la kongreso elektis al José Ignacio de Márquez, kiu alfrontis ribelojn en la suda parto de la lando gvidantaj por José María Obando. En 1841 Obando incitis la ribelon de sklavoj en la sudo de la Valo de Kaŭko, kaj li formis gerilan armeon kiun fine prenis Kalion, semante la timon en la teritorioj inter Kalio kaj Popajano. Proksime 1843, antaŭ la nestabileco kiun alportis la geriloj de Obando, la Centra Registaro donis al generalo Eusebio Borrero la taskon regi la insurgentojn, tasko en kiu ĉimilitisto ne sukcesis. La ĉeso de la milito en la regiono estis aprobita por Pedro Alcántara Herrán, posteulo de José Ignacio de Márquez.

Post la Guerra de los Supremos (Milito de la Plejuloj) oni kreis la partiojn, José Hilario estas elektita kiel posteulo de Mosquera en 1849, kiu spite la nefavoraj cirkonstancoj atingis gravajn sukcesojn kiel la tutan abolicion de la sklaveco, kion signifis la fino de la ranĉoj en la Valo de Kaŭko. La delikata mano de López permesis la formadon de grupoj de banditoj kiuj alportis nestabilecon kaj ĥaoson, malhelpante la reelstarigon de la ekonomia agado.

Dum 1850 komenciĝis la konstruado de la vojo inter Kalio kaj Buenaventuro, grava neceso por tre izolita regiono kiel Kalio.

Post periodo de politika nestabileco, en 1855 la kaliano Manuel María Mallarino, kiel vicprezidento, anstataŭis al José María Obando pro lia elpostenigo fare de la Senato. kun Mallarino alvenis periodon de relativa kalmo kaj apogeo de la ekonomio en la Valo de Kaŭko pro altigo de la eksportoj de tabako, kinino, oro kaj kafo.

Pri la Granada Konfederacio oni povas diri ke la civila milito lasis la urbon en profunda ekonomika krizo, kvankam en 1860 la sukerindustrio La Manuelita estis modernigata, gvidante la postan disvolvon de la sukera industrio de la Valo de Kaŭko.

La Ponto Ortiz kaj la Ermito.

Unuiĝintaj Ŝtatoj de Kolombio

La problemoj de la Registaro dum la komenco de la Unuiĝintaj Ŝtatoj de Kolombio (1866) alprenis negativajn konsekvencojn al Kalio kaj al la Valo. La ŝtat-renverso de Santos Acosta eltenis la interrompon por kelkaj jaroj de la laboroj en la vojo Cali-Buenaventura, tio signifis la malfruiĝon de la ekonomika disvolvo de la urbo kaj la regiono.

Pri infrastrukturo, en 1869, post kvar jaroj de planado oni komencis la laborojn de la vojo inter Cali kaj Palmira. La paso super la Kaŭko rivero estis farita per kabla boato. En 1870 oni planis la konstruaĵon de la municipa akvodukto de Cali, laboroj kiuj finiĝis 30 jaroj poste. Kun Manuel Murillo Toro en la prezidanco, en 1872 oni subskribis kun la Compañía Minera y Constructora del Valle del Cauca (Mina kaj konstrua entrepreno de la Valo de Kaŭko) la kontrakto por la konstruaĵo de la Ferrocarril del Pacífico (Pacifika Fervojo). Ankaŭ en la mandato de Murillo Toro alvenis la telegrafon al Cali je februaro de 1873. La ekonomio de la regiono komencis prosperi.

Dum la Registaro de Aquileo Parra, en 1875 la ekonomia falo kaj la civila milito, kaŭzis detruojn en la ekonomio de la Valo de Kaŭko. Je la 24-a de decembro de 1876 Kalio estis okupata kaj disrabita pro grupo de banditoj konformita ĉefe por afrikamerikanoj, poste, plago malutilis la kulturadojn kaj sekeca periodo sekvita de intensa pluvsezono, malutilis la agrokulturon de la regiono alportanta malsategon. La periodo de aŭtoritato de Parra estas finita por la generalo Sergio Camargo. Por la regiono Valokaŭka oni donis la subskribon de kontrakto kun la kuba inĝeniero Francisco J. Cisneros por la konstruaĵo de la Pacifika Fervojo.

Kalio dum la naskiĝanta Respubliko de Kolombio

Fronto de la Preĝejo de Sankta Francisko.

La civila milito eksplodis per granda intenso en 1885, sub la prezidanteco de Rafael Núñez, la urboj de Kalio kaj Buenaventuro falis sur la ribelantaj manoj kaj estis reakiritaj de la generalo Juan Eleuterio Ulloa. Post la malvenko de la ribelantoj, Núñez dekretis la Constitución de Colombia de 1886-on (la Kolombia konstitucio de 1886).

En 1887 oni komencas la navigadon en boatoj antaŭenpelitaj per vaporo en la Kaŭka rivero, ideo kiu komencis esti pensitan antaŭ 15 jaroj. Proksime je la jarcentfino, la urbo fine havis akvodukton post 30 jaroj de la komenco de ĝia planado.

La Guerra de los Mil Días (La Miltaga Milito) estis kontraŭefika por la disvolvo de la urbo kiel por la cetero de la lando kaj alportis ekonomian recesion kaj paraliziĝon de la laboroj de disvolvo.^[7]

20-a jarcento

Ĝis la komenco de la 20-a jarcento Kalio estis nur malgranda vilaĝo, komparata kun aliaj Kolombiaj urboj, kaj dependis politike kaj ekonomie de Popaĝano. Je 26-a de oktobro de 1910, la urbo vidis por unuafoje la elektro-lumo, per la lumigo de la Plaza de Caycedo (Kajcedo Placo). En 1911 kun 28.000 loĝantoj, Kalio konvertiĝis en la ĉefurbo de la naskiĝanta departemento de la Valo de Kaŭko, kiu dividiĝis de Cauca. Ekde ĉiam la regiono Valokaŭka estis intense kultivita kaj sia estonteco kiel agrokultura provizanto ŝajnis certa. Tamen ne estis vojoj kiu konektiĝis la Valo de Kaŭko kun la cetero de la lando, Tio tenis izolitan al la regiono.

Jorge Isaacs Monumento.

La malfermo de la Panama kanalo en 1914 kaj la alveno de la trajno en 1915 rompis la izolecon de Kalio kun la cetero de la lando kaj la mondo. En la 1930-aj jaroj, per la alveno de liberalaj politikaj transformoj en la lando, oni konstruis la vojon kiu kunigis la urbon kun Bogoto sur la centra montoĉeno de la Kolombia parto de la andoj. La vojo al Buenaventura kompletiĝis inter 1926 kaj 1945. Ĉi tiu baza voja infrastrukturo, kune kun la modernigo de la sukerindustrio, kaj la kreskado de la eksportoj de kafo tra Buenaventura, estis tre grava por la disvolvo de la regiono.

En 1928 en la urbo estis la kvartaloj San Antonio, El Centro, El Vallado, El Pueblo, La Loma de la Cruz y la Loma de las Mesas. Ĝis antaŭ ol la jardeko de 1930, la homoj devis proviziĝi de akvo uzante dek-unu Pilas (fontanoj), inter ili elstariĝis la de Crespo (Krespo) kaj la Peñon. Je la 31-a de decembro de 1930, antaŭ ol 14 jaroj de planado , oni malfermis la unuan modernan akvodukton el la urbo: San Antonio. Nure unu jaro poste estis kreitaj la Empresas Públicas Municipales de Cali, EMCALI (Publikaj Municipaj Enterprenoj el Cali).

Je la jardeko de 1950 Kalio (tiam kun 240.000 loĝantoj) havis planadon de industriiĝo pero ekstera mono. Nigra paĝo ĉe la historio de Kalio okazis je la 7-a de aŭgusto de 1956 kiam ĉirkaŭ 1.100 personoj mortis kiam eksplodis 7 kamionoj eksplodplenaj por la armeo, kiuj ĉeestos senresponse inter la urba areo.

Memorinda evento por la 20-a jarcento Kalio estis la festo de la Tut-Amerikaj Ludoj en la urbo dum 1971. La preparado de tiu sporta spektaklo donis la urbon iomote da disvolvo kaj beliĝo al la publika spaco. Granda parto de la infrastrukturo sporta de la urbo estas de tiu epoko.

Monteto de Sankta Antonio.

En 1974 finis la konstruadon de la Transporta Centro de Cali. Ĉilaboraĵo, krom esti fundamenta en urbego de la grandeco de Kalio, Alportis profitojn kiel la organizaĵo de la ĥaosa trafiko kiu malfaciligis la cirkuladon tra la centro.

Dum la jardekoj de 1970 kaj 1990 la urbo eniris, kiel aliaj regionoj de la lando, en unu el la plej mallumaj ĉapitroj de la historio de Kolombio: la milito de mafioj kiu havis Kalion kiel centro de unu el la ĉefaj grupoj: la Cartel de Cali (Kartelo de Cali). La urbo estis rekte alfrontita al alia grupo: La Cartel de Medellín (Kartelo de Medellín, Tio malbonigis la famon kaj la disvolvon en ambaŭ urboj. La milito de ĉi tiu organizo kontraŭ la Kartelo de Medellín alportis selektitan violenton kaj terorismajn atencojn en la stratoj de la urbo. Same al Medellín, la urbo eniris en krizo kiam la Kartelo estis batalita kaj malordigita pro la polico kaj la centra registaro.

La urbo antaŭ la 21-a jarcento

La urba kreskado (pli ol du milionoj da personoj) kiu lokiĝis la urbo en la tria ejo post la landa ĉefurbo kaj Medeĝino, la nacia ekonomia recesio kaj aliaj faktoroj devenintaj el la sociaj problemoj de la lando, faris ke je la komenco de la 21-a jarcento la urbo suferu profundan krizon, kiel aliaj Kolombiaj urbaj centroj.

Geografio

Loko de Santiago de Cali sur la Valo de Kaŭko.

La urbo estas lokita je la koordinatoj 3° 27′ 00″ N 76° 32′ 00″ U / 3.45000 °N, 76.53333 °U / 3.45000; -76.53333 (mapo), en la departemento de la Valo de Kaŭko. Geografie Cali estas en la Valo de la rivero Kaŭko, la dua en graveco de la lando. Sur la latitudo de Cali Ĉi valo havas 35 km de laŭlarĝe kaj la urba zono estas sur la okcidenta flanko de la rivero. La okcidenta parto de la urbo troviĝas protektata pro la famaj Farallones de Cali (Klifoj el Cali), kiuj estas parto de la Okcidenta montoĉeno de la Kolombiaj Andoj.

La municipo de Cali limas norde kun Yumbo kaj La Cumbre, nord-oriente kun Palmira kaj oriente kun Candelaria. Sude oni trovas la municipon de Jamundí, la kampara areo de Buenaventura Sud-okcidente kaj Dagua nord-okcidente.

Monteto de la antigva Rubodeponejo de Navarro

Riveroj de la municipo de Cali.

La urbo havas ebenan surfacon per averaĝa leviĝo de 1 000 metroj super la marnivelo. Cali lokiĝis aldone en tre grava kaj strategia punkto: Al okcidento (proksimume 100 km) konektiĝis kun la kajo de Buenaventura sur la Pacifika marbordo, kaj al nordo-uesto la industria centro de Yumbo je kiu kune konformas la Metropolan Areon de Cali. La urbo estas aldone paso de la Tut-Amerika Ŝoseo kaj tiel do devigada paso de Kolombio ĝis Ekvadoro. La ĉefa rivero de la urbo kaj la departemento estas la Kaŭko, la respektiva parto de la municipo alvenas de la enfluejo de la Rivero Jamundí ĝis la limo inter Cali kaj Yumbo. La Kaŭko estas de sinueca naturo en sia paso tra la departemento de la Valo, en 40 km navigitaj nure oni avancas 26 km en direkto Sudo-Nordo post multaj meandroj.

En la mezo de sia veturado tra Cali, la rivero ricevas la polua ŝarĝo de la Canal Intersector Sur, kiu alportis nigraj akvoj de la sud-orienta parto de la urbo. Ĉi kanalo bordas preskaŭ 1 km al Rubodeponejo de Navarro kiu troviĝas 2,5 km de la Kaŭko. Kvamkam ĉi rubodeponejo estis tute fermita (Januaro de 2008), Milaj tunoj da rubo estis metitaj malbone kaj estus filtriĝantaj perkoli al la kolekta kanalo poluanta poste la rivero.^[9]

Sekvanta la kursadon de la Kaŭko, 11 km poste de la enfluejo de la Canal Colector Sur, oni trovas la trinkebligejon de Puerto Mallarino, kie estas prenita la 80% de la akvo kiu estas trinkita en la urbo. La rivero ricevas malpeziĝon, 3,4 km poste, en la centralo de traktado de kloakaj akvoj de Cañaveralejo (PTAR-C). Fine, post 40 km, la rivero eliras de Cali por eniri la industrian centron de Yumbo, kie atendas pli poluon al ĝi.

Kelkaj riveroj malsupreniras de la Okcidenta Montoĉeno tra la Metropola Areo de Cali, ili markas la limojn inter la Corregimientos-oj kaj enfluas en la Kaŭko. Norde de la municipo naskiĝas la Quebrada el Chocho kaj la rivero Aguacatal. La Quebrada el Chocho empieza en la corregimiento de La Paz , malsupreniras en senco nordo-sudo markanta la orientan limon de la corregimiento de la La Castilla kaj finas en la rivero Aguacatal al nord-okcidento de la urbo. Samtempe, la rivero Aguacatal naskiĝas en la corregimiento de la Elvira, sia akvokvanto markas la okcidentan limon de la corregimientos La Castilla enfluas en la Cali Rivero.

En la okcidento de la municipo naskiĝas la Rivero Cali, inter la corregimientos de Felidia kaj la Leonera, eniras al la urba areo inter la altaĵoj de Cristo Rey kaj la Tres Cruces kaj fine donas ĝiajn akvojn al Kaŭko en la norda parto de la urbo. Pli al okcidento de la municipo naskiĝas la rivero Pichindé, kiu markas la limon inter la corregimiento Pichindé kaj la corregimiento Los Andes, kaj finas en la Rivero Cali ĉirkaŭ al la corregimiento de El Saladito. La riveroj Cañaveralejo, Melendez kaj Lilí naskiĝas en la mezo de la municipo kaj finas en la Canal Intersector CVC Sur, kiu verŝas siajn akvojn en la Kaŭko en la suda parto de la urbo. En la corregimiento de Pance, naskiĝas la samnoma rivero kiu donas siajn akvojn en la rivero Jamundí, Ĉi rivero samtempe enfluas en la Kaŭkon al Sud-Okcidento de la municipo.

Klimato

La klimato estas tropika savano. La Okcidenta Montoĉeno blokas la frontojn de humidaj aeroj devenintaj de la Pacifika Oceano kvankam estas notinda kio la mara brizo atingas la urbon. La Okcidenta Montoĉeno havas 2.000 m de averaĝa altaĵo en la norda parto de la urbo kaj atingas la 4.000 m sude, Tio faras ke en la urbo la Sud-Okcidenta regiono estas pli pluvema ol la Nord-Okcidenta. En averaĝo la jara precipitaĵo estas de 900 mm en la sekaj zonoj ĝis 1800 mm en la zonoj pli pluvemaj, kun 1.000 mm averaĝa sur la granda parto de la Metropola Areo de Cali. La averaĝa temperaturo estas de 23 °C (74,4 [[Grado farenhejta| ℉]]) kun malmaksima averaĝo de 19 °C (66 ℉) kaj maksima averaĝo de 30 °C (86 ℉). La sekaj sezonoj estas de decembro ĝis marto kaj de julio ĝis aŭgusto, kaj la sezono de pluvoj estas de aprilo ĝis junio.

Naturaj Resursoj

La loko ene la Valo de Kaŭko, la klimato kaj la reliefo, agas de la urbo spaco de granda natura riĉeco. La kunfluejo de riveroj kaj aliaj akvaj fontoj agas ke la regiono estas natura potenco por kultivadoj kiel sukerkano kaj la brutobredo.

Pri mineraloj, Kvankam la Valo de Kaŭko estas ne regiono de metaloj, en la minucipo de Cali estas kelkaj minoj min-karbo en la nomitaj formacioj Guachinté kaj Ferreira, lokitaj sude kaj norde de la urba areo en la centra franĝo de la municipo. En la norda parto de la urba areo, disvastigante al Yumbo estas minoj sur la ĉielo de materialoj por la konstruaĵo.^[11]

Antikvaj Krucoj sur la Cerro de las Tres Cruces.

Media Poluado

La raportoj de la Departamento Administrativo de Gestión del Medio Ambiente (Administra Departemento de Elpaŝo de la Medio), DAGMA, montras plibonigo pri la kvalito de la aero el la urbod.^[12] Ĝis finoj de 2004 la norda zono, decida ĉar la proksimaĵo al la industria centro de Yumbo, enhavis pli ol 50 μg/m³ el partikloj de polvo (la maksima normo internacia); por la unua jarkvarono de 2006 la atmosfera poluado de la nordo oni estis reduktita ĝis 40 μg/m³. La aeraĝa koncentrado de partikloj en la aero de la urbo (33,90 μg/m³) estas sub la maksima permesita, sed povas konsiderarĝi alta pro la geografiaj naturoj de la urba zono lokita en valo de pli ol 30 km de laŭlarĝa, kvankam estas malalta ol aliaj kolombiaj urboj kiel Medellín kaj Bogotá kie la averaĝo estas super la 60 μg/m³.^[13][14] La poluado en la aero estas en granda parto kauze la granda kvanto de aŭtomobiloj, sia malrapida movebleco, kaj la malalta kvanto de benzino uzita (kun 5.000 partoj per milionoj de sulfuro).^[15][16]

Pri Akva poluado, la DAGMA faras mezuradojn de la biologia bezono de oksigeno kaj de la Solidoj Pendigaj Totalo (SST hispane). Laŭ raportoj de 2005 la rivero Kaŭka havas averaĝe 3,94 mg/l en la indico de oksigeno, je kio estas konsiderita meza poluado, tamen la riveroj Cali kaj Cañaveralejo havas averaĝe 55,5 kaj 79,7 mg/l respektive, superanta la limon de trinkebleco (50 mg/l).^[12]

Naskiĝokvanto kaj mortado

Laŭ la jaraj statistikoj de la Secretaria de Salud Pública Municipal (Sekretario de Publika Municipa Sano) de 2005^[19] la naskiĝ-indico de la urbo estas 20,2 ĵusnaskito pro ĉiu 1.000 loĝantoj, iomete pli malgranda ol la indico de la lando (22,0) kaj la monda averaĝo (21,0). Pri statistikoj pro virinoj, la fekundeco-indico estas 1,9 gefiloj pro virino, je kio estas malalta komparita kun la averaĝo de la lando (2,6). la fekundeco-indico estas tre sentema al socio-ekonomika strato de la patrino: en la malalta socia strato onis donas la averaĝan valoron (2,1), en la meza strato estas 1,9 kaj la alta strato estas apenaŭ 1,2. Pri la civila stato de la Cali-aj patrinoj: 58% vivas en libera amo kun sia paro, 23% estas geedzigitaj kaj 17% estas needziniĝintaj patrinoj.

Pri infana mortado, la urbo havas infana-mortado-indico, 12 mortas po ĉiuj 1.000 vivonaskaj infanoj, multe malalta ol la averaĝo de la lando (26) kaj ankaŭ pli malalta ol la monda averaĝo (54). La indico estis malsupreniranta de la jardeko de 1970 kiam estis de 50 mortoj pro 1.000 naskiĝoj.

La Cali-anoj havas vivdaŭron de 71,9 jaroj al naskiĝi, tre simila al nacia averaĝo (72,0) kaj 5 jaroj plu ol la monda averaĝo. La mortado-indico estas 6,5 muertos pro 1.000 loĝantoj, pli alta ol la lando (5,0), kaj montras kreskadon en pli ol punkto komparita kun la jardeko de 1980. La 20% de ĉi mortoj estas violentaj: murdoj, sinmortigoj kaj akcidentoj pro motoraj veturiloj.

Civila sekureco

En la kvarjariĝo 2000-2004 la urbo prezentadis grandegan nombron de murdoj de 90 pro ĉiu 100.000.^[20] Laŭ statistikoj de 2006 kvankam estis leĝera plibonigo komparita al 2005, la urbo ankaŭ oni povas konsideri ĝin nesekura per murdo-indico de 74 pro ĉiu 100.000 logantoj ,^[15][16] alta komparita kun Bogoto (18,8)^[21] kaj Medeĝino (28).^[22] Inter la tri ĉefaj urboj el la lando, Cali havas la plej grandan investadon en sekureco. Je 2006 la buĝeto en sekureco de Medeĝino estis kvaroble pli granda ol Cali, nuntempe Bogoto estis (kun 3,5 pli loĝantoj) sepoble pli ol Cali.^[16] En 2008 la mordo-indico estis 66 pro ĉiu 100.000 loĝantoj^[23] kaj dum 2009 okazis 1.775 murdoj en Cali^[24]

Administraciaj dividoj de Cali

La urba areo de la urbo oni dividas en 22 komunumoj, ĉi triuj ankaŭ oni dividas e kvartaloj kaj urbanizadoj. En la tuturbo estas 249 kvartaloj aprobitaj kaj 91 urbanzadoj. Laŭ la publika administrado estas 509.987 domoj kaj apartamentoj. La distribuo de la sociaj klasoj oni kontas en flankoj de domblokoj pro strato, kaj por finoj de 2005 estis:^[27][28] Malalta-Malalta 20,20%, Malalta 31,92%, Meza-Malalta 32,45%, Meza 6,72%, Meza-alta 7,61% kaj alta 1,10%.

La kampara zono oni dividas en 15 corregimientos (Koreĥimientoj), ĉi tiuj ankaŭ oni dividas en veredas (padoj). La kampara zono oni disvastigas 43.717,75 ha kaj en ĝi loĝas 48.368 personoj laŭ la projectitaj popoladoj el Administra Departemento de Municipa Planado (DAPM).^[27][29]

Ĉiu komunumo kaj corregimiento havas Lokan Administrantan Junton (Junta Administradora Local, JAL) konformita pro ne malpli ol 5 nek pli ol naŭ membroj, elektitaj per popola voĉdono por periodo de kvar jaroj kiu devas koincidi kun la periodo de la Municipa Konsilio.^[25][26]

JAL faras funkcioj rilataj al la municipaj planoj kaj programoj de ekonomia kaj socia disvolvo de publikaj laboroj, vigilado kaj kontrolo al la prestaĵo de la municipaj servoj en sia komunumo kaj corregimiento, kaj la investadoj kiu oni faros en la publikaj resurcoj, aldone je la rilataj al la disdono de la asignitaj municipaj monoj, kunveniĝi almenaŭ unu fojo per monato, dikti sian propran regularon, ekspedi faroj kun la nomo de la resolucioj kaj, ĝenere, zorgi pro la plenimo de siajn decidojn, rekomendi la plenumo de rimedoj el la municipaj aŭtoritatoj, kaj stimuli la civila partopreno.

Komunumoj el Santiago de Cali[29]
Komunumo Nombro	Popolado	areo ha	Denseco loĝ./ha	Komunumo Nº	Popolado	areo ha	Denseco loĝ./ha	Mapo Komunumoj
1	65.333	384,22	170,04	12	67.638	232,94	290,37
2	103.022	1.131,30	91,06	13	169.659	473,73	358,14
3	44.088	370,45	119,01	14	151.544	454,33	333,55
4	56.933	452,50	125,82	15	126.496	406,04	311,53
5	100.358	419,76	239,08	16	94.383	220,74	239,44
6	166.906	501,17	333,04	17	103.975	1.255,59	82,81
7	78.097	498,76	156,58	18	100.276	542,86	184,72
8	96.991	526,67	184,16	19	98.257	1.136,69	86,44
9	47.830	289,94	164,96	20	65.440	243,95	268,25
10	103.087	429,77	239,86	21	92.170	482,89	190,87
11	98.172	369,96	265,36	22	8.971	1.058,91	8,47
Corregimientos el Santiago de Cali[29]
Corregimiento	Popolado Projectita	areo ha	Denseco loĝ./ha	Corregimiento	Popolado Projectita	areo ha	Denseco loĝ./ha	Mapo Corregimientoj
Pance	2.035	10.509,27	0,194	La Elvira	2.147	1.607,08	1,336
Navarro	1.532	1.911,91	0,801	El Saladito	1.928	1.301,06	1,482
La Castilla	1.543	2.062,99	0,748	La Paz	487	470,99	1,034
Felidia	1.644	2.520,73	0,652	Montebello	8.821	412,62	21,378
Golondrinas	2.349	1.046,78	2,250	La Leonera	1.008	1.746,45	0,577
Pichindé	946	1.495,70	0,632	Los Andes	3.361	6.610,51	0,508
Villacarmelo	1.272	3.307,75	0,385	La Buitrera	11.992	3.053,82	3,927
El Hormiguero	7.303	5.660,09	1,290

Energio

La Municipaj Entreprenoj de Cali, EMCALI, okupiĝas la mendadon de publikaj servoj de la urbo kaj granda parto el la metropola areo. EMCALI estas posedanto de la infrastrukturo de distribuo kaj kune kun EPSA, estas posedantoj el 18 sub-stacidomoj de energio konektitaj al la elektrika nacia reto.

Ponto Ortiz, sur la Rivero Cali.

Akvodukto kaj kloako-sistemo

EMCALI estas responsa pro la akvodukto kaj kloako-sistemo servo. La distribuo dividiĝis en zonoj de alta kaj malalta retoj. La alta reto estas provizata per gravito, la malalta reto bezonas pumpad-sistemo. Estas kvar centraloj por traktado de trinkebla akvo:

• Río Cali: proviziĝas el Cali Rivero. Ĝi havas la kapacito de produktado de 1,80 m³/s, provizas trinkeblan akvon al 420.000 konsumantoj en la antikva parto el la urbo.
• La Reforma: proviziĝas el Meléndez Rivero. per akvo-kvanto de 1 m³/s provizas 120.000 uzantoj en la zona de ladera (zono de montan-bordo) de la urbo.
• Río Cauca: proviziĝas el Kaŭka Rivero. havas kapaciton de 2,5 m³/s.
• Puerto Mallarino: proviziĝas el Kaŭka Rivero kaj havas akvo-kvamto de 6,6 m³/s.

Kultura Centro el Cali.

La kloakaj akvoj el la urbo oni rekolektas pere de rekolektaj tuboj kiu direktas al Centro de Traktado de Kloakaj Akvoj de Cañaveralejo, PTAR-C. Ĉe la PTAR-C ĉi tiuj akvoj estas traktitaj antaŭ reiri la Kaŭkan Riveron. La PTAR-C kontrolas averaĝan akvo-kvanton de 7,6vm³/s, kio permesas trakti 70% el la kloakaj akvoj de Cali.

Telekomunikadoj

EMCALI estas la ĉefa kompanio de telefona servo per la 85% de la loka merkato. La telefonaj centraloj kaj la iloj de transigo estas konektitaj per vasta reto el optika fibro. En 2007 la ento havis preskaŭe 510.000 uzantoj. Aliaj kompanioj en la telefona merkato estas UNITEL, Telmex, Telecom, kaj ERT. La urbo havas 115.400 telefonaj lineoj.

Estas tri kompanioj de poŝtelefona servo, ĉiu kun nacia serv-areo kaj kun teknologio GSM kaj 3G WCDMA, Comcel (el América Móvil) Bando: 850Mhz kaj 1900Mhz; Movistar (el Telefónica) Bando: 850 MHz y 1900 MHz, kaj Tigo (el ETB, EPM Telecomunicaciones kaj Millicom International el Luksemburgo) Bando: 1900 MHz NGN.

Pureco kaj ruboj

Rivero Cali.

La urbo produktas 1800-2000 tunoj/tago sanaj reziduoj. La servo de rekolektado de ruboj estas tasko de la publika kompanio EMSIRVA. La ruboj estas portitaj al Rubodeponejo de Navarro, kiu havas 60 ha. Navarro dividiĝis en la antikva deponejo de 40 ha kaj la provizora sana remburejo de 20 ha. La metado de la ruboj ne estas pli teknia, ĉar la rubodeponejo de navarro ne estas propre sana remburejo; la antikva deponejo havas du lagoj de oksidado kaj metiaj fumotuboj por eliri la gasoj. En la lastaj jaroj la aliraj vojoj kaj la kanaloj de rekolektado de perkoloj estis plibonigo. SLaŭ studoj la servo de rekolektado kaj manipulo de ruboj el la urbo estas nesufiĉa kaj la diagnozo estas kritika. Post 30 jaroj de servo, la rubodeponejo de Navarro finis sia utila vivo kaj la administrado de la urbo serĉas novajn solvojn, spite de la konstanta insisto el la Corporación Regional Autónoma del Valle (Aŭtonoma regiona korporacio el la Valo), CVC, organismo okupita de la konservado de la departementa ĉirkaŭo.^[35]

Tergaso

La urbo havas reton de distribuo kun du ĉefaj aksoj: Sud-Nordo sur la ferkoridoro kaj Oriento-Okcidento sub la Sud-Orienta Aŭtoŝoseo. Kun kapacito de 130 milionoj da tagaj kubpiedoj oni garantias la servo de tergaso en la 22 komunumoj el la urbo. Ĉi reto estas nutrita per gasodukto kiu alvenas de Yumbo ĝis la norda parto el la urbo.

Eduka nivelo de la loĝantaroj

La takso de analfabeteco totala de Cali estas 6%, kiu estas alta komparata kun la averaĝo de la ĉefaj urboj el la lando (4,9%).^[17] Alia baza indikilo esta la averaĝo de jaroj de eduko, kiu en Cali estas 6,5 por virinoj kaj 7,0 por viroj, supera ol la nacia averaĝo (4,9), sed malalta komparita kun Bogoto: 7,9 por virinoj kaj 7.7 por viroj.^[17]

Pri la eduka nivelo el la loĝantaroj, laŭ DANE^[34] (Censado 2005) de 1 959 962 personoj pli aĝaj ol 3 jaroj, la distribuo de la popolo po nivel eduka oni povu vidi ĝin en la tabelo. Intereza aspekto estas ke la nombro de profesiuloj estas supera ol la nombro de teknikistoj, tio ĉi eble indikas ke la profesiuloj el la regiono havas laborojn por kiuj ili estas super-kvalifikataj kaj ne meritas trejnado dum 5 ol plo jaroj.

Baza kaj meza edukado

La plimulto el la lernejoj kaj kolegioj komencas klasojn en aŭgusto kaj septembro ĝis junio de la sekvanta jaro (B kalendaro), inkludanta unu libertempa monato inter decembro kaj januaro. Laŭ la Sekretariejo de Municipa Edukado (hispane SEM) en la jaro 2006 la indico de servareo por knaboj inter 3-17 jaraj estis 80% (2006) kaj 86% inter 5-17 jaraj.^[20] Ĉi tio indikas ke grava parto de la knaboj ne ricevas antaŭlerneja edukado aŭ ĝi komencas malfrue. Pri lerneja dizerto ,3,34% de la lernantoj (2007) ne finas siajn studojn,^[20] ĉi procento estas pli granda en privataj lernejoj (4,10%) ol en la publikaj (2,83%).

La reto de lernejoj kaj kolegioj publikaj de baza kaj meza edukado dependas de SEM. Inter la rimarkindaj institucioj publikaj estas: la Respublika Kolegio de Sankta Librada, La Supera Normal' Klifoj el Cali (hispane NSFC) , La Supera Normal' Santiago de Cali kaj la Instituto Teĥnika Industria Antonio José Camacho. Estas aldone diverseco da edukaj centroj privataj inter ili estas Lacordaire, Freinet, Inglés de los Andes, Alemán (Germana), Liceo Francés (Franca Liceo), Lauretta Bender, Berchmans, Franciskana Kolegio Pio la 12-a.

Pri kvalito de la edukado, la plej bona indikilo estas la rezultoj de la ŝtataj ekzamenoj ICFES, kiu okazas al la fino de la meza edukado kaj en kiuj kutime baziĝas universitatoj en siaj procesoj de eniro. De 2003 ĝis 2006 la abituerientoj plibonigis siajn rezultojn en ĉi tiuj provoj. Tamen, en 2007 estis kresko en la rezultoj konsideritaj malaltaj (de 28% al 44%).^[15][16][20]

Teĥnologia kaj universitata

La ĉefaj institucioj de universitata kaj teĥnika edukado en Cali estas:

Placeto de Inĝenieriartoj. Universitato de la Valo, Universitata Urbo Melendez.

• Universitato de la Valo. La Universidad del Valle (Univalle) estis fondita en 1945; en ĝi studas 29 000 studentoj de pregrado kaj postgrado (8 000 en la regionaj filioj),^[40] en la filio de Cali 20 800 estas studentoj de pregrado kaj 2 380 de postgrado kaj doktoreco.^[41] Ĝi estas la ĉefa akademia kaj reserĉa centro de la sur-okcidenta kolombia parto. Ĝi havas la plej granda biblioteko el la regiono kun 628 569 ekzempleroj (307 514 libroj).^[42]

• Universitato Icesi. Fondita en 1979, estas privata institucio kiu ofertas programoj de pregrado, specialigoj kaj majstrokursoj. Ĝi havas pli ol 3 800 studentoj de pregrado kaj pli ol 750 de specialigoj kaj majstrokursoj.^[43] Ĝia biblioteko hava pli ol 30 000 volumoj^[44]
• Pontifika Universitato Javeriana. La Pontifika Universitato Javeriana (Ĥaverjana) filio Cali estis fondita en 1970, ĝi estas privata institucio kun pli ol 5 200 alumnoj studentoj de pregrado kaj pli ol 450 de postgrado. Ĝi havas kvar fakultatoj: Fakultato de Inĝenieriarto, de Ekonomiaj kaj Administraj Sciencoj,de Humanecoj kaj Sociaj Sciencoj kaj la ĵus kreita fakultato de Sciencoj el la Sano.^[45] Bibliotekon havas ĝi kun pli ol 36 000 volumoj impresitaj.^[46]
• Universitato de Sankta Buenaventuro. La filio en Cali estis fondita en , estas ĝi privata institucio kun 5 000 studentoj de pregrado kaj 350 de postgrado, specialigoj kaj majstrokursoj. Havas ĝia biblioteko pli ol 42 000 ekzempleroj el kiuj pli ol 34 000 estas libroj.
• Aŭtonoma Universitato de Okcidento. fondita en 1970, ĉi institucio privata servas al pli ol 7 800 studentoj de pregrado kaj pli ol 250 de postgrado posgrado, entre specialigoj ka majstrokursoj.^[47] Ĝia biblioteko entenas pli ol 20 000 libroj impresitaj kaj pli ol 50 00 en cifereca formato

• Kooperativa Universitato de Kolombio La filio de Cali estis fondita en la jardeko de 1970, Ĝi estas institucio de supera edukado, de socia havaĵo, ke pro sia deveno apartenas al sektoro de la Solidara Ekonomio. Ĝi ofertas ok programoj de pregrado matene kaj nokte. Laŭ siaj informoj, al la dua duonjaro de 2006 ĝi havis 2 437 studentojn.^[48]

Universitato Icesi, al fundo oni povas vidi la Klifoj el Cali

• Universitato Santiago de Cali. Fondita en 1958, ĝi estas privata institucio kiu ofertas programoj de pregrado, licencoj, teĥnologioj, specialigoj kaj majstrokursoj. Ĝi elstariĝas en la instruo de juro. Ĝi havas du filiojn: Cali kaj Palmira.
• Universitato Antonio Nariño. La Universitato Antonio Nariño (UAN) estis fonfita je la 7-a de marto de 1976 en la antikvaj instalaĵpj de la Lernejo de Medicino de la Universitato Ĥaverjano.^[49]
• Libera Universitato. Institucio privata, sia filio en la urbo estis fondita en 1973 .Ĝi havas fakultatojn kiel Inĝenieriarto, Jurom Politikaj kaj Sociaj Sciencoj, Sciencoj de la Sano, Ekonomiaj Sciencoj, ktp.
• Universitata Fondaĵo San Martín. En 1981, naskiĝas la Universitata Fondaĵo San Martín. Ĝi komencis kun la Fakultato de Odontologio, hodiaŭ ĝi havas 13 fakultatoj de malsamaj disciplinoj.

Laboratorio ĉe la Universitato de la Valo.

• Departementa Instituto de Belaj Artoj. Institucio universitata publika, ĝi oferas profesia programas en artoj Aldone ĝi estas sidejo de la Departementa Bando kaj de la fama aŭditorio Sala Beethoven.
• Servo Nacia de Lernado (SENA). Teĥnologia institucio publika. La SENA estas grava parto de la nacia kaj regiona instruanta al teĥnikistoj kaj teĥnologoj bezonataj por la industrio..
• Nacia Lernejo de Sporto fondita en 1984, ĝi estas universitata institucio kiu ofertas profesia studoj, de postgrado kaj teĥnologiaj en la areoj de la sporto kaj sporta agado: fizikoterapio, sporta administrado.
• Universitata Institucio Kolegioj el Kolombio UNICOC antaŭe nomita Kolegio Odontologiko Kolombiana, estas institucio de supera edukado fondita en 1975.
• Universitata Institucio Antonio Jose Camacho IUAJC La institucio estis fondita pro Tulio Ramírez, kiu estis ankaŭ instituestro de la Teĥnika Industria Instituto Antonio José Camacho, kreita en 1933.
• Universitata Katolika Fondaĵo Lumen Gentium Fondita en 1970 dankal la ordo el la papo Paŭlo la 6-a.

Esplorado

La urbo havas gravecon en la nombro de sciencaj eldonaĵoj kiu produktas la Kolombiajn akademiajn kaj reserĉajn entoj. Laŭ la datenbazo de la Instituto de Scienca Informado, inter 1990-2005 la Cali-aj institucioj publikigis 2 154 artikolojn, estinta Cali post Bogoto (3 489 publicaciones) la dua centro de scienca produktado por nombro en la lando.^[50]

La Universitato de la Valo estas la ĉefa scienca kaj teĥnologia reserĉisto de la sur-okcidenta parto de Kolombio kaj unu el la ĉefaj al nacia nivelo. Ĉe la universitato oni reserĉas pri gravaj aferoj de la regiono, en grupoj kaj sekcioj kiel la CINARA^[51] en akvaj resursoj kaj la OSSO^[52] pri sismologio de la sur-okcidenta parto de Kolombio. Estas ankaŭ reserĉado en imunologio,^[53] novaj materialoj,^[54][55] maldikaj kutikloj,^[56] kaj sintezo de ĥemiaj komponaĵoj^[57] inter alie. Al agronomia nivelo, en la vojo al Palmira estas la Internacia Centro de Tropika Agrokulturo (CIAT),^[58] unu el la plej produktivaj kaj ĉefaj centroj de esplorado el la lando.

16-a jarcento

La nestabileco pro la kutimaj indiĝenaj luktoj malhelpis ke starigo de grandaj vilaĝoj, tiel do malfruigis la arkitektan disvolvon de la regiono. La plej parto el la konstruaĵoj en la 16-a jarcento estis provizoraj, escepte de la Ĉefa Preĝejo de Sankta Petro kiu havis fundamentojn el masonaĵo kaj la arko el briko (De ĉi tiu preĝejo oni nur havas historiaj referencoj).^[59] Aliaj konstruaĵo el la epoko estas la La Merced preĝejo, kie oni festis la unua miso el la naskiĝinta urbo en 1541 pro la fondiĝo.^[7][59] La preĝejo, tiam, estis tre malsama ol la nuna, kiu oni povas trovi en la centro el la urbo

Memoriga tabulo de la fondiĝo kaj la unua miso: "En ĉi tiu historia loko oni plenumas la religian ceremonion de la fondiĝo de Santiago de Cali.
Je la 25-a de julio de 1536.
Omaĝo de la municipo al fondinto, kapitano kaj antaŭulo S-ro Sebastián de Belalcázar. En la 450 jaroj de la epopeo.
Vicente Borrero Restrepo
Urbestro de Santaigo de Cali
25-a de julio de 1986."

17-a jarcento

De ĉi tiu epoko datas la monaĥejojn de Sankta Dominiko (malaperinta) kaj Sankta Aŭgusteno, la malnova Ermito (malaperinta) kaj la preĝejo de Sankta Rozo el Limo, ankaŭ en tiu jarcento oni rekonstruis la Ĉefan Preĝejon de Sankta Petro.^[59][60] La Ermito malnova estis dediĉita al Nia S-ino el la Soleco kaj al S-ro el la Rivero, kvankam malaperinta, oni scias pro pentraĵo de Farfán ke ĝi ne estis konstruaĵo de arkitekturo altvalora, kaj ĝi estis simpla.^[59][60]

18-a jarcento

Datas de ĉi tiu jarcento du arkitektaj juveloj de Cali: la Kapelo de Sankta Antonio kaj la Religia komplekso de Sankta Francisko kun ĝia bela mudeĥara turo de 23 metroj de alteco.^[59][60] La manko de plano de disvolvo kiu kontemplu la historiajn aspektojn kaj la arkitektan belecon de la urbo, faris ke la mudeĥara turo de Sankta Francisko perdu sian brilon al esti sur mallarĝa strato ĉirkaŭata de altaj konstruaĵoj. Ankaŭ de ĉi tiu jarcento estas la belega kaj elvokiva Ranĉo Dikaj-Sukerkanoj, senmortigita en la romano El Alférez Real (La Reĝa Subleŭtenanto) de Eustaquio Palacios.^[59]

La Merced Preĝejo

19-a jarcento

La konstruoj de ĉi tiu epoko estas de novklasika stilo , kontraŭe kun la antaŭaj konstruoj kiu estis laŭ la stilo baroka.^[59] Kvankam komenciĝis sian konstruadon en 1722 laŭ la modeloj barokaj, la Katedralo de Sankta Petro, estis finita sole en 1841, ja kiel novklasika preĝejo. Pro tertremoj ĝi suferis kelkajn rekonstruojn kaj sia nuna fasado datas de 1930. En sia eno ĝi havas verkojn de religia arto el la 18-a jarcento.^[59][60]

20-a jarcento

La municipa teatro de Cali estas vera arkitekta juvelo el la urbo. ĝi estis konstruita inter 1922 kaj 1927 laŭ la stilo criollo (tradicia stilo), bazita en la Eŭropa novklasikismo, kaj ĝi estis deklarita nacia monumento je 2002.^[60]

La konstruaĵo Otero estis alia el la reprezentaj konstruaĵoj de komencoj de la jardeko (inaŭgurita je 1926) kaj deklarita nacia monumento je 1977.^[60]

La preĝejo Sankta Rozo el Limo estis finita je 1924, laŭ la renesanca hispana stilo kaj ĝi havas du turojn de 40 metroj de alteco.^[60]

La teatro Jorge Isaacs estis inaŭgurita je 1931 en omaĝo al valekaukana verkisto de la sama nomo. Ĉi konstruaĵo de franca novklasika stilo estis deklarita nacia monumento je 1984 kaj remalfermita je 1989 post kelkaj jaroj de senzorgo.^[60]

Komplekso religia de Sankta Francisko, la kapelo el la Senmakula kaj la mudeĥara turo.

La Nacia Palaco, sur la Plaza de Caycedo (Placo de Kajcedo), estis inaŭgurita je 1933 ankaŭ laŭ franca novklasika stilo kaj deklarita nacia monumento je 1977.^[60]

Protesto antaŭ Sankta Francisko.

Je 1942 oni konstruis ĉe kie antaŭe estis la Malnova Ermito, preĝejo malgranda laŭ la gotika stilo la nova Ermito.

Meze la jarcento elstaras la Museo de Arte Moderno La Tertulia (Muzeo de Moderna Arto La Babilrondo), konstruita je 1956.^[60]

Verkoj de regiona graveco kaj de instituta arkitekturo kaj funkcia estas la Central de Transportes (Centro de Transportoj) kiu estis starigita je 1974 kaj la Turo de Cali de 44 etaĝoj kaj 183 metroj de alteco, finita je 1980;^[61][62] la Turo estas la plej granda konstruaĵo el la urbo, kaj la tria en Kolombio laŭ la terasa alteco kaj la unua laŭ la antena alteco.

Je 1990, la filio de la Respublika Banko aldoniĝis kiel moderna elemento al la historia centro de la urbo. Samjare brika kolora elemento aldoniĝis al la centro de Cali per la konstruo de la Centro Cultural de Cali (Kultura Centro de Cali), Rogelio Salmona estis unu el la arkitektoj el ĉi tiu verko kiu gajnis la Nacian Premion de Arkitekturo.^[60]

Festivaloj kaj kulturaj rekontiĝoj

13-a Internacia Festivalo de Arto de Cali. Salso.

• Encuentro Nacional e Internacional de Danzas Folclóricas Mercedes Montaño. (Nacia kaj Internacia Rekontiĝo de Folkloraj Dancoj Mercedes Montaño)
• Festival Internacional de Poesía. (Internacia Festivalo de Poezio) Okazis jare de la jaro 2000.
• Festival de Música del Pacífico Petronio Álvarez. (Festivalo de Muziko de la Pacifiko Petronio Älvarez).
• Festival Internacional de Arte de Cali. (Internacia Festivalo de Arto de Cali) Okazas ĉiu du jaroj
• Festival de Teatro de Cali. (Festivalo de Teatro de Cali) La festivalo komencis de 1999.^[63]
• Festival de Rock Alternativo CALIBRE. (Festivalo de Alternativa Rokmuziko) Festita de 2006, prezentas grupoj de alternativa rokmuziko ĉe la Parko de la Muziko.
• Festival Mundial de Salsa. (Tutmonda Festivalo de Salso).
• Festival de Jazz Fusión y Experimental AJAZZGO. (Festivalo de Ĵazfuzio kaj Eksperimenta AJAZZGO)
• Festival Internacional de Ballet. (Internacia Festivalo de Baleto) Festita jare en la monato de junio.
• Festival Internacional de Cine de Cali. (Internacia Kinofestivalo de Cali) Dum oktobro kaj novembro

Centroj kulturaj

Kultura Centro de Cali.

• Casa Cultural Proartes. De 1871 la Casa Proartes (Domo por la artoj) havis grandan influon en la kultura vivo de Cali. La konstruaĵo estis restaŭrita je 1991 kaj en ĝi estas salonoj de elmontrado, scenejoj kaj kinejoj.
• Centro Cultural de Cali. (Kultura Centro de Cali). De 1997 estas la kultura centro de la urbo kaj sidejo de la Municipaj Sekretariejoj de Kulturo kaj Turismo.
• Centro Cultural Comfandi Santa Rosa. (Kultura Centro Comfandi Sankta Rozo) lokata sur la centro de la urbo. Ĝi havas infanan kaj junulan bibliotekon, adoltan bibliotekon, du salonojn de artaj elmontradoj, diversaj salonoj de eventoj kaj aŭditorio.

Muzeoj

• Museo Arqueológico La Merced: (Arĥeologia Muzeo La Merced) Centro de la urbo. Elmontroj de antaŭhispana ceramikaĵoj de la societoj kiu loĝis la Kolombia sud-okcidento.
• Museo Religioso y Colonial de San Francisco: (Religia kaj Kolonia Muzeo de Sankta Francisko) .Ekzistas de 1940.
• Museo de Oro Calima: (Muzeo de oro Kalima Sidejo de la Respublika Banko. En ĝi oni elmontras oraĵoj, ceramikaĵoj, kaj arto de la Kalima kulturo.

Muzeo de Moderna Arto La Tertulia.

• Museo de Arte Moderno La Tertulia: (Muzeo de Moderna Arto La Tertulia) Fondita por Maritza Uribe de Urdinola y reinaŭgurita en la nuna konstruaĵo je1962. Ĝi havas pli ol 300 verkoj de naciaj kaj internaciaj artistoj.
• Museo Arqueológico de la Universidad del Valle: (Arĥeologia Muzeo de la Universitato de la Valo) Montras arĥeologiaj artefaktoj de la antaŭhispana epoko inter la jarcentoj 16-a kaj 17-a antaŭ Kristo.
• Museo de la Caña: (Museo de la Kano) Fondita je 1990, ĝi havas informadon pro la kano kultivo kaj la procesoj por produkti sukeron.
• Museo Departamental de Ciencias Naturales Federico Carlos Lehmann Valencia: (Departementa Muzeo de Naturaj Sciencoj Federiko Karlo Lehman Valencia) Fondita je 1963. Scienca kaj zoologia muzeo.

Teatroj

• Teatro Municipal Enrique Buenaventura (Municipa teatro "Enrique Buenaventura"), estas nuntempe, la plej grava kultura loko de la urbo. Inaŭgurita en 1927, la loko havas spacon por 1200 spektantoj, la stilo de la teatro estas francia novklasika arkitekturo.

Municipa teatro.

• Teatro Jorge Isaacs (Teatro "Jorge Isaacs"), estas unu el la tradiciaj lokoj de la urbo, ĝi havas spacon por 1.187 spektantoj. Estis konstruita en 1931 por Hernan Bohmer, en omaĝo a Jorge Isaacs. Sia arkitecturo estas influita por la itala romantikismo. Freŝdate la teatro estis restaŭrita. Ĝi estis deklarita nacia monumento en 1984 kaj havas unu el la plej bonaj akustikoj de la lando.
• Teatro al aire libre Los Cristales (Teatro sub la libera ĉielo La Kristaloj), ĉi tiu teatro havas areon de 3.920 m² kaj havas spacon por 15 000 personoj.

Bibliotekoj

Aldone de la Red de Bibliotecas Públicas Comunitarias de Cali (Reto de Komunumaj Publikaj Bibliotekoj), ekzistas grupo de elstarigitaj bibliotekoj:

Biblioteca Departamental Jorge Garcés Borrero.

• Biblioteca Centenario (Biblioteko Jarcento). Inaŭgurita je la 20-a de julio de 1910, ĝi estas la plej antikva el la publikaj bibliotekoj de la urbo. Ĝi lokiĝas proksimume al la Muzeo la Tertulia kaj ĝi havas 15 200 volumojn.
• Departementa Biblioteko (Departementa Biblioteko Jorge Garcés Borrero). Origine ĝi estis la privata biblioteko el la entreprenisto Jorge Garcés Borrero, malfermita al publiko je 1953 sur la Avenida Colombia (Avenuo Kolombio). En 1954 ĝi fariĝis publika biblioteko. Sia nuna loko estas proksimume al la Stadio.
• Biblioteca Mario Carvajal (Biblioteko Mario Carvajal). Ĝi estas la ĉefa biblioteko de la Universitato de la Valo en la sidejo Melendez. Ĝi estas la plej granda biblioteko el la kolombia sur-okcidento kun 628 569 ekzempleroj en sia kolekto (307 514 libroj).^[42]

Amaskomunikiloj

Cali havas kelkajn televidkanalojn de malfermita signalo, en la teritorio kolombia estas kvin signaloj naciaj: 2 privataj Caracol (Heliko) kaj RCN, kaj 3 publikaj Canal Uno, Señal Institucional (Institucia Signalo) kaj Señal Colombia (Signalo Kolombio). La regiona kanalo Telepacífico telesendas de 1986. La entreprenoj de televido por abono ofertas proprajn kanalojn aldone de internciaj signaloj.

Pri radio, hay múltiples emisoras de AM kaj FM. La plej parto el la radiostacioj estas kontrolataj pro Caracol Radio o RCN Radio.

En Cali kaj Valo de Kaŭko cirkulas tage la ĵurnalo El País (La Lando) impresita. Estas aliaj malgrandaj ĵurnaloj kiel El Caleño (La Kaliano) kaj de nacia nivelo kiel El Tiempo (La Tempo). La Diario Occidente (Okcidenta Ĵurnalo) ĉesis impresi siajn eldonojn kaj de kelkaj jaroj faras ĵurnalismon en sia retejo.

Parkoj kaj verdaj zonoj

La verdaj zonoj de la urbo sumigas 10 914 985 m². Kio estas averaĝe po 5,33 m² je loĝanto.^[20] Inter la elstarigitaj parkoj estas:

• Plaza de Caicedo (Placo de Kajcedo): Estadas la centro de la urbo de sia fondiĝo. Estis nomita la "Placo de la Konstitucio" ĝis 1913 kiam ĝi estis rebaptita en omaĝo al Cali-ana eminentulo Joaquín de Caycedo y Cuero, kaj oni lokis monumenton en sia omaĝo en la centro de la placo.
• Parque de la Retreta (Parko de la Retreto): Apud la Cali Rivero, ĝi havas kioskon de novklasika stilo donita al la urbo en siaj 450 jaroj de fondiĝo.
• Parque Panamericano (Tutamerika Parko): Ĝi estas parto el la Komplekso Deportiva Sankta Fernando kiu enhavas la Stadionon kaj la Koloseon Evangelista Mora. Ĝi estas ankaŭ nomata kiel Parque de las Banderas (Parko de la Flagoj) kaj estis la ejo kie oni ekbruligis la olimpikan flamon en la Tut-Amerikaj Ludoj de 1971.

Placo de Caycedo.

Busto de la poeto Isaías Gamboa.

• Parque del Perro (Parko de la Hundo): La parko estas omaĝo al hundo nomita 'Teddy kiu estis maskoto kaj amiko de la vizitantoj de la parko. Nun ĝi estas zono de restoracioj kaj kluboj.
• Parque Eloy Obrero (Parko Eloy Obrero): konata kiel Parque Obrero (Parko Laboristo), ĝi estas en unu el la plej antikvaj sektoroj de la urbo.
• Parque de los Poetas (Parko de la Poetoj): Konstruita en 1995, ĝi estas placeto por kulturaj prezentadoj de diversaj stiloj, oni konstruis ĝin omaĝe al la valakaŭkanaj poetoj.
• Parque La Flora (Parko la Plantaro): Ĝi estas sur la Kvartalo la Plantaro, unu el la plej tradiciaj kvartaloj el la urbo, ĝi estas parko de amuziĝo kun atleta vojo kaj diversaj stacioj de ekzerco.
• Parque Artesanal Loma de la Cruz (Metia Parko Monteto de la Kruc'): ĝi estas unu el la famaj turismaj lokoj de la urbo kaj kie la manlaboristoj povas vendi kaj montri siajn verkojn.
• 'Akvoparko de la Kano: fondinta en 1983, ĝi havas naĝejoj eĉ unu de ondoj.
• Parque del Avión (Parko de la Aviadilo): En tiu parko estas aviadilo sendita por la generalo Omar Torrijos al lia kuba amiko José Pardo Llada.

Ankaŭ ekzistas multaj pli da parkoj en la urbo.

Sporta infrastrukturo

La Sekretariejo de la Sporto kaj Rekreado (Secretaría del Deporte y Recreación) kontrolas 39 popolaj centroj de rekreado distribuitaj en la 22 komunumoj de la urbo.^[69] Pri atlrendimenta sporto, Cali havas tri sportaj centroj en la suda parto de la urbo.^[69] Unidad deportiva San Fernando (Sporta Centro Sankta Fernando). Ĝi enhavas la Olimpika Stadio Pascual Guerrero-n, la Olimpikajn Naĝejojn Alberto Galindo Herrera, la Koloseon Evangelista Mora kaj la Casa del Deporte (Domo de la Sporto).

• Olimpika Stadio Pascual Guerrero. Ĝi havas spacon por 45 200 pesonoj kaj ĝi estas la dua plej granda scenejo de la Surokcidenta parto de Kolombio. La nomo de la Stadio estas en omaĝo por S-ro Pascual Guerrero kiu donacis la terenojn kie oni konstruis la stadion. Ĝi malfermis siajn pordojn en 1937 kaj ĝis nun ĝi havis 4 rekonstruojn: 1951 por la 12-aj Naciaj Ludoj, 1971 por la 6-aj Tut-Amerikaj Ludoj, 2001 por la Amerika Pokalo kaj 2011 por la Futbala Mondpokalo de Sub-20-jaruloj. La Stadio estas havaĵo de la Universitato de la Valo.^[27]
• Gimnazio Evangelista Mora. Konstruita por la 12-aj Naciaj Ludoj ĝi havas spacon por 4 500 personojn, kaj ĝi strukturo estas hangarforma.
• Olimpikaj Naĝejoj Alberto Galindo Herrera. Ĝi havas naĝejojn de 50 metroj kaj alia naĝejoj por saltoj de 5 m de profundeco, la tribunoj havas spacon por 2 000 spektantoj.

Unidad Deportiva Jaime Aparicio (Sporta Centro Jaime Aparicio). Ankaŭ konata kiel Tut-Amerika Sporta Centro, ĝi havas 14 scenejon por malsamajn sportajn kaj instruajn aferojn. Inter la scenejoj kun tribunoj estas la Tut-Amerikaj Naĝejoj Hernando Botero O’Birne (7 280 spektantoj), kaj la Gimnazio de flugpilkado (1 500 spektantoj), la Diamanto de Basbalo Miguel Chávez del Valle (4 500 spektantoj) kaj stadio de futbalo (2 000 spektantoj). Ankaŭ oni havas lokojn por praktiki teniso, tejo (teĥo la nacia sporto), Korbopilkado, karateo, flugpilkado sur sablo, softbalo, pafado, kaj sketadejo de 200 metroj de longeco.

Unidad Deportiva Alberto Galindo Herrera (Sporta Centro Alberto Galindo Herrera). Ĝi estas formata pro la Koloseo la Popolo (18 000 personoj), la Sketadejo la Diputados (Delegitoj), la Ciklodromo Alcides Nieto Patiño (7 500 spektantoj) kaj la Koloseo de Korbopilkado Ricardo H. Cobo (2 000 spektantoj).

Stadiono de la Deportivo Cali. Kun spaco por 52 000 spektantoj estas unu el plej grandaj scenejoj de la lando kaj ĝi estas havaĵo de la futbala klubo Deportivo Cali.

Sportaj eventoj

• Maratón de Cali (Maratono de Cali), ĝi estas la sporta evento de plej kunvoko de la sud-okcidento kaj oni festas ĝin de 2002.
• La Carrera de la Luz (La Lumkurado) tra la Avenuo Ciudad de Cali (Urbo de Cali) estas la plej grava socia evento de la Distrikto de Aguablanca.
• Ĝi gastigos la Mondajn Ludojn de 2013.

Nokta panorama vido de Kalio el Monteto Kristo Reĝo.

Centro de Cali de la Monteto de Sankta Antonio.

Bibliografio

• Gómez, A (1985). Historia de Cali. Cali: Ediciones Andinas.
• Rodríguez, Carlos Armando (1992). Instituto Vallecaucana de investigaciones científicas INCIVA, Fundación hispanoamericana de Cali, Embajada de España en Colombia. ed. Tras las huellas del hombre prehispánico y su cultura en el valle del Cauca. Cali.
• Santiago, Sebastián (1965). Arquitectura Colonial en Popayán y el Valle del Cauca. Cali: Universidad del Valle.
• Slocum, Marianna C. (1983). Diccionario: Páez-Español / Español-Páez. Bogotá: ILV.
• Castillo y Orozco, Eugenio (1877). Vocabulario Páez-Castellano. París: Ezequiel Uricoechea ed. Maisonneuve y Cia. Libreros Editores