Julia Kristeva
Persona informo
Naskiĝo 24-an de junio 1941 (1941-06-24) (82-jaraĝa)
en Sliven,  Reĝlando Bulgario
Etno bulgaroj vd
Lingvoj franca • bulgara vd
Ŝtataneco Francio • Bulgario vd
Alma mater Sofia Universitato • Universitato de Parizo 8 vd
Familio
Edz(in)o Philippe Sollers vd
Profesio
Okupo verkisto • psikoanalizisto • universitata instruisto • sociologo • filozofo • literaturkritikisto • romanisto • lingvisto vd
Laborkampo lingvoscienco • psikoanalizo vd
Doktoreca konsilisto Lucien Goldmann vd
Verkado
Verkoj Potencoj de la hororo ❦
Q2947073 vd
En TTT Oficiala retejo vd
vd Fonto: Vikidatumoj

Julia KRISTEVA (en bulgara: Юлия Кръстева; 24a de junio 1941) estas bulgar-franca filozofo, literaturkritikisto, semiotikisto, psikoanalizisto, feministo kaj pli ĵuse romanisto, kiu loĝis en Francio ekde mezo de la 1960-aj jaroj. Ŝi estas emerita profesoro en la Universitato Paris Diderot. Aŭtoro de pli ol 30 libroj, kiel Pouvoirs de l'horreur. Essai sur l'abjection, Histoires d'amour, Soleil noir. Dépression et mélancolie, Le Temps sensible. Proust et l'expérience littéraire, kaj la trilogio Le Génie féminin, ŝi ricevis premiojn kaj honorojn inter kiuj Honora legio, Ordeno de Merito, premioj Holberg kaj Hannah Arendt, kaj Vision 97 de la Fondumo Havel.

Kristeva estis influa en internacia kritika analizo, kulturaj sciencoj kaj feminismo post publikigi sian unuan libron, Semeiotikè, en 1969. Ŝia ampleksa verkaro inkludas librojn kaj eseojn kiuj temas pri interteksteco, semiotiko, kaj la koncepto de abjekto (tiel) aŭ abstino, en la fakoj lingvistiko, literatura teorio kaj kritikaro, psikoanalizo, biografio kaj membiografio, politika kaj kultura analizo, arto kaj arthistorio. Ŝi estas elstara figuro en strukturisma kaj poststrukturisma pensaro.

Kristeva estas ankaŭ la fondinto de la komitato por la Premio Simone de Beauvoir.[1]

Verkoj

Lingvistikaj kaj literaturaj eseoj

  • Le Langage, cet inconnu. Une initiation à la linguistique, SGPP, 1969 (publikigita sub la nomo Julia Joyaux; eld. Seuil, kol. «Points» no 125, 1981)
  • Semeiotikê. Recherches pour une sémanalyse, Seuil, 1969
  • Le Texte du roman. Approche sémiologique d’une structure discursive transformationnelle, La Haye, Mouton, 1970
  • La Traversée des signes (ouvrage collectif), Seuil, 1975
  • Polylogue, Seuil, 1977
  • La Révolution du langage poétique. L'avant-garde à la fin du XIXe siècle, Lautréamont et Mallarmé, 1985
  • Le Temps sensible. Proust et l'expérience littéraire, Gallimard, 1994, rééd. coll. « Folio Essais », 2000

Aliaj eseoj

  • Des Chinoises, Éditions des femmes, 197459 ; rééd. Pauvert, 2001
  • Folle Vérité (ouvrage collectif), 1979
  • Pouvoirs de l'horreur. Essai sur l'abjection, Seuil, 1980
  • Histoires d'amour, Denoël, 1983
  • Au commencement était l'amour. Psychanalyse et foi, Textes du XXe siècle, Hachette, 1985
  • Soleil noir. Dépression et mélancolie, Gallimard, 1987
  • Le Génie féminin, Paris, rééd. Gallimard, coll. « Folio essais » :
    • 1. Hannah Arendt, 1999
    • 2. Melanie Klein, 2000 (ISBN 2-07-042739-0)
    • 3. Colette, 2002
  • Au risque de la pensée, Éditions de l'Aube, 2001
  • Cet incroyable besoin de croire, Paris, Bayard, 2007
  • Du mariage considéré comme un des beaux-arts, avec Philippe Sollers, Fayard, 2015
  • Je me voyage. Mémoires, entretiens avec Samuel Dock, Paris, Fayard, 2016
  • Beauvoir présente, Fayard, 2016 (ISBN 978-2-8185-0419-2)

Romanoj

  • Les Samouraïs, 1990
  • Le Vieil Homme et les loups, 1991
  • Possessions, 1996
  • Meurtre à Byzance, 2004
  • Thérèse mon amour, récit, Fayard, 2008
  • L'Horloge enchantée, Fayard, 2015

Notoj

  1. ↑ Simone de Beauvoir Prize 2009 goes to the One Million Signatures Campaign in Iran En webarchive dato 2009-02-01, Change for Equality
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.