| Jacques Lacan | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg.webp) | |||||
| Persona informo | |||||
| Jacques Lacan | |||||
| Naskonomo | Jacques Lacan | ||||
| Naskiĝo | 13-an de aprilo 1901 en 3-a arondismento de Parizo | ||||
| Morto | 9-an de septembro 1981 (80-jaraĝa) en 6-a arondismento de Parizo | ||||
| Mortis pro | naturaj kialoj vd | ||||
| Mortis per | kojlorektuma kancero vd | ||||
| Tombo | Guitrancourt vd | ||||
| Religio | ateismo vd | ||||
| Lingvoj | germana • franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Alma mater | Collège Stanislas • Medicina Fakultato de Parizo vd | ||||
Subskribo  | |||||
| Familio | |||||
| Gefratoj | Marc-François Lacan vd | ||||
| Edz(in)o | Sylvia Bataille • Marie-Louise Blondin vd | ||||
| Infanoj | Judith Miller • Sibylle Lacan • Caroline Roger-Lacan vd | ||||
| Parencoj | Jacques-Alain Miller • Fabrice Roger Lacan • Cyril Roger-Lacan vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | psikoanalizisto • psikiatro • tradukisto • medical examiner • aesthetician • verkisto vd | ||||
| Laborkampo | psikoanalizo • psikiatrio • lingvoscienco • krimscienco vd | ||||
| Doktoreca konsilisto | Henri Claude vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Écrits ❦ Seminars of Jacques Lacan vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Jacques LACAN [Ĵak Lakã], plennome Jacques-Marie Emile Lacan [Ĵak-Mari Emil Lakã] aŭ esperante Jakobo LAKANO (naskiĝis la 13-an de aprilo 1901, mortis la 9-an de septembro 1981) estis grava franca psikoanalizisto.
Jacques Lacan montris influon de la superrealistoj kaj krome sekvis la tendencon de Freud. Lia doktoriga tezo de psikiatrio La psikozo paranoja en ĝia rilato al la personeco (1932), ekzempligas tiujn influojn. Lia psikoanalizisto estis Rudolph Lowenstein. Lacan estis elektita membro de la Socio Psikoanaliza de Parizo en 1934 kaj membro titola en 1938. Lia unua prelego en kongreso internacia de psikanalizo, en 1937, rilatis lian inventon de la stadio de la spegulo en psikoanalizo. Post la dua mondmilito lia instruo de psikoanalizo fariĝis grava. Multaj disigoj kun la Socio Psikanaliza de Parizo kaj la Asocio Psikanaliza Internacia devenis de la aspekto polemika de kelkaj el liaj temoj: la returniĝo al Freud, liaj ideoj strukturalistaj, lia maniero konsideri la flegadon. Daŭrinta siajn serĉadojn, Jacques Lacan instruis preskaŭ ĝis sia morto: sinsekve en la hospitalo Sankta Ana de Parizo, en la Skolo Norma Supera de Parizo, poste kaj fine en Sorbono. Granda persono kontestata, Lacan influis la francan kaj internacian psikoanalizan fakularon per sia instruo, siaj multaj kaj grandaj disĉiploj kaj la opozicioj kiujn li renkontis.
Ĉefaj konceptoj de la lakana psikanalizo
La stadio de la spegulo: la ego konsiderata samkiel unu optika iluzio
Situacio kaj riskaĵoj : la stadioj de la spegulo
Objekto de la unua prelego de Lacan en kongreso internacia de psikoanalizo, la stadio de la spegulo, akompanis lian penson dum lia tuta instruo. Lia granda artikolo de 1949 La stadio de la spegulo kiel la formisto de la funkcio de la Mi estas kutime konsiderata kiel centra. Sed Lacan komencis labori sur tion koncepton en 1936 kaj daŭrigis modifi ĝin ĝis 1960. Oni komprenas ke redukti ne estas ebla unun penson de dudek anoj al unu sola teorio. Estus do preferota paroli de stadioj de la spegulo. La enkonduko por ejemplo de la tri ordoj la Realo (fr : Réel), la Simboliko (fr : Symbolique) kaj la Imaginario (fr : Imaginaire) sive la invento de la objekto malgranda a (objet petit a) modifis tion koncepton, do oni devus ĝin reloki en la historio de la penso lakana kaj en liaj problemoj. Pensinta pri tio stadio Lacan problemis temojn nove: la naturo de la ego, la funkcioj - kelkfoje ne klare distingebla ĉe Freud - de la ego ideala kaj de la idealo de la ego, kaj fine la naturo de la narcisismo, decidiga punkto de la psikanaliza teorio.
La stadio de la spegulo
La stadio de la spegulo dialektikas dun konceptojn : la korpo pro mem, la intuicio de la unuo de lia persono per la bebo, kaj lia reprezentaro, la kapableco de organizi tiojn bildojn kaj enloki sian en tia ordo. Lacan asertis la bebon anticipas sur lia unuo korpora ne ankaŭ fiziologe plenumata per identiginta sia al lia bildo, unu bildo ekstera kiu li estas kapabla distingi de aliaj. Se la bebo distingas lian bildon de la aliaj, do li komprenas la distingon inter la bildo, kio estas la totalo de kio estas vidata, kaj la reprezento, la bildo kio estas anstataue de kio ĝi figuras. Mia bildo en la spegulo estas do un reprezento. Ĝi mostras al mi tion, kion mi ne povas vidi sen utiligi artifikon. Do oni povas komprendi unu unua distingo inter la mi (fr : Je), kiu vidi la sian bildon kaj kiu identigi sian al tio, kaj la ego (fr : Moi), la bildo al kio la bebo povas identigi sian.