Madraso en Samarkando

Islamo en Uzbekio estas longe la domina religio, ĉar islamanoj konsistigas 90% de la populacio laŭ 2009 Usona Ŝtata Departementa liberigo[1]. Tamen, raporto de Pew Esplorcentro (2009) deklaris ke en Uzbekio estas 96.3% islamanoj[2]. Laŭtaksaj 93,000 judoj iam ĉeestis. Malgraŭ ĝia superrego, la praktiko de Islamo estas malproksima de monolita. Multaj versioj de la kredo estis praktikitaj en Uzbekio. La konflikto de islama tradicio kun diversaj tagordoj de reformo aŭ sekularigadodum la 20-a jarcento forlasis la eksteran mondon kun konfuza nocio de islamaj praktikoj en Mezazio. En Uzbekio la fino de sovetia potenco ne alportis pliiĝon de islama fundamentismo, kiam multaj antaŭdiris, sed prefere laŭpaŝan rekonaton kun la preskriboj de la kredo. Tamen post 2000, ŝajnas ekzisti pliiĝo de subteno en favoro de la islamistoj, kiu estas agitita per la subpremaj iniciatoj de la aŭtoritatema registaro.

Nuntempe

1990-aj jaroj

Plejparte, aliflanke, en la unuaj jaroj da sendependeco Uzbekio vidas revigliĝon de pli laika Islamo, kaj eĉ ke movado estas en siaj tre fruaj stadioj. Laŭ publikopinia enketo farita en 1994, intereso en Islamo kreskas rapide, sed persona kompreno de Islamo de uzbekoj restas limigita aŭ tordita. Ekzemple, proksimume duono de etnaj uzbekaj respondantoj konfesis kredon je Islamo kiam petite identigi ilian religieman kredon. Inter tiu nombro, aliflanke, scio aŭ praktiko de la ĉefpreskriboj de Islamo estis malfortaj. Malgraŭ raportita disvastiĝo de Islamo inter la pli juna populacio de Uzbekio, la enketo indikis ke islama kredo daŭre estas plej malforta inter la pli junaj generacioj. Malmultaj respondantoj montris intereson en formo de Islamo kiu partoprenus aktive politikajn temojn. Tiel, la unuaj jaroj da post-sovetia religia libereco ŝajnas esti kreskiginta formon de Islamo ligitan al la uzbeka populacio pli en tradiciaj kaj kulturaj esprimoj ol en religiemaj, malfortigantaj la asertojn de Karimov ke kreskanta ĝeneraligita fundamentismo prezentas minacon al la supervivo de Uzbekio.

2000-aj jaroj

Moskeo en Buĥaro.

Ekspertoj supozas ke islamo mem estis verŝajne ne la vera kialo de kreskigado de agitado tiel multo kiel vehiklo por esprimado de aliaj plendoj kiuj estas pli tujaj kialoj de malkonkordo kaj senkuraĝiĝas. Homoj rigardas politikan Islamon kiel solvon al tiuj problemoj. La uzbekaj regantoj forte neas tion. La registaro estas kontraŭ la Partio de islama Liberigo (uzbeke Hizb-ut-Tahrir) kaj la anoj de Said Nursi de Turkio[3].

La registaro kulpigas la agitadon de majo 2005 en Uzbekio en celo por senpotencigi la registaron de Uzbekio por igi ĝin Central Asian teokratiarespubliko. Uzbeka prezidanto Islam Karimov "lokis kulpigon por la agitado sur islamajn ekstremistgrupojn, etikedo kiun li uzis priskribi politikajn kontraŭulojn en la lastaj jaroj kaj ke lia kritikisteldiro estas utiligita kiel preteksto por konservado de subprema ŝtato."[4] Hizb-ut-Tahrir neis implikiĝon en la agitado, sed esprimis simpation kaj solidarecon kun la viktimoj de la agitado, firme ovmeta kulpigo sur la subpremaj praktikoj kaj korupto de la registaro.

Referencoj

  1. ↑
  2. ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2011-05-19. Alirita 2015-11-10.
  3. ↑ http://www.state.gov/r/pa/ei/bgn/2924.htm
  4. ↑ Uzbeks say troops shot recklessly at civilians The New York Times


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.