Ibn Kutajba
Persona informo
أبو محمد بن قتيبة الدينوري
Naskiĝo 828
en Kufa
Morto 29-an de oktobro 889 (0889-10-29)
en Bagdado
Religio islamo • sunaismo vd
Lingvoj araba vd
Ŝtataneco Abasida Kaliflando vd
Profesio
Okupo teologo • historiisto • Koranekzegezisto • muhaddith • islamjuristo • kadio • verkisto vd
Laborkampo historio • tafsir • haditaj studoj • fikho • adab (literaturo) vd
Verkado
Verkoj Kitab 'uyun al-akhbar ❦
Q12179230 ❦
Q16125405 ❦
The Interpretation of Conflicting Narrations ❦
al-Shi‘r wal-Shu‘arā’ ❦
al-mʿārf vd
vd Fonto: Vikidatumoj

Abū Muhammad Abd-Allāh ibn Muslim ibn Qutayba al-Dīnawarī al-Marwazī aŭ simple Ibn Kutajba (en araba ابن قتيبة Ibn Qutaybah; 828 – 13a de novembro 889 CE / 213 – 15a Rajab 276 AH)[1] estis islama[2] multfakulo de persa[3][4][5][6] deveno. Li servis kiel juĝisto dum la Abasida Kaliflando, sed estis plej bone konata pro siaj kontribuoj al Araba literaturo.[7][8] Li estis multfakulo[9][10][11] kiu verkis pri diversaj temoj, kiel Korana interpreto, hadito, teologio, filozofio, juro kaj jurisprudenco, gramatiko, filologio, historio, astronomio, agrikulturo kaj botaniko.

Li estis rigardata de sunaismaj islamanoj kiel hadita majstro, elstara filologo, lingvisto kaj beletristoj. Aldone al sia literaturaj kritikaro kaj antologioj, li estas konata ankaŭ pro sia verkaro pri la problemoj de Tafsir aŭ Kurana interpretado.[7] Li verkis ankaŭ pri astronomio kaj teorio pri juro.[12][13] Lia libro Uĝun al-Aĥbar, kun la amafera literaturo de Muhammad bin Dawud al-Zahiri kaj Ibn Abi Tahir Tayfur, estis konsiderataj de la leksikografo Ibn Duraid unu el la tri plej gravaj verkoj por tiuj kiuj deziras paroli kaj verki elokvente.[14][15]

Jam en la 9-a jarcento, la unua araba enciklopedio aperis, nome La Plej Bonaj Tradicioj de Ibn Kutajba. Ĝi traktas diversajn temojn per proverboj, poemoj, kaj okazoj en historio. La enciklopedio enhavas dek librojn pri ĉi tiuj temoj: potenco, nobeleco, karaktero, klero kaj retoriko, asketismo, amikeco, preĝoj, nutraĵo, virinoj.

Notoj

  1. ↑ Joseph T. Shipley, Encyclopedia of Literature, Volume 1 - Page 37
  2. ↑ Ibn Qutaybah. Encyclopædia Britannica Online. Alirita 9a de junio 2012.
  3. ↑ Rosenthal, Franz. EBN QOTAYBA, ABŪ MOḤAMMAD ʿABD-ALLĀH. Encyclopædia Iranica. Alirita 9a de junio 2012. “...he seems to refer, if the text is correctly understood, to his own Persian (ʿajam) descent and declares himself to be by nature not prejudiced for or against either Arabs or Persians. His father or family seems, indeed, to have come from Marv (hence the nesba Marvazī). He himself was, however, an eloquent spokesman for Arab civilization and in intellectual makeup was totally committed and assimilated to it”.
  4. ↑ Adamec, Ludwig W.. (11a de majo 2009) Historical Dictionary of Islam (Historical Dictionaries of Religions, Philosophies, and Movements Series), ‑a eldono, Scarecrow Press, p. 259. ISBN 0810861615.
  5. ↑ Camilla Adang, Muslim Writers on Judaism and the Hebrew Bible: From Ibn Rabban to Ibn Hazm, BRILL (1996), p. 58
  6. ↑ Arnold E. Franklin, This Noble House: Jewish Descendants of King David in the Medieval Islamic East, University of Pennsylvania Press (2012), p. 63
  7. 1 2 Abd Allah Abu Muhammad Abd Allah ibn Muslim al-Dinwari Ibn Qutaybah el The Oxford Dictionary of Islam. Oxford Reference, Copyright © 2013.
  8. ↑ Christopher Melchert, "Qur'anic Abrogation Across the Ninth Century." El Studies in Islamic Legal Theory, p. 80. Eld. Bernard G. Weiss. Volume 15 de Studies in Islamic law and society / Studies in Islamic law and society. Leiden: Brill Publishers, 2002. (ISBN 9789004120662)
  9. ↑ Michael Bonner, Jihad in Islamic History: Doctrines and Practice, Princeton University Press (2008), p.8
  10. ↑ Issa J Boullata, Literary Structures of Religious Meaning in the Qu'ran, Routledge (2013), p. 61
  11. ↑ Sean Anthony, The Caliph and the Heretic: Ibn Sabaʾ and the Origins of Shīʿism, BRILL (2011), p. 162
  12. ↑ John C. Lamoreaux, "Sources on Ibn Bahlul's Chapter on Dream Interpretation." Taken from Augustine and His Opponents, Jerome, Other Latin Fathers After Nicaea, Orientalia, p. 555. Eld. Elizabeth A. Livingstone. Volume 33 of Studia patristica. Peeters Publishers, 1997. ISBN 9789068318685
  13. ↑ Introduction to The Unity of Science in the Arabic Tradition: Science, Logic, Epistemology , p. 22. Eld. Shahid Rahman, Tony Street kaj Hassan Tahiri. Volume 11 of Logic, Epistemology, and the Unity of Science Series, The Unity of Science in the Arabic Tradition: Science, Logic, Epistemology and Their Interactions. Novjorko: Springer Publishing, 2008. (ISBN 9781402084058)
  14. ↑ Shawkat M. Toorawa, "Defing Adab by re-defining the Adib: Ibn Abi Tahir Tayfur and storytelling." El On Fiction and Adab in Medieval Arabic Literature, pg. 303. Eld. Philip F. Kennedy. Volume 6 of Studies in Arabic language and literature. Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, 2005. (ISBN 9783447051828)
  15. ↑ Shawkat M. Toorawa, "Ibn Abi Tayfur versus al-Jahiz." El ʻAbbasid Studies: Occasional Papers of the School of ʻAbbasid Studies, p. 250. Eld. James Edward Montgomery. Volume 135 de Orientalia Lovaniensia analecta. Peeters Publishers, 2004. (ISBN 9789042914339)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.