| I racconti di Canterbury | |
|---|---|
| filmo | |
| Originala titolo | The Canterbury Tales |
| Originala lingvo | itala lingvo • angla lingvo |
| Kina aperdato | 2 jul. 1972, 1972 |
| Ĝenro | fantasta filmo, film based on books, komedia filmo |
| Kameraado | Tonino Delli Colli |
| Reĝisoro(j) | Pier Paolo Pasolini |
| Produktisto(j) | Alberto Grimaldi |
| Scenaro | Pier Paolo Pasolini |
| Filmita en | Sicilio • Katedralo de Canterbury • Kembriĝo • Chipping Campden • Lavenham • Etna • Battle Abbey • Layer Marney Tower • Bath • Rolvenden • St Osyth • Katedralo de Wells • Hastings • Maidstone • Rye • Warwick |
| Loko de rakonto | Anglio |
| Muziko de | Ennio Morricone |
| Rolantoj | Franco Citti • Ninetto Davoli • Laura Betti • Pier Paolo Pasolini • Hugh Griffith • Alan Webb • Franca Sciutto • John Francis Lane • Tom Baker • Josephine Chaplin • Vernon Dobtcheff • Derek Deadman • Francis de Wolff • Robin Askwith • Michael Balfour • Jenny Runacre • Mary Stuart • Willoughby Goddard • Karl Howman • Peter Stephens • Adrian Street • Nicholas Smith • Elisabetta Genovese • Eduardo De Filippo • Francesco Leonetti • Marco Bellocchio |
| Produktinta firmao | Produzioni Europee Associati |
| Honorigoj | Ora Urso |
| IMDb | |
I racconti di Canterbury estas itala filmo de 1972 reĝisorita de Pier Paolo Pasolini kaj bazita sur la mezepoka rakonta poemo The Canterbury Tales de Geoffrey Chaucer. Ĝi estas la dua filmo de la "Trilogio de la vivo" de Pasolini, dum la aliaj estas Il Decameron kaj Il fiore delle mille e una notte. Ĝi ricevis la Oran Urson en la 22a Berlinale.[1]
La adaptaĵo temas pri ok el la 24 originalaj rakontoj kaj enhavas abundon de nudeco, sekso kaj facila humoro. Multaj el tiuj scenoj estas aǔ almenaǔ oni aludis al ili en la originalo, sed kelkaj estas aldonoj fare de Pasolini.
La filmo prezentas kelkajn el la rakontoj de Chaucer, kelkaj el kiuj montras fortan rilaton al la originala rakonto kaj kelkaj el kiuj estis plibeligitaj. La Rakonto de la kuiristo, ekzemple, kiu estas nekompleta en la originala versio, estis etendigita al plena historio, kaj la Rakonto de la monaĥo etendas la scenon en kiu la alvokisto estas portita al la infero. La filmo inkludas tiujn du rakontojn same kiel tiujn nome La rakonto de la muelisto, La rakonto de la alvokisto, La rakonto de la edzino de Bath, kaj La rakonto de la komercisto.[2]