| Hiob Ludolf | ||
|---|---|---|
 | ||
| Persona informo | ||
| Hiob Ludolf | ||
| Naskiĝo | 15-an de junio 1624 en Erfurto | |
| Morto | 8-an de aprilo 1704 (79-jaraĝa) en Frankfurto ĉe Majno | |
| Lingvoj | germana • geeza • latina vd | |
| Ŝtataneco | Germanio vd | |
| Alma mater | Universitato de Erfurto • Universitato de Lejdeno vd | |
| Familio | ||
| Dinastio | Q122781451 vd | |
| Patro | Hiob Ludolf vd | |
| Infanoj | Karl Christian Ludolf • Q122793965 vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | orientalisto • filologo • verkisto vd | |
| Laborkampo | orientalistiko vd | |
| Doktoreca konsilisto | Jacobus Golius vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Hiob LUDOLF (naskiĝinta en la 15-an de junio 1624 en Erfurto, mortinta en la 8-a de aprilo 1704 en Frankfurt am Main) estis germana orientalisto.
Vivo
Post la lernejaj jaro ĉe la Konsilantargimnazio kaj studado de filologio ĉe la Universitato de Erfurto kaj en Leiden, li vojaĝis por pliigi sian lingvan scion. Serĉante en Romo kelkajn dokumentojn laŭ la peto de la sveda kortego (1649), li konatiĝis kun certa Abba Gregorius, kaj akiris de li scion pri kaj konon de la amhara lingvo.
En 1652 li eniris en la servojn de la duko Ernesto la 1-a (Saksio-Gotha-Altenburg) (ankaŭ kiel princedukisto por Frederiko), kiuj daŭris ĝis 1678, kiam li demisiis por iri al Frankfurto ĉe Majno.
En junio 1659 Ludolf ekloĝigis la disĉiplon Michael Wansleben ĉe si hejme en domo apud la Kastelo Friedenstein por lernigi lin afrikanaĵojn. Wansleben poste iris Londonon kie li konatigis la verkojn de Ludolf. En 1663 Wansleben laŭ komisio duka faris ekspedicion en Afrikon pri kiu li skribis ĝis hodiaŭ konserviĝintan raporton.
En 1683 Ludolf mem vizitis Anglion por reklami por establado de komerco kun Etiopio. Sed liaj klopodoj estis malsukcesaj, ĉefe pro la rezisto de la aŭtoritatoj de la etiopa Ortodoksismo. Revenante al Frankfurto en 1684, li dediĉis sin tute al literatura verkado, kiun li daŭrigis preskaŭ ĝis la morto. En 1690 li estis nomumita prezidanto de la Collegium Imperiale Historicum.
Verkoj
La verkoj de Ludolf, kiu laŭdire estis alkutimiginta al la uzo de dudek kvin lingvoj, inkludas Sciagraphia historiae aethiopicae (Jena, 1676) kaj la Historia aethiopica (Frankfurt, 1681), kiu estis tradukita en la anglan, la francan kaj la nederlandan, kaj kiu estis kompletigita per Commentarius (1691) kaj Appendices (1693-1694). Laŭ Ullendorff, la ludolfaj vortaroj kaj gramatikoj estis de graveco longe transcendanta ties propran tempon kaj restis, por pli ol jarcento kaj duono, la nemalhaveblaj iloj por la serioza studo de la etiopaj lingvoj, dum lia monumenta historio de Etiopio (kun ampleksa komentaĵo) daŭre povas esti legita kun profito same kiel kun ĝuo.
Inter liaj aliaj verkoj menciindas:
- Grammatica linguae amharicae (Frankfurt, 1698)
- Lexicon amharico-latinum (Frankfurt, 1698)
- Lexicon aethiopico-latinum (Frankfurt, 1699)
- Grammatica aethiopica (Londono, 1661, kaj Frankfurt, 1702)
Eksteraj ligiloj
Literaturo
- Chr. Juncker: Commentarius de vita, scriptisque ac meritis illustris viri Iobi Ludolfi, 1710
- S. Uhlig: Hiob Ludolfs Theologia Aethiopica, 1983