Hindeŭropaj studoj aŭ Hindĝermanaj studoj (en germana Indogermanistik) estas fako de lingvistiko kaj interfaka kampo de studo pritraktanta kun Hindeŭropaj lingvoj, kaj nuntempaj kaj iamaj, formortintaj.[1] Ties celo estas amasigi informaron pri hipotezaj pralingvoj el kiuj ĉiuj el tiuj lingvoj estas descendintaj, pri lingva dubo pri prahindeŭropa, kaj ties parolintoj, nome la Prahindeŭropanoj, inklude ties socio kaj religio. Tiuj studoj kovras ankaŭ kie la lingvo originiĝis kaj kiel ĝi disvastiĝis.
Listo de historiaj prihindeŭropaj fakuloj
- Friedrich Schlegel (1772–1829)
- Jakob Grimm (1785–1863)
- Rasmus Rask (1787–1832)
- Franz Bopp (1791–1867)
- August Schleicher (1821–1868)
- Max Müller (1823–1900)
- Ferdinand de Saussure (1857–1913)
- Antoine Meillet (1866–1936)
- Holger Pedersen (1867–1953)
- Andrzej Gawroński (1885-1927)
- Eugeniusz Słuszkiewicz (1901-1981)
- Karl Hoffmann (1915–1996)
- Marija Gimbutas (1921-1994)
- Colin Renfrew (1937-
Libroserioj
- Leiden Studies in Indo-European fondita 1991
- Copenhagen Studies in Indo-European fondita 1999
- Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series fondita 2005
Referencoj
Vidu ankaŭ
Eksteraj ligiloj
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.