Infanaĝo en Meklenburgo

La patro de Fritz Reuter, Johann Georg Reuter, urbestro kaj juĝisto de la nordgermana urbeto Stavenhagen, dum februaro 1810 geedziĝis kun Johanna Luise Oelpke, filino de la urbestro de Tribsees. Naŭ monatojn poste, la 7-an de novembro, naskiĝis ilia filo Fritz en la tiama urbodomo de Stavenhagen. Post la nasko de la dua filo dum la jaro 1812 la patrino tutvive restis paralizita, kaj la knabo mortis en aĝo de apenaŭ du jaroj.

la eksa urbodomo de Stavenhagen, nuna literatura muzeo, kun statuo de Fritz Reuter

Fritz Reuter dum iom da tempo estis la sola knaba lernanto en knabina lernejo, sed krome ĝis la 13-a vivojaro edukiĝis fare de gepatroj kaj parencoj. Poste li vizitis lernejon, sed havis malbonajn notojn - krom en la fakoj desegnado kaj sporto. Dum sportado li havis unuajn kontaktojn kun demokratiemaj studentaj ideoj, kiuj iĝis gvidaj por lia tuta vivo.

Dum 1826 mortis la patrino. Sekvajare la patro volis ricevi por la filo lokon en la gimnazio de Parchim, sed nur dum printempo 1828 sukcesis pri tio. La rilato de la filo al la kritikanta kaj puŝanta patro plimalboniĝis. Fritz restis lernanto, kiu engaĝiĝis nur en iuj fakoj, sed tamen li dum septembro 1831 sukcesis pri la abituro. Dum oktobro li koencis studon pri juro en la urbo Rostock, kaj ekde majo 1832 plustudis en Jena. Kie li membriĝis en demokratiema protesta studenta ligo, kaj samjare unuafoje malliberiĝis pro tio. Dum februaro 1933 li forlasis la urbon Jena kaj malsukcese provis rajti plustudi en Halle aŭ Lepsiko. Fine de oktobro li duafoje malliberiĝis dum vojaĝo al Berlino, kaj enkarceriĝis dum sep jaroj. La verdikto de aŭgusto 1836 akuzis lin pri "partopreno en forte perfidaj studentaj ligoj en Jeno kaj majesta ofendo", kaj origine kondamnis lin je morto. Dum januaro 1837 la puno reduktiĝis ĝis 30 jaroj da enkarceriĝo, kaj poste pro favora interveno de la duko de Meklenburgo ĝis nur 7 jaroj da enkarceriĝo. Fine de aŭgusto 1840 li reliberiĝis.

Sukceso en la platgermana lingvo

Post mallonga provo daŭrigi la studon en Hajdelbergo, Fritz Reuter revenis al Meklenburgo, kaj eklaboris kiel administranto de bienejo en Hohen Demzin. Tie li konatiĝis kun la posta edzino, filino de luterana pastro en la vilaĝo Roggenstorf. Dum marto 1845 mortis la patro de Fritz, kiu pro ĉagreniĝo pri la filo malheredigis lin. Fritz Reuter ekverkis, unue en la germana, poste kun pli forta sukceso en la platgermana lingvo. Dum aprilo 1850 iĝis instruisto en Altentreptow, iĝis civitano de Prusio kaj urba parlamentano. Junie 1851 li edziĝis, kaj du jarojn poste platgermana romano de li iĝis unua signifa sukceso. Dum 1856 Fritz Reuter kiel profesia verkisto translokiĝis al Neubrandenburg, kie li pasigis siajn plej produktemajn jarojn. La universitato de Rostock dum 1863 deklaris lin honora doktoro. Samjare la verkisto kun sia edzino translokiĝis al Eisenach. Origine ili ne planis daŭran restadon tie, sed tamen inter 1866 kaj 1868 konstruigis novrenesancan vilaon en la urbo. Fritz Reuter tie mortis dum julio 1874.

En nordorienta Germanio ekestis la ĵurnalo "De Eekboom" ("la kverkujo"), kies titolo elektiĝis laŭ poemo de Fritz Reuter kaj kiu dum multaj sekvaj jardekoj estis la plej grava forumo por la literaturo de la platgermana lingvo.