Frenzy estas usona psikologia trilera filmo de 1972 reĝisorita de Alfred Hitchcock, nome lia antaŭlasta. La scenaro de Anthony Shaffer estas bazita sur romano de 1966 Goodbye Piccadilly, Farewell Leicester Square de Arthur La Bern. En la filmo stelulas Jon Finch, Alec McCowen, kaj Barry Foster. Kaj aperas ankaŭ Billie Whitelaw, Anna Massey, Barbara Leigh-Hunt, Bernard Cribbins kaj Vivien Merchant. La originala muziko estis komponita de Ron Goodwin.

La intrigo temas pri seria murdisto en tiutempa Londono kaj eks-aviadisto. En tre komenca sceno estas dialogo kiu mencias du verajn londonajn serimurdistojn: nome Christie komence de la 1950-aj jaroj, kaj Joĉjo la Buĉisto en 1888. Barry Foster diris, ke por prepari sian rolon, Hitchcock diris al li, le li studu du librojn pri Neville Heath, alia angla serimurdistoj kiu ŝajnigis sin ofte oficiro de RAF.^[1]

Frenzy estis la tria kaj fina filmo kiun Hitchcock faris en Britio post li translokiĝis al Holivudo en 1939. La aliaj du estis Under Capricorn en 1949 kaj Stage Fright en 1950 (kvanakm estis ankaŭ kelkaj internaj kaj eksteraj scenoj filmitaj en Londono por la refilmado en 1956 de The Man Who Knew Too Much). La lasta filmo kiun li faris en Britio antaŭ sia translokiĝo al Holivudo estis Jamaica Inn (1939). La filmo estis publikigita en la Kinfestivalo de Cannes de 1972, sed ĝi ne eniris en la ĉefa konkurenco.^[2]

La filmo

Hitchcock revenis al Britio por fari sian antaŭlastan filmon, nome Frenzy (1972), bazita sur la novelo Goodbye Piccadilly, Farewell Leicester Square (1966). Post du spion-filmoj, la intrigo markis revenon al la ĝenro de murdo-streĉfilmo. Richard Blaney (Jon Finch), nestabila kelnero kun historio de eksplodema kolero, iĝas la unua suspektito en la esplorado pri la murdoj "Necktie" (kolumoj), kiuj estas fakte fifaritaj de lia amiko Bob Rusk (Barry Foster). Tiam, Hitchcock faras la viktimon kaj la maliculon proksimuloj, anstataŭ malproksimuloj kiel en Strangers on a Train.^[3]

En Frenzy, Hitchcock permesis nudecon por la unua fojo. Du scenoj montris nudajn virinojn, unu el kiu estis perfortita kaj strangolita;^[4] Spoto nomis tiun lastan "unu el la plej malakcepteblaj ekzemploj de detala murdo en la kinhistorio". Ambaŭ aktorinoj, nome Barbara Leigh-Hunt kaj Anna Massey, malakceptis fari la scenojn, kaj tiel oni devis uzi manekenojn anstataŭe.^[5] Biografiistoj notis, ke Hitchcock ĉiam puŝis la limojn de la kincenzuro, ofte frenezigante Joseph Breen, la longdaŭra estro de la Holivuda Motion Picture Production Code. Multaj fojojn Hitchcock eniris en subtilajn nuancojn de maldecaĵoj malpermesitaj de la cenzuro ĝis la mezo de la 1960-aj jaroj. Tamen McGilligan verkis, ke Breen kaj aliaj ofte konstatis, ke Hitchcock estis trudante tiajn aferojn kaj estis fakte amuzitaj, same kiel alarmitaj pro la "inescapable inferences" de Hitchcock.^[6]

Geaktoraro kaj roluloj

Referencoj

Bibliografio

• Evans, Peter William (2004). "Hitchcock, Alfred Joseph". Oxford Dictionary of National Biography. doi:10.1093/ref:odnb/31239. Arkivita el la originalo la 1an de januaro 2018. Alirita la 31an de decembro 2017.
• Leitch, Thomas: The Encyclopedia of Alfred Hitchcock (ISBN 978-0-8160-4387-3). Checkmark Books, 2002.
• McGilligan, Patrick (2003). Alfred Hitchcock: A Life in Darkness and Light. New York: Regan Books. ISBN 978-0-06-039322-9.
• Spoto, Donald (1999) [1983]. The Dark Side of Genius: The Life of Alfred Hitchcock. New York: Da Capo Press. ISBN 978-0-306-80932-3.

Eksteraj ligiloj

• Frenzy en Interreta filma datumbazo (angle)
• Frenzy en Dial H for Hitchcock
• Frenzy ĉe AllMovie (angle)
• Frenzy ĉe Turner Classic Movies Datumbazo
• Frenzy ĉe Box Office Mojo
• Frenzy ĉe Rotten Tomatoes