Francisco de Lima e Silva (1785-1853)
Bildo de Francisco de Lima e Silva, patro de la Duko de Kaŝiaso kaj brazila ŝtatestro.
Persona informo
Naskiĝo	5-a de julio 1785 en Rio-de-Ĵanejro, Rio-de-Ĵanejrio
Morto	2-a de decembro 1853 en Rio-de-Ĵanejro, Rio-de-Ĵanejrio
Lingvoj	portugala vd
Ŝtataneco	Brazilo vd
Subskribo
Profesio
Okupo	politikisto vd
Aktiva en	Braziljo vd
Postenoj Postenoj senatano de Brazilo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Francisco de Lima e Silva (1785-1853) (Rio-de-Ĵanejro, Rio-de-Ĵanejrio, 5-an de julio 1785 - Rio-de-Ĵanejro, Rio-de-Ĵanejrio, 2-an de decembro 1853) estis brazila militisto kaj politikisto kiu servis dufoje kiel regento de la Imperio de Brazilo dum la malpliaĝeco de la Imperiestro Petro la 2-a.

Vivo

Naskita en Rio-de-Ĵanejro, la 8-an de julio 1785. Lia familio estis el portugala origino, kun longa tradicio de altrangaj armeaj oficiroj en la Armeo, li estis filo de feldmarŝalo José Joaquim de Lima e Silva (1746-1821) kaj Joana Maria da Fonseca Costa (1762-1842). Liaj fratoj estis generaloj Manuel da Fonseca Lima e Silva (1793-1869), Barono de Suruí, José Joaquim de Lima e Silva, vicgrafo de Magé (1787-1855), marŝalo Luís Manuel Lima e Silva (1806-1873) kaj Kolonelo João Manuel de Lima e Silva (1805-1837). Li estis la patro de Luís Alves de Lima e Silva, la Duko de Kaŝiaso, kiu estis senatano kaj prezidanto de la Konsilio de Ministroj. Li aliĝis al la armeo en la aĝo de kvin, en la Bragança Regimento, laŭ tradicio de sia familio. Li studis ĉe la Reĝa Akademio de Artilerio, Fortikeco kaj Desegno, transiĝante al la Akademio de Aritmetiko, Praktika Geometrio, Fortikeco, Desegno kaj Franca Lingvo, kreita por trejnado de la artilerio-oficiroj.

Li estis apud la trupoj lojala al Dom Petro la 1-a, princreganto, okaze de la sendependeco. En 1824, li gvidis la imperiajn fortojn en kontraŭbatalado de la "Konfederacio de Ekvadoro", separisma ribelo kiu komenciĝis en Pernambuko, sub la gvidado de Frato Joaquim do Amor Divino Rabelo (1779-1825) (pli konata kiel Frato Kaneka) kaj Manoel de Carvalho Paes de Andrade (1774-1855).

Li havis problemojn kun la imperiestro Dom Petro la 1-a, provante negoci la kapitulacon de la ribelantoj, estinte akuzita je prokrasto de la ekzekuto de iliaj punoj. Pro tio, li ne ricevis ajnan promocion por la venko de la Armeo en la Nordoriento. En Pernambuko, li estis nomumita provizora prezidanto de la provinco kaj de la armea komisiono establita por juĝi kaj juĝi la konfederaciajn ribelantojn (1824-1825).

La Provizora Triobla Regeco estis administrado en la Imperio de Brazilo, kiu daŭris ekde la 7-an de aprilo 1831 ĝis la 17-an de julio 1831.

Li estis guberniestro de la Armiloj de la provinco de San-Paŭlo (1828-1829) kaj de la kortego (1829-1830). Li havis rektan partoprenon en la okazaĵoj kiuj kaŭzis la abdikon de Dom Petro la 1-a, kiun li provis konvinki la imperiestron pri la reviziado rilate al la eksiĝo de la liberala ministerio kiun li starigis post la "Nokto de la botelorompoj", kaj aliĝis, kune kun armeaj grupoj, al la protestoj en "Campo de Santana". Okaze de la abdiko de D. Petro I en favoro de sia filo, la 7-an de aprilo 1831, li aliĝis al la elektita Provizora Triobla Regeco, kune kun José Joaquim Carneiro de Campos kaj Nicolau Pereira de Campos Vergueiro, komisiita de la registaro de la lando dum la malpliaĝeco de la kronprinco, Dom Petro la 2-a.

Li estis elektita de la Ĝenerala Asembleo por la Permanenta Triobla Regeco, konsistanta de deputitoj José da Costa Carvalho kaj João Bráulio Muniz. Kun la anstataŭigo de la Triobla Regeco je la Unuhoma Regeco, post la Aldona Akto de 1834, li estis elektita senatano de la regento Diogo Antônio Feijó. Li estis Komandoro de la Ordoj de Aviz kaj Rosa, grandkruco de la Imperia Ordo de la Kruco kaj ĝentila-sinjoro de la imperia konsilantaro. En 1841, li ricevis la titolon de barono de Barra Grande per imperia letero, kiun li rifuzis. Li ankaŭ rifuzis la dumvivan pension, duonon de la subvencio, kiun li havis kiel regento. Li asignis la pension al la infanoj de iamaj Revoluciuloj de la Konfederacio de Ekvadoro. Li estis elektita membro de la Brazila Historia kaj Geografia Instituto (IHGB), en 1847. Li mortis en Rio-de-Ĵanejro, la 2-an de decembro 1853.

Vidu ankaŭ

Referencoj