Esperantigo de vortoj el greka fonto estas sistemo skribi grekajn vortojn per la esperanta alfabeto kaj integri ilin en la esperanta morfologia sistemo.

Esperantigo de la moderna greka lingvo

Unuopaj literoj (la alfabeto)

Grek. Eo. Ekzemploj Vd ankaŭ
Α α a alfo < άλφα αι, αυ
Β β v Vengos < Βέγγος
Γ γ g/j gamo < γάμμα γγ, γκ, γξ, γχ
Δ δ d delto < δέλτα
Ε ε e epsilono < έψιλον ει, ευ
Ζ ζ z zeto < ζήτα
Η η i Thanasis < Θανάσης ηυ
Θ θ t teto < θήτα
Ι ι i/j joto < (γ)ιώτα ϊ, ΐ
Κ κ k kapo < κάππα
Λ λ l lambdo < λάμ(β)δα
Μ μ m muo < μυ μπ
Ν ν n nuo < νυ ντ
Ξ ξ ks ksio < ξι
Ο ο o omikrono < όμικρον οι, ου
Π π p pio < πι
Ρ ρ r roto < ρω
Σ σ ς s sigmo < σίγμα τσ τζ
Τ τ t taŭo < ταυ
Υ υ i ciklopo < κύκλωψ υι, ϋ, ΰ
Φ φ f fio < φι
Χ χ ĥ ĥio < χι
Ψ ψ ps psio < ψι
Ω ω o omego < ωμέγα

Aliaj literkombinoj

  • αι → e;
  • αυ → av (antaŭ vokalo aŭ voĉa konsonanto), af (aliloke);
  • γγ → ng; γκ → g (en la komenco de la vortoj), nk (aliloke); γξ → nks; γχ → nĥ;
  • ει → i;
  • ευ → ev (antaŭ vokalo aŭ voĉa konsonanto), ef (aliloke);
  • ηυ → iv (antaŭ vokalo aŭ voĉa konsonanto), if (aliloke);
  • μπ → b (en la komenco de la vortoj), mp (aliloke);
  • ντ → d (en la komenco de la vortoj), nt (aliloke);
  • οι → i;
  • ου → u;
  • τσ → c;
  • τζ → dz;
  • υι → i;
  • ϊ, ϋ → j (ĉiam ĉie);
  • ΐ, ΰ → i (ĉiam ĉie).

La finaĵoj kaj vortobazoj


Esperantigo de la antikva greka lingvo

Unuopaj literoj (la alfabeto)

Grek. Eo. Ekzemploj Vd ankaŭ
Α α a alfo < άλφα αι, ᾳ, αυ
Β β b beto < βήτα
Γ γ g gamo < γάμμα γγ, γκ, γξ, γχ
Δ δ d delto < δέλτα
Ε ε e epsilono < έψιλον ει, ευ
Ζ ζ z zeto < ζήτα
Η η e eto < ήτα ῃ, ηυ
Θ θ t teto < θήτα
Ι ι i/j joto < ιώτα
Κ κ k kapo < κάππα
Λ λ l lambdo < λάμ(β)δα
Μ μ m muo < μυ
Ν ν n nuo < νυ
Ξ ξ ks ksio < ξι
Ο ο o omikrono < όμικρον οι, ου
Π π p pio < πι
Ρ ρ r roto < ρω
Σ σ ς s sigmo < σίγμα
Τ τ t taŭo < ταυ τσ τζ
Υ υ u upsilono < ύψιλον υι
Φ φ f fio < φι
Χ χ ĥ/k ĥio < χι
Ψ ψ ps psio < ψι
Ω ω o omego < ωμέγα ῳ, ωυ

Aliaj literkombinoj

  • αι, ᾳ → aj;
  • αυ → aŭ;
  • γγ → ng; γκ → nk; γξ → nks; γχ → nĥ;
  • ει → ej;
  • ευ → eŭ;
  • ῃ → ej;
  • ηυ → eŭ;
  • οι → oj;
  • ου → u;
  • τσ → c;
  • τζ → ĝ;
  • υι → uj;
  • ῳ → oj;
  • ωυ → oŭ;
  • ϊ, ΐ → i (ĉiam ĉie);
  • ϋ, ΰ → u (ĉiam ĉie).

La finaĵoj kaj vortobazoj


Vidu ankaŭ

Bibliografio

  • Francisko Degoul, Transskribo de propraj nomoj helenaj (escepte de nomoj hebredevenaj), Sennacieca Revuo, 2014, , n-ro 142, pp 33-57.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.