Elsbeth BORMANN (naskiĝis en 1930, mortis la 26-an de oktobro 1996 en Hamburgo) estis germana esperantisto, kiu dum la plejparto de sia vivo vivis en la hamburga urbodistrikto Bergedorf. Ŝi lernis Esperanton en 1950 kaj agadis je ĉiuj niveloj de la movado, precipe en la kampoj de informado, eŭropa kaj virina agado.

Elsbeth Bormann estis interalie estrarano de Hamburga Esperanto-Societo (1967-1970, 1976-1978); afergvidanto de Nordgermana Esperanto-Ligo (1969-72); estrarano (1973-77), prezidanto (1977-83 kaj 1994-95) kaj honora prezidanto (1983) de Germana Esperanto-Asocio; kunfondanto (1977) kaj prezidanto de Eŭropa Esperanto-Unio (1980-81 kaj 1995-1996).

Ŝi membris en la Loka Kongresa Komitato (LKK) de la Hamburga UK de 1974, laboris en la gazetaraj servoj de pluraj UK-oj en germanlingvaj landoj (1974, 1979, 1985), kaj estis la ĉefa organizanto de la germanaj landaj kongresoj en 1980 kaj 1981. UEA-membro dum 30 jaroj, ŝi funkciis kiel loka delegito (1969-1982), vic- kaj fakdelegito pri eŭropa agado (1983-) kaj komisiito de UEA pri Virina Agado (1975-1977, 1989-1992), temo pri kiu ŝi aperigis Esperanto-dokumenton en 1976 kaj organizis UEA-seminariojn en 1981, 1982 kaj 1988.

Pro sia Esperanto-aktivado ŝi ricevis en 1981 Federacian Meritkrucon de la ŝtata prezidanto Karl Carstens. Esperanto kaj familio por Elsbeth Bormann sinonimis: ŝi estis la edzino de Werner Bormann kaj la patrino de Thomas Bormann kaj Judith Jackson, ĉiuj konataj movadaj aktivuloj.

Eksteraj ligiloj

• Libroj kaj aliaj dokumentoj de kaj pri Elsbeth Bormann en la kolekto por Planlingvoj kaj Esperantomuzeo Vieno

Antaŭe:	prezidanto de Germana Esperanto-Asocio	Poste:
Werner Bormann	1977 - 1983	Helmut Klünder

Antaŭe:	prezidanto de Germana Esperanto-Asocio	Poste:
Wolfgang Schwanzer	1994 - 1995	Frank Stocker