Ekranego estas laŭ PIV mebleto el faldeblaj platoj, por sin ŝirmi kontraŭ aerfluo en ĉambro, aŭ por apartigi ian parton de ĉambro. Devenaj el Ĉinio, la unuaj ekranegoj trovitaj estis datitaj el la periodo de la dinastio Han. La ekranego estis enkondukita en Japanion en la 8-a jarcento, kiam la japanaj metiistoj ekkonstruis ilin influitaj de la ĉinaj modeloj jam establitaj. Tie plej kutime ili estis ornamitaj de pentraĵoj ornamaj kaj kaligrafio, ĉefe orienta. Tiu modo importiĝis en Eŭropo kaj aliaj mondoregionoj.
La utilo ne estas nur kontraŭventa aŭ ornama, ankaŭ estas celoj al intimeco, ekzemple por senvestigi sin en dormoĉambroj ktp.
La termino "ekranego" povas utili ankaŭ por aludi al granda ekrano, ekzemple tiu kiu utilas en sportoj por anonci la poentojn akiritajn de la konkurencantoj, por avertoj en trafiko ktp.
Laŭ Francisko Azorín Ekrano estas Tuko, meblo, objekto por haltigi diverscele varmon, lumon, radion, aerfluon.[1]
Vidu ankaŭ
Notoj
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 63.
Bibliografio
Eksteraj ligiloj
- Arkivigite je 2007-01-03 per la retarkivo Wayback Machine