| Dunhŭango | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| oazo • county-level city | |||||
| Administrado | |||||
| |||||
| Poŝtkodo | 736200 | ||||
| En TTT | Oficiala retejo [+] | ||||
| Demografio | |||||
| Loĝantaro | 185 231 (2020) [+] | ||||
| Loĝdenso | 7 loĝ./km² | ||||
| Geografio | |||||
| Geografia situo | 40° 8′ N, 94° 40′ O (mapo)40.14111111111194.663888888889Koordinatoj: 40° 8′ N, 94° 40′ O (mapo) [+] | ||||
| Alto | 1 142 m [+] | ||||
| Areo | 26718,15 km² (2 671 815 ha) [+] | ||||
| Horzono | UTC+08:00 [+] | ||||
.png.webp) | |||||
| |||||
|
| |||||
| Alia projekto | |||||
 Vikimedia Komunejo Dunhuang [+] | |||||
Dunhuang (ĉine: 敦煌; Pinjino: Dūnhuáng) estas oaza turisma urbo de Gansu-provinco (Ĉinio), oriente de la dezerto Taklamakano.
Dunhuang kaj Esperanto
En la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el Ĉina Murego al insulo Srilanko. Jen kiel oni montras Dunhŭangon:
- Poste sin norden svingas al la Dunhŭanga grotaro,
- ĉe l'neĝaj montoj Mogaŭ, laŭ la Irvojo de Silko,
- kie kuniĝas artoj Ĉina, Bharata kaj ankaŭ
- influoj Grekaj en pentroj, skulptoj hieratikaj
- de l'tricent ŝtonaj grotoj por ermitvivo piula.[1]
Notoj
- ↑ Abel Montagut, Poemo de Utnoa. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 114.
Ŝtonkavernaro de Mogao sudoriente de Dunhŭango
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.