Djano (sanskrite ध्यान, dhyāna aŭ palie झान, jhāna) signifas meditadon en hinduismo, budhismo kaj ĝajnismo. En budhismo, ĝi estas serio da kulturitaj mensaj statoj, kiuj kondukas en staton de perfekta kvieto kaj konscio (upekkhī-sati-pīrisuddhi).[1]

Djano povintus esti la ĉefa praktiko de antaŭsekta budhismo, sed al ĝi aldoniĝis aliaj formoj de meditado tra ĝia disvolviĝo.[2][3]

Origino

Dum la tempo de la Budho ekaperis la ŝramana movado, asketaj praktikantoj kun korpo de komunaj instruoj kaj praktikoj.[4] La strikta desegno de ĉi tiu movado al ĝajnismo, budhismo kaj bramanaj/upaniŝadaj tradicioj disvolviĝis poste.[4]

Referencoj

  1. ↑ Vetter 1988, p. 5.
  2. ↑ Vetter 1988.
  3. ↑ Bronkhorst 1993.
  4. 1 2 Samuel 2008.

Vidu ankaŭ

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.