Dharmaguptaka (Sanskrito; ĉine 法藏部, pinjine Fǎzàng bù) estas unu el la dek ok aŭ dudek skoloj de antikva budhismo, depende de la fonto. Onidire, ili originis el alia sekto, Mahīśāsaka. Dharmaguptaka havis gravan rolon en antikva Centra Azia kaj Ĉina Budhismo, kaj ilia Prātimokṣa (regularo por bikŝuoj kaj bikŝuinoj) ankoraŭ estas uzataj en Orientaj Aziaj landoj ĝis hodiaŭ, inkluzive en Ĉinio, Vjetnamio, Koreio, kaj Japanio. Ili estas unu el la tri travivantaj Vinajaj tradicioj, kune kun tiuj de Teravado kaj Mūlasarvāstivāda.

Etimologio

Guptaka (sanskrite गुप्तक) signifas konservanto, gardanto ^[1] kaj dharma estas darmo, leĝo, justeco, moralo, ĉefe la leĝo de la norda budhismo ^[2].

Referencoj