Daniël Heinsius
(1580-1655)
La Politiko de Aristotelo (1660)
La Politiko de Aristotelo (1660)
Persona informo
Naskiĝo 9-a de Junio 1580
en Gento,  Belgio
Morto 25-a de Februaro 1655
en Hago,  Nederlando
Tombo Pieterskerk
Lingvoj latina • nederlanda
Ŝtataneco Respubliko de la Sep Unuiĝintaj Provincoj
Alma mater Universitato de Lejdeno
Familio
Infano Nicolaas Heinsius the Elder
Okupo
Okupo poeto • bibliotekisto • universitata instruisto • klasikisto • filologo • dramaturgo • tradukisto • eldonisto

Daniel HEINSIUS (1580-1655) (* Gento, en la 9-a de Junio 1580 - Hago, en la 25-a de Februaro 1655)[1] estis unu el la plej famaj nederlandaj kleruloj, poeto, filologo, latinisto, helenisto kaj profesoro pri la greka historio en la Universitato de Lejdeno.

Biografio

La ĉagrenoj de la hispana milito pelis liajn gepatrojn establiĝi unue en Veere, en Zelando, poste en Anglio, trie en Rijswijk kaj fine en Vlissingen. En 1596, estante jam rimarkinde pro siaj akiraĵoj, li estis sendita al la Universitato de Franeker por studi juron sub la profesoro Henricus Schotanus (1548-1605)[2]. Li restis tie unu jaron kaj duonon kaj poste translokiĝis al la Universitato de Lejdeno, kie li restis la restantajn sesdek jarojn el sia vivo kiel bibliotekisto de la universitato. Tie li studis kun Joseph Justus Scaliger, havis kontaktojn kun Philips van Marnix, lordo de Monto Sankta Aldegonda, Janus Dousa (1545-1604) kaj Paulus Merula (1558-1607)[3], krom aliaj.

Liaj konoj pri la klasikaj lingvaĵoj estis laŭdata de la respektindaj kleruloj en la tuta Eŭropo. Li rifuzis multajn invitojn ekster lia lando, ne maltrankviliĝante kiel honorindaj ili estis. En 1602, li estis indikita kiel Profesoro pri la latina, en 1605, li fariĝis Profesoro pri la Greka, kaj en 1607, post la morto de Merula, li sukcedis ĉi tiun kiel bibliotekiston de la universitato.

La nederlandaj poemoj de Heinsius apartenas al la skolo de Roemer Visscher (1547–1620)[4], ne atingis altan nivelon, sed estis admirita de Martin Opitz (1597-1639)[5], kiu tradukis la poemojn de sia lernanto kaj enkondukis la aleksandrian verson en Germanion.

En 1616, li publikigis siajn kolektojn da poemoj en nederlanda lingvo. En 1618, li lanĉis la komediojn de Terentio, en 1620, la romian historion de Tito Livio, krom siajn didaktikajn poemojn "De contemptu mortis" en 1621, kaj la Epistolojn de Joseph Justus Scaliger, en 1627.

Daniel Heinsius estas la patro de la poeto kaj filologo Nicolaas Heinsius, la Maljuna (1620-1681)[6] kaj avo de Nicolaas Heinsius, la pli juna (1656-1718)[7].

Verkoj

Eksteraj ligiloj

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. ↑ Personensuche
  2. ↑ CERL Thesaurus
  3. 1 2 CERL Thesaurus
  4. ↑ Universalium.academic.ru
  5. ↑ Encyclopaedia Britannica
  6. 1 2 Personensuche
  7. 1 2 Personensuche
  8. ↑ Epitalamio estas poemo specife skribita por la fianĉino survoje al la nupta ĉambro.
  9. ↑ Bibliothèque Nationale de France
  10. ↑ Personensuche
  11. ↑ Personensuche
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.