Cristoforo Moro (1390-1471) | |||||
---|---|---|---|---|---|
Bildo de Kristoforo Moro | |||||
Persona informo | |||||
Cristoforo Moro | |||||
Naskiĝo | 1390 en Venecio, Italio | ||||
Morto | 9-a de novembro 1471 en Venecio, Italio | ||||
Tombo | San Giobbe vd | ||||
Religio | katolikismo vd | ||||
Lingvoj | itala vd | ||||
Ŝtataneco | Venecia respubliko vd | ||||
Alma mater | Universitato de Padovo vd | ||||
Familio | |||||
Dinastio | Moro vd | ||||
Edz(in)o | Cristina Sanudo vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | diplomato vd | ||||
| |||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Cristoforo Moro (1390-1471) (naskiĝis en Venecio, Italio, 1390 - mortis en Venecio, Italio, 9-a de novembro 1471) estis itala kondotiero, humanisto kaj doĝo de Venecio (1462-1471) kiu estis sukcedita de Niccolò Tron (1399-1473).
Vivo
Lia edzino estis Cristina Sanudo (1400-1471)
La regado de Moro estis markita per la komenco de longa milito inter Venecio kaj la turkoj. En 1463 Pio la 2-a sendis Moro-n konsekritan glavon kun la intenco konvinki Venecion aliĝi al la kontraŭ-turka alianco. La reago de Venecio estis komence hezitema ĉar la ĉefa prioritato de la respubliko estis iliaj ekonomiaj interesoj. En April 1463, dek jarojn post la konkero de Konstantinopolo, turkaj trupoj okupis la venecian fortikaĵon de Argoso en Grekio.
Kardinalo Johannes Bessarion (1403-1472) vojaĝis al Venecio por kunvoki la Respublikon aliĝi al la "defendo de la kredo";tio estas, aliĝi al la milito kontraŭ la turkoj. Tiun saman jaron la koalicio estis formita inter Venecio, Hungario kaj la albana princo Skanderbeg (1405-1468) kun la beno de la papo por rebati la minacon de la agresema konkero-politiko de la sultano Mehmedo la 2-a (1432-1481).
La koalicio sukcesis pri provizore ĉesigi turkan vastiĝon, aliflanke la novaj teritoriaj limoj akiritaj fare de la turkoj en iliaj konkeroj estis grava faktoro en la turka vastiĝo. La koalicio sukcesis provizore haltigi la turkan ekspansion, tamen la novaj teritoriaj limoj, akiritaj de la turkoj en iliaj konkeroj, estis defio. En 1469 la venecia flotkomandanto Niccolò Canal (1415-1483) reprenis la urbon "Ainos" en Trakio, sed li ne povis defendi la insulon Negroponte (Eŭbeo), grava grenejo de Venecio. Eŭbeo estis konkerita de la sultano kaŭzante enormajn perdojn al la Veneciaj trupoj.
Vidu ankaŭ
- Marco Sanudo (1153-1227)
- Francesco Foscari (1373-1457)
- Guarino Veronese (1374-1460)
- Kaliksto la 3-a (1378-1458)
- Bernardino de Siena (1380-1444)
- Lorenzo Giustiniani (1380-1456)
- Eŭgeno la 4-a (1383-1447)
- Niccolò Piccinino (1386-1444)
- Flavio Biondo (1392-1463)
- Georgius Trapezuntius (1395-1486)
- Giacomo Loredan (1396-1471)
- Nicolò Marcello (1397-1474)
- Nikolao la 5-a (1397-1455)
- Theodorus Gaza (1398-1475)
- Francisko Sforza (1401-1466)
- Bazilo Besariono (1403-1472)
- Johannes Bessarion (1403-1472)
- Lorenzo Valla (1406-1457)
- Pietro Mocenigo (1406-1476)
- Maffeo Vegio (1407-1458)
- Giovanni Mocenigo (1409-1485)
- Marco Barbarigo (1413-1486)
- Siksto la 4-a (1414-1484)
- Niccolò Canal (1415-1483)
- Frederiko la 3-a (1415-1493)
- Paolo Barbo (1416-1462)
- Jacopo Foscari (1416-1456)
- Paŭlo la 2-a (1417-1471)
- Pietro Barbo (1417-1471)
- Sigismondo Malatesta (1417-1468)
- Antonio Loredan (1420-1482)
- Niccolò Barbo (1420-1462)
- Agostino Barbarigo (1420-1501)
- Vitale Lando (1421-1498)
- Zaccaria Barbaro (1422-1492)
- Ferdinando la 1-a (1423-1494)
- Galeotto Marzio (1424-1497)
- Giorgio Merula (1430-1494)
- Oliviero Carafa (1430-1511)
- Matthias Corvinus (1443-1490)
- Galeazzo Maria Sforza (1444-1476)
- Paolo Giustiniani (1444-1502)
- Giorgio Valla (1447-1500)
- Girolamo Donato (1456-1511)
- Pietro Lando (1462-1545)
- Antonio Giustiniani (1466-1524)[1]
- Paŭlo la 3-a (1468-1549)
- Pietro Bembo (1470-1547)
- Lorenzo Bragadin (1474-1538)[2]
- Giovanni Pietro Carafa (1476-1559)
- Ludovico Gonzaga (1481-1540)
- Gasparo Contarini (1483-1542)
- Tommaso Badia (1483-1547)[3]
- Vittoria Colonna (1492-1547)
- Francisko la 1-a (1494-1547)
- Marcantonio Flaminio (1498-1550)
- Pietro Martiro Vermiljo (1499-1562)