Chì mi na mòr-bheanna [çiː mi nə ˈmoːɾvjaun̪ˠə] estas kanto verkita en 1856 en la skotgaela lingvo de Iain Camshroin (angle, John Cameron). La verkisto, kiun oni kromnomis ankaŭ Iain Rob kaj Iain Òg Ruaidh, estis altlandano el la vilaĝo Baile a’ Chaolais (angle, Ballachulish [balaĥuliŝ]). Li laboris en la ardezminejoj tie, sed poste transloĝiĝis al Glasgovo por labori kiel ŝipmakleristo. Tie li verkis poemojn, kaj fariĝis la bardo de la Oŝina Societo de Glasgovo kaj bardo de la klano Cameron. La kanto fariĝis tre populare disvastigita kaj gaele kaj en anglaj tradukoj (ofte sub la titolo “The Mist-Covered Mountains of Home”). La melodio estas varianto de la brita popolkanta ario plej konata kiel “O dear, what can the matter be?”

Teksto

Jen ok strofoj; la unuaj kvar estis verkitaj en 1856; la postaj kvar eldoniĝis en la gazeto Oban Times en 1882:

Originalo Skotgaela Laŭsenca traduko
Sèist:
O chì, chì mi na mòr-bheannaibh,
O chì, chì mi na còrr-bheannaibh,
O chì, chì mi na coireachan,
Chì mi na sgoraibh fo cheò.
Chì mi gun dàil an t‑àite san d’ rugadh mi,
Cuirear orm fàilt’ sa chainnt a thuigeas mi,
Gheibh mi ann aoidh agus gràdh nuair ruigeam
Nach reicinn air tunnachan òir.
Chì mi ann coilltean, chì mi ann doireachan,
Chì mi ann màghan bàn is torraiche,
Chì mi na fèidh air làr nan coireachan
Falaicht’ an trusgan de cheò.
Beanntaichean àrd’ is àillidh leachdainnean,
Sluagh ann an còmhnaidh ’s còire cleachdainnean;
’S aotrom mo cheum a’ leum gam faicinn
Is fanaidh mi tacan le deòin.
Fàilt’ air na gorm-mheallaibh, tholmach, thulachanach;
Fàilt’ air na còrr-bheanna mòra, mullanach;
Fàilt’ air na coilltean, fàilt’ air na h‑uile —
O, ’s sona bhith fuireach nan còir.
Chì mi a’ ghrian an liath nam flaitheanas,
Chì mi san iar a ciar nuair laigheas i;
Chan ionnan ’s mar tha i ghnàth sa bhaile seo,
’N deatach a’ falach a glòir.
Gheibh mi ann ceòl bho eòin na Duthaige
Ged tha ’n t‑àm thar àm na cuthaige;
Tha smeòraichean ann is annsa guth leam
Na pìob, no fidheall mar cheòl.
Gheibh mi le lìontan iasgach sgadain ann,
Gheibh mi le iarraidh bric is bradain ann;
Nam faighinn mo mhiann ’s ann ann a stadainn
’S ann ann is fhaid bhithinn beò.
Fàgaidh mi ùpraid, sùrd is glagarsaich
Dh’fhaicinn an fhuinn an cluinnt’ a’ chagarsaich;
Fàgaidh mi cùirtean dùinte, salach
A dh’amharc air gleannaibh nam bò.

[1]
Rekantaĵo:
Ho vidos, mi vidos la grandajn pintojn,
Ho vidos, mi vidos la pintegojn,
Ho vidos, mi vidos la cirkojn,
Mi vidos la subnebulajn fendojn.
Mi vidos sen prokrasto la lokon, kie mi naskiĝis;
Oni bonvenigos min en la lingvo, kiun mi konas,
Mi ricevos tie gastigon kaj amon, kiam mi alvenos,
Kiujn mi ne vendus por tunoj da oro.
Mi vidos tie arbarojn, mi vidos tie veprarojn,
Mi vidos tie ebenaĵojn novalajn kaj fekundajn,
Mi vidos la cervojn sur la fundo de la cirkoj
Kaŝitaj en nebulaj vestoj.
Altaj montoj kaj brilaj deklivegoj,
Popolo, kiu loĝas tie, kaj havas bonajn kutimojn;
Leĝeras mia paŝo, kiam mi saltas por vidi ilin,
Kaj mi volonte restos dum iom da tempo.

Referencoj

  1. ↑ The Oban Times, 8 April 1882
  • La artikolo estas bazita sur la artikolo en la angla Vikipedio.

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.