| Burgo Straufhain | |||
|---|---|---|---|
|
| |||
| burga ruino | |||
| Geografiaj informoj | |||
| Lando |  Germanio | ||
| Geografia situo | 50° 20′ 23″ N, 10° 42′ 55″ O (mapo)50.339710.7153Koordinatoj: 50° 20′ 23″ N, 10° 42′ 55″ O (mapo) | ||
| |||
 | |||
Burgo Straufhain estas ruino de la mezepoka Struphe-kastelo sur monto Straufhain la kvartalo Streufdorf de Straufhain en Germanujo.
Situo
La ruinoj de la montetopinta kastelo estas sur la pinto de la Straufhain, kiu estas 449 m super marnivelo. Temas pri la plej alta punkto en la regiono Heldburg.
La malnova nomo por la kastelo estis Struphe kaj poste Strauf. La pli posta esprimo Straufhain por la arbaro ĉirkaŭanta la kastelon (karpeno kaj kverko) estas prenita hodiaŭ kaj por la arbaro, por la monto kaj la kastelruinoj egale. Ĝis antaŭ nelonge, la ruinoj de Straufhain estis plejparte kovritaj de densa foliarbaro kaj nur povis esti viditaj de la valo dum la vintraj monatoj. Post kiam la vidlinioj estis tranĉitaj liberaj, la ruinoj denove povas esti viditaj de malproksime tutjare.
Hodiaŭ estas konservitaj nur restaĵoj de la iama loĝejetaĝo, la dikaj muroj estas ankoraŭ sufiĉe imponaj. Ĉar skribaj signoj de la kastelo estas tre malabundaj, ekzistas pluraj provoj rekonstrui la originan kastelon, ofte per nuraj konjektoj. Kio estas certa estas ke ĝi konsistis el pluraj konstruaĵoj kiuj okupis la tutan pinton kaj la areo devis esti artefarite vastigita pro la limigita spaco. Mantelmuro ĉirkaŭis la kastelon sur la pinto, inkluzive de la eksteraj muroj de la konstruaĵoj. Iom malsupre alia kovrila muro baris la aliron, kio eblis superiĝi nur per levpontoj. Eĉ pli malsupre, ĉirkaŭfosaĵo estis sekvita per ĉirkaŭfermeja muro ĉirkaŭanta la tutan monton. La problemo estis la akvoprovizado de la kastelo, kiu en krizo eblis nur el cisternoj. Akvohavigo el fonto ekster la ringa muro ne estis fidinda, kaj ĉe la montopiedo alia liveris la dolĉakvon, kiun oni devis eduki per azenoj. La akvoproblemo certe estis unu el la ĉefaj kialoj de la posta forlaso de la kastelo.
Historio
La najbaraj setlejoj strufedorp (hodiaŭ Streufdorf) kaj siduchestat (hodiaŭ Seidingstadt), ambaŭ nun apartenantaj al la municipo Straufhain, estas nomitaj kune en dokumento devenanta de 800, kaj la kastelo povus estiĝi jam en tiu tempo. En tiu tempo la grafoj de Wildberg regis la areon. Dokumento de la episkopo Gebhard de Würzburg en 1156 atestas la viron Helbold de Strufe kiel vasalo de margrafo Albrecht la Urso en sia rolo de suvereno de Vajmaro-Orlamünde. Poste, la grafoj de Hennebergio (Popponen) posedis la kastelon, kiuj ludis gravan rolon en la historio de Frankonio. Sub Poppo la 6-a kiu geedziĝis kun grafino Palatino Bertha von Sachsen en 1136, Struphe-kastelo travivis glortempon, menestreloj distris la sociojn kaj turniroj multaj estis okazigitaj en Seidingstadt. Sub Poppo la 7-a(li nomis sin barono de Struphe regante de 1190 ĝis 1245) kaj lia edzino Jutta von Thüringen, Straufhain-burgo estis grava kultura centro por la regno. Unu el liaj filoj, Hermano la 1-a (Henneberg) geedziĝis kun Margarethe, la fratino de la rom-germana reĝo Wilhelm von Holland, en la reĝa korto en Majenco en 1245. Ili nomis sian filon Poppo. La kastelo ankaŭ estis kultura centro en tiu tempo, kaj de 1247 la influkampo ankaŭ inkludis la prizorgon de Koburgo. Tio igis Straufhain-kastelo iĝi la plej granda centro de potenco en la regiono sude de la Turingia Arbaro. Ekde la 14-a jarcento Straufhain iom post iom perdis sian gravecon kiel kastelo por la reganta nobelaro. Ĉirkaŭ 1525, la kastelo, kiu fariĝis nesto de rabistbaronoj, estis detruita fare de ribelemaj kamparanoj dum la Kamparana Milito. La najbaraj kasteloj en Koburgo kaj Heldburg dume transprenis la rolon de Straufhain, kiu poste estis forlasita. La dukoj de Saksio-Hildburghausen tre ŝatis la trankvilan lokon kun la ruinoj kaj kun ili fone teatraj prezentoj kaj patriotaj ceremonioj okazis sur la monteto. En Seidingstadt la dukoj konstruis ĉaskabanon (kiun la orientgermanaj GDR- ne prizorgis kaj eĉ malkonstruis fine). La arbaroj ĉirkaŭ Ruino Straufhain ĉiam estis populara ĉasejo. Ĉirkaŭ 1780 ankoraŭ kvar etaĝoj de la palaco ruine staris. Amikoj regionkulturemaj plurfoje provis konservi la ruinojn.
Literaturo
- Thomas Bienert: Straufhain-Seidingstadt - Mittelalterliche Burgen in Thüringen, Wartberg Verlag, Gudensberg-Gleichen 2000, ISBN 3-86134-631-1, p. 115–118
- Michael Köhler: Thüringer Burgen und befestigte vor- und frühgeschichtliche Wohnplätze. Dua eldono, Jenzig-Verlag, Jena 2003, ISBN 3-910141-56-0, p. 271–272.
- Norbert Klaus Fuchs: Das Heldburger Land–ein historischer Reiseführer; Verlag Rockstuhl, Bad Langensalza 2013, ISBN 978-3-86777-349-2