Akṣobhya Buddha (Sanskrito)

Sanskrite: अक्षोभ्य बुद्ध
(Akṣobhya buddha)
Ĉine: 阿閦佛
(Āchù-fó)
Japane: 阿閦如来
(Ashuku-nyorai)
Koree: 아촉불
(Achog-bul)
Tibete: མི་བསྐྱོད་པ་
(mi bskyod pa)
Mongole: ᠬᠥᠳᠡᠯᠦᠰᠢ ᠦᠭᠡᠢ
Хөдөлшгүй
(Ködelüsi ügei)
Taje: พระอักโษภยพุทธะ
Kmere: អសុភ្យ
(a-sop)
Vjetname: A Súc Phật
Informoj
Adorata de: Mahajano, Vaĝrajano

La budho Akŝobjo estas unu el la kvin budhoj de saĝeco.[1] Li troviĝas oriente[2] de la universo kaj estas la kreinto de la purlando Abiratio (la ĝoja). Lia nomo signifas la nemoveblan, la neapatian[1] aŭ la nekoleran.[2]

Lia semo estas hūṃ,[3] lia mantro estas auṃ akṣobhya hūṃ[3] kaj lia sekreta nomo en la budhisma skolo Ŝingono estas fudōkongō (不動金剛).[2]

En tekstoj

La budho Akŝobjo en tibeta pentraĵo de la 13-a jarcento.

Tekstoj en la gandara lingvo estis trovitaj en Pakistano en la kolekto Bajaur kun fragmentoj de antikva mahajana sutro mencianta la budhon Akŝobjon, verŝajne datiĝante de ĉ. la 1-a aŭ 2-a jarcentoj.[4]

La Akṣobhyavyūhasūtra (AV) estas unu el la plej antikvaj tekstoj kiuj detale priskribas la vivon de la budho Akŝobjo kaj la meritojn de lia purlando Abiratio.[5]

Referencoj

  1. 1 2 阿閦仏(あしゅくぶつ)とは - コトバンク (japane). 朝日新聞社. Alirita 2017-10-06.
  2. 1 2 3 総合仏教大辞典 1988, p. 13.
  3. 1 2 印と真言の本97頁 & 藤巻一保・羽田守快・大宮司朗　『印と真言の本』　学研 2004年2月、p.97.
  4. ↑ Strauch 2010, pp. 23-66.
  5. ↑ Satō 2004, pp. 18-23.

Bibliografio

  1. Chang, Garma C. C., ed.. (1983) The Dharma-Door of Praising Tathāgata Akśobhya’s Merits (partial translation of the Akśobhyavyūha). In A Treasury of Mahāyāna Sūtras: Selections from the Mahāratnakūţa Sūtra, tr. Buddhist Association of the United States. (angle). University Park and London: Pennsylvania State University Press.
  2. Dantinne, Jean (tradukisto). (1983) La splendeur de l’inébranlable (Akśobhyavyūha) (france). Louvain-la-Neuve, Belgium: Institut Orientaliste.
  3. Nattier, Jan (2000). “The Realm of Akśobhya: A Missing Piece in the History of Pure Land Buddhism”, Journal of the International Association of Buddhist Studies (angle) 23 (1), p. 71–102.. 
  4. Jordan, Michael. (1993) Encyclopedia of Gods (angle). New York: Facts on File, Inc., p. 9–10.
  5. Satō, Naomi (2004). “Some Aspects of the Cult of Aksobhya in Mahayana”, Journal of Indian and Buddhist Studies (angle) 52 (2), p. 18–23. 
  6. Strauch, Ingo (2008). The Bajaur collection: A new collection of Kharoṣṭhī manuscripts. A preliminary catalogue and survey (in progress) (angle). Arkivita el la originalo je 2011-10-03. Alirita 2011-10-03.
  7. Strauch, Ingo (2010). “More Missing Pieces of Early Pure Land Buddhism: New Evidence for Akṣobhya and Abhirati in an Early Mahāyāna Sūtra from Gandhāra”, Eastern Buddhist (angle) (41), p. 23–66. 
  8. Vessantara. (2003) “9”, Meeting the Buddhas (angle). Windhorse Publications.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.