Tiu ĉi artikolo temas pri la hinduisma sekto „brahmoismo“. Pri la termino „brahman“, vidu la artikolon brahmo; pri la dio „Brahmā“, vidu la artikolon Brahmao; kaj pri la varno „brāhmaṇa“, vidu la artikolon bramano.

Brahmoismo estas religia movado de la 19-a jarcento en Bengalio, kiu originis la bengalian renesancon, la ĵus aperintan hindian sendependigan movadon.[1]

Ties membroj nomiĝas brahmooj[2] kaj estas ĉefe el barata aŭ bangladeŝa originoj. La societo Brahmo Samaj, laŭvorte la societo de Brahmo, estis fondita de Ram Mohan Roy.[3] En 1850, Debendranath Tagore, la postanto de Roy, disiĝis de hinduismo kaj kreis Brahmoismon kiel novan religion, kiu fariĝis rekonita kiel religio malsama al hindusimo de Privy Council en 1901, kaj laŭleĝe en Bangladeŝo en 2001.[4]

Fundamento

Brahmooj havas la jenan fundamenton:[5]

  • Pri Dio: ekzistas ĉiama senlima Ununureco, kreinto kaj konservanto de ekzistado, kiu estas ĉie ajn.
  • Pri Estaĵo: Estaĵo estas kreita de Ununureco. Estaĵo ekzistas por denove esti unu kun Ununureco.
  • Pri Inteligenta ekzistado: nur bonaj agoj regas ekzistadon kontraŭ ĥaoso. Sciado de pura konscio estas la supera reganto de ekzistado.
  • Pri Amo: Respekti ĉiun kreaĵon kaj estaĵon, sed neniam adori ilin, ĉar nur Ununureco povas esti amita.

Referencoj

  1. ↑ The Brahmo Samaj and the Shaping of the Modern Indian Mind - David Kopf
  2. ↑ PIV: Brahmoo.
  3. ↑ Chambers Dictionary Of World History. Editor BP Lenman. Chambers. 2000.
  4. ↑ Law Comission of Bangladesh Arkivigite je 2016-03-03 per la retarkivo Wayback Machine
  5. ↑ Retejo de Brahmo Samaj. Arkivita el la originalo je 2016-05-01. Alirita 2020-03-29.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.