 Kiel legi la taksonomion | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj | ||||||||||||||
La Blugriza mevo aŭ Helgriza mevo, Larus glaucescens, estas granda mevo, tio estas birdo de la familio de Laredoj kaj ordo de Karadrioformaj.
Disvastiĝo kaj specio
Tiu blankakapa mevo reproduktiĝas en norda Pacifiko el la Aleŭtoj al la okcidenta kaj suda marbordoj de Alasko, la tutan okcidentan marbordon de Kanado kaj la nordokcidenta usona ŝtato de Vaŝingtono. For de la reprodukta sezono la specio povas troviĝi en la orienta marbordo de Siberio, la tuta okcidenta marbordo de Usono kaj ĉefe en Kalifornio kaj Meksiko.
Ĝi estas proksima parenco de la Okcidenta mevo kaj ofte hibridiĝas kun ĝi, kio kaŭzas identigajn problemojn ĉefe en la zono de Puget Sound; simile okazas kun la Arĝentmevo kaj la Glacimevo. La specio apenaŭ malproksimiĝas de sala akvo en golfetoj, estuaroj, insuloj, strandoj, kotejoj aŭ proksime de marbordo, ankaŭ ĉe kajoj aŭ ŝipoj, ankaŭ laŭ riveroj, sed ne malproksime de marbordo. Maloftege estas rara vaganto al okcidenta regiono Palearktisa kun nur kelkaj vidaĵoj en Maroko, la insuloj Kanarioj kaj pli malfrue eĉ en Britio vintre de 2006/2007. Same en orientaj insuloj de Havajo.
Aspekto
Ĝi estas granda birdo, 61 ĝis 69 cm longa (maskloj estas iom pli grandaj ol inoj) kun blankaj kapo, kolo, brusto, ventro kaj vosto kaj perlogrizaj (helgrizaj) flugiloj kaj dorso. La flugilpintoj estas blankaj. La kruroj estas rozkoloraj kaj la tre hokoforma beko estas flava kun ruĝa antaŭfina makuleto en suba makzelo. Vintre la kapo kaj nuko aperas iom malhelaj kaj ankaŭ la antaŭfina bekomakuleto malheliĝas. Junuloj estas brunaj aŭ grizaj kun nigraj bekoj, kaj atingas plenkreskulan plumaron post kvar jaroj.
Kutimoj
La Blugriza mevo nestas somere en rokaj klifoj en kolonioj de marbirdoj (la sama ĉiujare), kaj ĉiu paro produktas du aŭ tri idojn kiuj sendependiĝas je sia sesa semajno. La nesto estas kovrita de sekaj plantoj, algoj, fiŝostoj, plumoj, ktp. La ino demetas 2 aŭ 3 brunpunktitajn flavecajn ovojn. Kovado daŭras preskaŭ unu monaton. Dum la reprodukta sezono okazas kvereloj ĉefe inter maskloj, ĉar temas pri teritoria specio.
Post tio ĝi estas socia birdo kiu kuniĝas eĉ kun aliaj mevospecioj.
Ĝi estas ĉiomanĝanta kaj plej ofte manĝas marborde, rubopurigante mortintaj aŭ feblajn kalmarojn, fiŝojn, mitulojn -kiujn faligas kontraŭ rokojn-, lepadojn kaj similajn marbestetojn kaj ofte plukas algojn, homan rubaĵon aŭ rabas aliajn marbirdojn.
La voĉo estas laŭta "kak-kak-kak".
La Blugriza mevo oni supozas, ke vivas ĝis ĉirkaŭ 15 jarojn. Oni konis elstaran ekzempleron kiu havis nur unu kruron kaj vivis ĝis 30 jarojn.
Referencoj
- BirdLife International (2004). Larus glaucescens. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 12 May 2006.
- "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
- Seabirds, an Identification Guide de Peter Harrison, (1983) ISBN 0-7470-1410-8
- Handbook of the Birds of the World Vol 3, Josep del Hoyo editor, ISBN 84-87334-10-5
- "National Audubon Society" The Sibley Guide to Birds, de David Allen Sibley, ISBN 0-679-45122-6
Eksteraj ligiloj
- Vintra plenkreskulo de Blugriza mevo ĉe Whatbird.com Arkivigite je 2007-09-28 per la retarkivo Wayback Machine
- Britkolumbia Sovaĝa Vivo
- Pojara plumaro de Blugriza mevo
- Anglalingva ejo pri Blugriza mevo
- Anglalingva ejo pri Blugriza mevo Arkivigite je 2007-06-12 per la retarkivo Wayback Machine