Blazono

La granda blazono de Bjalistoko

La nova blazono de Bjalistoko estis elektita de Urba Konsilantaro la 27-an de februaro 1995. Ĝi konsistas el du partoj, kiuj montras, ke dum la historio la urbo troviĝis ĉe la limoj inter Pollando kaj Litvo. Ĉe la supra, ruĝa parto de la ŝildo situas arĝenta aglo kun ora krono; ĉe la suba, ora parto situas Pogoń, la ĉevalo estas arĝenta, la rajdanto en blua kiraso, ĉe lia ŝildo situas jagelona kruco. La granda (honorinda) versio de la blazono enhavas du arĝentajn grifojn tenantajn blazonan ŝildon. Super ĝi situas la urba krono, kaj sub ĝi - arĝenta rubando kun surskribo CIVITAS BIALYSTOK.

Flago

En la sama tago Urba Konsilantaro elektis la flagon de Bjalistoko. Laŭ la decido, koloroj de Bjalistoko estas blanka, flava kaj ruĝa, en la flago kiel tri horizontalaj zonoj. En la mezo situas malgranda (oficiala) versio de la blazono de Bjalistoko.

Bjalistoko, kiel multaj urboj en Pollando, havas ankaŭ sian signalon. Ĝi estas ludata ĉiutage je la 12-a horo en turo de bjalistoka urbodomo.

Prahistorio

Unuaj setlejoj en loko, kie nun situas la urbo, devenas de ŝtonepoko. De ferepoko devenas grandaj kurganoj, probable tomboj de militestroj, apud nuntempa vilaĝo Rostołty. La loko situis ĉe trako inter du maroj: Balta kaj Nigra kaj tie miksiĝis kulturoj i.a. pola, rutena kaj prusa.

Mezepoko

En 14-a jarcento la loko iĝis parto de Litvo. Post Kreva Unio (1385) Litvo estiĝis kristana lando kaj en bjalistokan teron komencis aperadi kristanaj pilgrimoj. La unua skriba mencio pri Bjalistoko devenas de la jaro 1426 - tiam la granda duko litva Vytautas transdonis la vilaĝon Bjalistoko al Maciej de Tykocin. Meze de la 15-a jarcento familio Tabutowicz konstruis unuajn biendomojn en Dojlidy kaj Bjalistoko.

En 1547 Bjalistoko iĝis propraĵo de familio Wiesiołowski kiu konstruis tie masonitan preĝejon kaj palacon. Post senida morto de Krzysztof Wiesiołowski, la posedaĵon ekhavis ŝtato.

Por siaj meritoj je milito, Bjalistokon kaj Tykocin ricevas hetmano Stefan Czarniecki (monumento al li ĝis nun staras en Tykocin). Li transdonis la posedaĵojn al sia filino, Katarzyna Aleksandra, postea edzino de Jan Klemens Branicki (avo).

La palaco de familio Branicki

La francstila ĝardeno ĉe la palaco

Ne estas konata preciza dato kiam Bjalistoko ricevis urborajton, sed tio certe okazis antaŭ la jaro 1692 (konfirmas tion skribaĵo de loka preposto en kiu li diras pri Urbo Bjalistoko). La urba blazono montris tiam cervon. Veran plukonstruon de la urbo (ĝis nun aspektantan kiel vilaĝo) komencis Jan Klemens Branicki - la granda reĝa hetmano, krakova kastelmastro, la unua laika senatoro de Pola Respubliko kaj kontraŭkandidato de Stanislavo Aŭgusto Poniatowski por elektita reĝo de Pollando. Kun sia edzino Izabella Poniatowska li alikonstruis la palacon kaj kreis ĝardenon. Oni disvolvis komercon kaj urbajn instituciojn, konstruis urbodomon, poŝtejon, gastejojn, teatrejon, hospitalon kaj azilejon. Oni establis en Bjalistoko Militan Lernejon de Inĝenierio kaj Konstruado, Lernejo por Akuŝistinoj, paroĥan lernejon, armilejon kaj fine de la 18-a jarcento - Subkolegian Lernejon (dependan de Vilna Universitato). Post la morto de la hetmano oni konstruis ankoraŭ unu specifan objekton de Bjalistoko - la framasonan loĝion. Ĝia iniciatoro estis Andrzej Mokronowski, unu el komencintoj de pola framasonismo.

19-a jarcento

Evoluon de Bjalistoko haltigis la 3-a dispartigo de Pollando (la 24-an de oktobro 1795) malgraŭ, ke la urbo estis sidejo de estraro de nova bjalistoka departemento, parto de la provinco Novorienta Prusio. Germanoj zorgis nek pri evoluado nek pri aspekto de la urbo. Nombro de loĝantoj rapide kreskis, sed konstruaĵoj estis daŭre malmultaj. Tio kaŭzis detruiĝadon de konstruaĵoj.

La situacio ne pliboniĝis ankaŭ post la jaro 1807 kiam Bjalistoko iĝis parto de la Rusia Imperio. La distrikto iĝis gubernio kaj Bjalistoko de tiu tempo iĝis provinca urbo.

Dum la novembra ribelo (1830) la urbo iĝis la ĉefstabejo de rusa militestro Ivan Dibiĉ. Post malvenko de la ribelo, oni komencis rusigi eduksistemon. La bjalistoka gimnazio estis transformita al rusa lernejo kaj la teatro estis fermita. En 1834 rusaj estroj kreis impostan limon inter Kongresa Pollando kaj Rusio. Tiu malbona por Pollando tempo montriĝis tre bona por evoluo de la urbo. Rusio estis la ĉefa ricevanto de produktaĵoj de polaj fabrikistoj. Lodzaj fabrikistoj timis pri bankroto kaj translokiĝis kun siaj entreprenoj al Bjalistoko, la urbo apud limo. Pro tio Bjalistokon oni nomis Manĉestro de nordo. En 1851 la limon oni nuligis. En 1859 naskiĝis Ludoviko Zamenhof. En la 19-a jarcento loĝis ĉi tie ĉefe judoj, poloj, rusoj, germanoj, kaj belorusa, tatara kaj litova minoritatoj.

En 1862 kreita fervoja linio inter Varsovio kaj Peterburgo venigis industrion al la urbo. Oni enkondukis vapormaŝinojn.

Inter la 19-a kaj 20-a jarcentoj en Bjalistoko arde agadis laborista movado. La revolucio 1905 estis perforte sufokita de polico kaj armeo. Eĉ pli terure aspektis pogromo al judoj en la jaro 1906.

20-a jarcento

Ŝufaristejo, dum la unua mondmilito

En 1915 Bjalistokon ekokupis germana armeo kaj restis tie ĝis la fino de la unua mondmilito. Kiam malvenko de germanoj evidentiĝis, la uzinaj maŝinoj estis forportitaj. Poste la urbo ne plu estis ĉelima kaj ĝia signifo malgrandiĝis.

La monumento al Józef Piłsudski; malantaŭ ĝi videblas la urbodomo

La 19-an de februaro de 1919 germanaj trupoj forlasis Bjalistokon kaj transdonis potencon al novaj, polaj aŭtoritatoj.

Milito de bolŝevika Rusio kontraŭ la Dua Pola Respubliko: la 28-an de julio 1920 la urbon ekokupis bolŝevikoj kiuj en la palaco de Branicki establis Portempan Polan Revolucian Komitaton, kiun gvidis Julian Marchlewski. Ĝi estis planata kiel estonta registaro de Pola Soveta Respubliko post milita akiro de Varsovio. Dum la Batalo pri Varsovio la 1-a kaj la 5-a regimentoj de polaj legioj malsukcesigis retiriĝon de sovetiaj trupoj. La 22-an de aŭgusto pola armeo frakasis la Ruĝan Armeon en sanga batalo ene de la urbo, ofte kun miksbataloj kaj helpo de civiluloj: la pola 1-a Regimento de Infanterio venkis la sovetan 16-an Armeon, polaj perdoj: 34 soldatoj kaj pli ol 200 vunditoj, la bolŝevikaj — pli ol 800 mortigitaj kaj vunditaj, 8200 militkaptitoj, oni akiris 3 trajnojn, aviadilon, 22 kanonojn kaj 147 maŝinpafilojn

En intermilita periodo oni detruis konstruatan ortodoksan preĝejon. La garnizonan ortodoksan preĝejon oni ŝanĝis al katolika preĝejo de sankta Stanislavo.

La 2-a mondmilito ekis per multaj armeaj manovroj kaj malmultaj bombadoj. Inter la 6-a kaj la 11-a de septembro 1939 Bjalistokon forlasis civila estraro. La 15-an de septembro pola militistaro retretis. Du tagojn poste germana brigado ekokupis la urbon kaj transdonis potencon al sovetianoj.

La 28-an de oktobro Bjalistoko iĝis parto de Belorusa Soveta Socialisma Respubliko kaj distrikta ĉefurbo. Samtage NKVD arestis bjalistokanon Dominik Łoś, kiu malaperis senspure. Okupantoj persekutis loĝantaron kaj devigis multajn homojn elmigri el la urbo.

La 27-an de oktobro 1941, post nuligo de la traktato Ribbentrop-Molotov, germanaj trupoj de Wehrmacht kaj Einsatzgruppen eniris Bjalistokon kaj detruis la judan kvartalon Ĥanajki murdinte 2000 homojn (vivante bruligitajn en la Granda Sinagogo. La monumento al tiu evento - kupolo de la bruligita sinagogo - troviĝas nun ĉe la strato Legionowa. Inter julio kaj septembro oni konstruis geton por ĉiuj travivintaj judoj.

Malgraŭ persekutado, la sendependema movado en Bjalistoko, gvidata de Armia Krajowa (la landa armeo) tre forte agadis en diversio.

Februare 1943 komenciĝis likvidado de la geto. Ekzemplon de rezistanco montris Icĥok Malmed - li surverŝis per salacido policanon, kiu persekutis judojn. La memortabulo al Malmed pendas hodiaŭ ĉe la strato je lia nomo. La 15-an de aŭgusto 1943 komenciĝis ribelo en bjalistoka geto - la dua plej granda geta ribelo (post la varsovia). Multaj judoj estis mortpafitaj en la arbaro Pietrasze (inter ili Jakobo Ŝapiro) kaj multajn germanoj transportis al la koncentrejo Auschwitz-Birkenau.

31.08. Germana ĝendarmaro pafmortigis apud la urbo, en Wrocień, 12 personojn, en tio 3 infanojn de 4 ĝis 12 jaroj.

En 1944 post germana detruado kaj rusa bombado la urbocentro estis preskaŭ tute ruinigita. La 27-an de julio 1944 sovetiaj trupoj invadis la centron kaj forpuŝis germanojn. Du tagojn poste germanaj soldatoj finfine forlasis la urbon transirante la riveron Narew.

Post la mondmilito Bjalistoko iĝis denove provinca ĉefurbo kaj centro de kulturo, scienco kaj ekonomio en nord-orienta Pollando. La 1-an de 1999 post la administra reformo la urbo fariĝis la ĉefurbo de nova Podlaĥia Provinco.

Judoj en Bjalistoko

Kupolo de la Granda Sinagogo, monumento al eventoj en 1941

Unuaj mencioj pri multnombra juda komunumo, subordigita al la komunumo en Tykocin, aperas en la jaro 1658. Aparta bjalistoka komunumo estis fondita en 1745.

Nombro de juda loĝantaro konstante kreskis. En 1856 de 13.748 loĝantoj estis 9.547 judoj. Konsekvence juda kapitalo kreskis kaj en la jaro 1860 19 uzinojn (el 44) havis judoj. Depost la fino de la 18-a jarcento grandan influon al la urba vivo havis Haskala, en 1880 fariĝis la unua cionisma organizo.

En 1913 loĝis tie 61.500 judoj, en 1921 - 39.602, kaj en septembro 1939 - ĉirkaŭ 80.000. Antaŭ la 2-a mondmilito en Bjalistoko situis ĉirkaŭ 80-100 sinagogoj kaj judaismaj preĝejoj.

La 26-an de julio 1941 germanoj kreis geton por 50 mil judoj. En 1942 fondiĝis Antifaŝisma Batalanta Organizo. La 16-an de aŭgusto 1943 komenciĝis en bjalistoka geto ribelo komandata de Mordeĥaj Tanenbaum. 300 ribelantoj dum kelkaj tagoj defendis sin kontraŭ tankoj kaj aviadiloj. Ne sukcesis plano fuĝi al la Knyszyńska arbarego kaj plejmulto da ribelantoj mortis. Post subpremo de la ribelo, germanoj forportis travivintajn loĝantojn de geto al la koncentrejoj en Treblinka, Majdanek kaj Auschwitz (Aŭŝvico). Restintaj konstruaĵoj estis destinitaj por homoj kiujn germanoj transloĝigis el Białowieża.

La militon travivis nur kelkcent judaj loĝantoj de iama granda, 60-milpersona komunumo.

Naciaj minoritatoj

Konstruaĵoj el la renesanco

• Malnova paroĥa preĝejo, strato Rynek Kościuszki (1617-1626)

Konstruaĵoj el la baroko

• Ortodoksa Preĝejo al Sankta Maria Magdalena, strato Sosnowa (18-a jarcento)
• Malnovurba brikdomo, placo Kościuszko (apude nuntempa restoracio Astoria konstruita post 1753)
• Paroĥestrejo, strato Kościelna (1760)
• Klostro de Fratinoj de Mizerikordo Sankta Vincento, placo Kościuszko (1769)
• Porgasta palaceto de Branicki, strato Kilińskiego 6 (duono de la 18-a jarcento)
• Urbodomo, placo Kościuszko (1745-1761)
• Iama hospitalo, placo Kościuszko (dua duono de la 18-a jarcento)
• Palaco kaj ĝardenoj de Branicki (18-a jarcento)

Konstruaĵoj el la 19-a jarcento

• Ortodoksa Preĝejo al Sankta Nikolao la Miraklofaranto (klasikisma, 1846)
• Malnova armilejo Cekhaus, placo Kościuszko (klasikisma, 1795-1807)
• Stacidomo, strato Kolejowa (novrenesanca, la 1860-aj jaroj)
• Fabriko de Bjalistoka Manufaktura Societo "E.Becker i s-ka", strato Świętojańska (novrenesanca, 1895-1901)
• Dogana dometo, t.n. Dometo de Napoleono, aleo Jan Paweł II 62 (klasikisma, duono de la 19-a jarcento)
• Framasona loĝio, strato Kilińskiego (klasikisma, 1803-1806)
• Palaco de Hasbach, strato Dojlidy Fabryczne 23 (novrenesanca, la 1820-aj jaroj)
• Preĝejo al la Plej Sankta Jesua Koro, strato Traugutta (1884 - konstruita kiel ortodoksa, post la 1-a mondmilito ŝanĝita al la romkatolika preĝejo)
• Paroĥa Tombejo, strato Raginisa (1888)
• Palaco de Rüdiger; poste de Kreuzenstern kaj Lubomirski, strato Dojlidy Fabryczne 26 (klasikisma, duono de la 19-a jarcento)
• Strato Warszawska – aro de brikdomoj kaj urbaj palacoj de la 19-a jarcento
• Vilao de generalo von Driesen, strato Świętojańska (konstruita post 1878 laŭ la "svisa" stilo)
• Vilna Komercbanko, korno inter stratoj Sienkiewicza kaj Warszawska (novrenesanca, la 1890-aj jaroj)
• Kvartalo Bojary
• Ortodoksa Preĝejo al Ĉiuj Sanktuloj, strato Wysockiego (fino de la 19-a jarcento)
• Judaj tombejoj - fonditaj en 18-a, 19-a kaj 20-a jarcentoj
• Sinagogo Piaskower
• Kazernoj de la 10-a Regimento de Litovaj Ulanoj, strato Kawaleryjska (1890-1950)
• Uzinaro de Chana Marejn, strato Włókiennicza (1892-1920)
• Uzinaro de Wolf Zilberblatt, strato Włókiennicza (1892-1910)
• Preĝejo al Sankta Stanislavo, strato Wiadukt (fino de la 19-a jarcento)
• Kazernoj de la Husara Regimento, strato Bema (dua duono de la 19-a, komenco de la 20-a jarcento)
• Uzinaro de Stein, strato Poleska (19-a, 20-a jarcentoj)
• Brikdomoj en la urbocentro (19-a, 20-a jarcentoj)
• Palaceto de familio Stefanowicz, strato Bacieczki (19-a jarcento)

Konstruaĵoj el la 20-a jarcento

• Vilao de fabrikposedanto Stein, strato Artyleryjska (komenco de la jarcento)
• Malgranda Baziliko, Katedralo al la Plej Sankta Virgulino Maria (novgotika, 1900-1905)
• Aro de Drapa Fabriko "Nowik kaj Filoj", stratoj Augustowska kaj MickiewiczaUzinaro Zespół Fabryki Sukna "Nowik i Synowie", ul. Augustowska, Mickiewicza (komenco de la jarcento)
• Imperiestra Malliberejo, strato Kopernika (ĉ. 1905)
• Palaco de Nowik, strato Lipowa (eklektika)
• Preĝejo al Sankta Wojciech, strato Warszawska (novromanika, 1909-1912)
• Akvoturo, strato Wysockiego (1923-1925)
• Preĝejo al Sankta Roko, strato św. Rocha (modernisma, 1927-1946)
• Iama Domo de Popolo, strato Elektryczna (modernisma, 1936-1938)
• Distrikta Tribunalo, strato Mickiewicza (modernisma, la 1930-aj jaroj)
• Banko, placo Kościuszko (socrealismo, 1947-1950)
• Vojevodia Komitato de Pola Unuiĝinta Laborista Partio, strato Liniarskiego(socrealismo, 1951-1952)

Verdaĵoj

Praczki

La hundo Kawelin

Ĉirkaŭ 32% da areo de Bjalistoko estas verdaĵoj - parkoj, skvaroj kaj 1779 hektaroj da arbaroj kreas bonan mikroklimaton. Ĝi troviĝas en la centro de t.n. Verdaj Pulmoj de Pollando - granda parto de la lando kun freŝa aero. En la aglomero troviĝas ankaŭ fragmento de nacia parko. Pro tia unika najbareco Bjalistoko estis en 1993, kiel la unua pola urbo, invitita al la projekto Reto de Sanaj Urboj de Monda Organizaĵo pri Sano.

En la jaroj 1930-1938 apud ĝardenoj de palaco Branicki estis kreita la urba parko Planty laŭ la modernisma projekto de Stanisław Grall. Ĝi situas sur la granda areo de 14,94 hektaroj en loko kie iam estis granda ĉepalaca artlago. En ĝi troviĝas du specifaj skulptaĵoj de Bjalistoko. La unua estas "Praczki" (la tolaĵlavistinoj) farita de Stanisław Horno-Popławski en 1938. Ĝi situas apud strato Mickiewicza ĉe unu el parkaj artlagoj. La dua skulptaĵo estas La hundo Kawelin farita de Małgorzata Niedzielko. Ĝi estas kopio de la antaŭmilita skulptaĵo, tre simila al la nuntempa, farita de Piotr Sawicki kaj Józef Sławicki en 1936 kaj en nekonataj cirkonstancoj perdita en 1944. La nomo de la hundo Kawelin devenas probable de la nomo de cara generalo kiu laŭ loĝantoj tre similis al ĝi.

Ĉe suda urba limo larĝigas parko-arbaro Zwierzyniec (laŭvorte besta ĝardeno, zoo) en kiu dum tempoj de familio Branicki vivis multaj specoj de bestoj. En la 19-a jarcento la arbaro estis ŝanĝita al parko kun aleoj kaj benkoj. En ĝia centro situis somera teatrejo kaj restoracioj. Nuntempe troviĝas tie malgranda zoo Akcent, atletika stadiono, glitejo, monumento al pacbatalantoj kaj militista tombejo. Parto de Zwierzyniec estas naturrezervejo. Zwierzyniec najbaras direkte kun Planty kaj Bjalistoko estas unu el nemultaj urboj, kie - enirinte parkon en la urbocentro oni povas transiri urban limon ne forirante el parko (laŭ la verda trako Planty - parko Zwierzyniec - arbaro Zwierzyniec).

Muzeoj kaj galerioj

Bjalistoko estas la plej granda kulturcentro en nord-orienta parto de Pollando. Funkcias tie Podlaĥia Muzeo kaj ĝiaj filioj en Bjalistoko (Historia Muzeo, Muzeo de Skulptaĵoj de Alfons Karny, Bjalistoka Muzeo de Vilaĝo), en Choroszcz (Muzeo de palacaj salonoj), en Supraśl, Tykocin kaj Bielsk Podlaski. Krome en Bjalistoko vizitindas Armea Muzeo kaj Muzeo de Naturo de Universitato en Bjalistoko. Situas tie ankaŭ unu el la plej bonaj modernartaj galerioj - Galerio Arsenał. La dua estas Galerio de familio Snendziński kiu kolektis la plej grandan aron de verkoj kaj arkivaj memoraĵoj de tiu pola artista familio el Vilno. Plie situas tie 19 privataj artgalerioj.

Teatroj kaj filharmonio

Danke al Bjalistoka Pupteatro kaj puparta kolegio de varsovia Teatra Akademio, Bjalistoko estas nomata pola centro de pupteatra arto. Krom la pupteatro funkcias tie ankaŭ Drama Teatro kaj dekkelkaj privataj teatrejoj (ekz. Wierszalin en Supraśl). La urbo havas ankaŭ filharmonion, kies plena nomo estas Podlaĥia Operejo kaj Filharmonio (nuntempe estas konstruata nova kulturejo kiu enhavos operon, filharmonion, pligrandigitan pupteatron kaj kinejon).

Aliaj kulturejoj

En Bjalistoko situas dekkelkaj bibliotekoj - la plej grandaj estas Podlaĥia Biblioteko kaj Universitata Biblioteko. Aliaj kultuorganizoj estas interalie: Bjalistoka Centro de Kulturo, Centro de Ortodoksa Kulturo, Kulturdomo "Śródmieście" kaj Junulara Kulturdomo.

• Vidu ankaŭ artikolon Itinero de Esperanto kaj pluraj kulturoj

Altlernejoj

Universitato en Bjalistoko; la fakultato de juro

• Medicina Universitato en Bjalistoko
• Universitato en Bjalistoko
• Bjalistoka Politekniko
• Muzika Akademio Fryderyk Chopin, filio en Bjalistoko
• Teatra Akademio en Varsovio, filio en Bjalistoko
• Arkidioceza Alta Seminario en Bjalistoko
• Altlernejo pri Publika Administracio en Bjalistoko
• Ekonomia Altlernejo en Bjalistoko
• Altlernejo pri Financo kaj Administrado en Bjalistoko
• Neŝtata Pedagogia Altlernejo en Bjalistoko
• Altlernejo pri Matematiko kaj Informadiko en Bjalistoko
• Ĵurnalista Altlernejo en Varsovio, filio en Bjalistoko

En Bjalistoko studas pli ol 45 mil homoj. La plej malnova altlernejo estas Medicina Universitato (ĝis 2008 - Medicina Akademio, fond. 1950, 3400 studentoj) kiu administras 2 hospitalojn. La politekniko (fond. 1964, 15 mil studentoj) estas la plej granda teknika lernejo en nord-orienta parto de Pollando. En 1968 estis fondita la filio de Varsovia Universitato, en 1997 transformita en memstaran universitaton (16 mil studentoj; ĝi estas la plej granda altlernejo en Podlaĥio)

Urbestroj de Bjalistoko

• Józef Karol Puchalski (1919)
• Bolesław Szymański (1919-1927)
• Wincenty Hermanowski (1928-1932)
• Seweryn Nowakowski (1935-1939)
• Witold Wenclik (1945)
• Andrzej Krzewniak (1945-1948)
• Jadwiga Zubrycka (1949-1952)
•  ?
• Aleksander Czuż (1972-1981)
•  ?
• Jerzy Czaban (1989-1990)
• Lech Rutkowski (1990-1994)
• Andrzej Piotr Lussa (1994-1995)
• Krzysztof Jurgiel (1995-1998)
• Ryszard Tur (1998-2006)
• Tadeusz Truskolaski (ekde 2006)

En 2007 la urbestraro kreis Junularan Urban Konsilantaron, kiu estas memrega institucio de junuloj loĝantaj en Bjalistoko kaj lernantaj en gimnaziaj kaj supergimnaziaj lernejoj. La Konsilantaro estas nepolitika aro en konsultaj rilatoj kun la urbestraro.

Kvartaloj

Bicikloj ĉe la strato Lipowa

Laŭ decidita administra divido Bjalistoko konsistas el 28 kvartaloj. Ĉiu kvartalo havas sian konsilantaron kaj estraron. Ilia tasko estas zorgi pri bezonoj de la loĝantoj, ekz. okupiĝi pri aferoj ligitaj kun kvartala vivo, certigi bonan kunlaboron kun urbaj instancoj je aferoj ligitaj kun la kvartalo, organizi laboron de la loĝantoj por bono de la kvartalo ktp. Laŭ la leĝo de Urba Konsilantaro de la 25-a de oktobro 2004 Bjalistoko estis dividita al 27 kvartaloj; la 23-an de oktobro 2006 oni decidis ke tri apudaj vilaĝoj (Dojlidy Górne, Kolonia Halickie kaj Zagórki) formos novan kvartalon - Dojlidy Górne. La kvartaloj estas:

1. Centrum - kultura kaj ofica centro de la urbo
2. Białostoczek - iama vilaĝo, parto de Bjalistoko ekde la 10-a de majo 1919
3. Sienkiewicza
4. Bojary - malnova kvartalo en kiu restis multaj lignaj kabanoj kaj domoj de pasintaj jarcentoj
5. Piaski - loĝeja kvartalo kunligita kun iama kvartalo Tysiąclecia
6. Przydworcowe
7. Młodych
8. Antoniuk
9. Jaroszówka - kvartalo ĉe la urba limo kun komunumo Wasilków
10. Wygoda
11. Piasta I
12. Piasta II
13. Skorupy - industria-loĝeja kvartalo
14. Mickiewicza
15. Dojlidy - iama vilaĝo
16. Bema
17. Kawaleryjskie
18. Nowe Miasto - unu el novaj urbaj kvartaloj, konsistanta el domegoj de 80-aj kaj 90-aj jaro de la 20-a jarcento.
19. Zielone Wzgórza
20. Starosielce
21. Słoneczny Stok
22. Leśna Dolina - industria-loĝeja kvartalo, en la jaroj 1919–1954 memstara urbo.
23. Wysoki Stoczek - industria-loĝeja kvartalo
24. Dziesięciny I
25. Dziesięciny II
26. Bacieczki - parto de la urbo ekde 1954. En la jaroj 1941-1943 loko de murdo de pli ol 3 mil homoj. Kvartalo de vilaoj.
27. Zawady - iama vilaĝo, aligita al Bjalistoko en 2002
28. Dojlidy Górne - iama vilaĝo, aligita al Bjalistoko en 2006

Trajnoj

Tra la urbo iras fervoja linio je eŭropa signifo: Varsovio-Suwałki-Kovno-Rigo-Talino kiu kruciĝas kun linio Ełk-Czeremcha-Siedlce.

Bjalistokon direkte ligas fervojo kun i.a. Varsovio, Olsztyn, Gdańsk, Vroclavo.

Ekde la 1-a de junio 2008 de Bjalistoko tra interalie Varsovio kaj Katowice ĝis Bielsko-Biała vojaĝas la trajno Zamenhof (antaŭe ĝi nomiĝis Narew).

Busoj

Urba aŭtobusa longdistanca trafikservo atingas ĉiujn plej gravajn urbojn en Pollando.

Bjalistoko estas la plej granda pola urbo, en kiu funkcias nur unu urbtrafika servo - busoj. En la jaroj 1895 - 1915 funkciis en la urbo tramoj. Dum la unua mondmilito ĉiuj tramaj staloj (la tramoj estis ĉevalaj) kaj budoj bruliĝis kaj oni komencis likvidi la tramajn trakojn. En 1922 (kaj poste en 1985) estis planata rekonstruo de la trama reto, sed pro manko de mono la provoj malsukcesis.

Flughaveno

Hodiaŭ la plej proksima internacia flughaveno situas en Varsovio. En la urbo mem funkcias nur sporta flughaveno Krywlany, kapabla servi nur al malgrandaj aviadiloj.

Dum lastaj jaroj aperadis multaj projektoj mastrumi tiun grandan areon por regiona flughaveno kun mallonga aerodromo (1420 metroj) aŭ por scienca kaj teknologia centro. Kelkaj dekstraj politikistoj havis planon konstrui tie grandan, katolikan preĝejon. Finfine, la 27-an de junio 2007 la Oficejo pri Civila Aviado konsentis konstrui tie la interregionan flughavenon kondiĉe ke la aerodromo estos pli longa (ĉ. 2 kilometroj) por servi al pli grandaj aviadiloj. La eŭropa Komisiono akceptis la projekton kaj ĝia realigo daŭros probable 3 jarojn.

Bicikla vojo, bushaltejo de publika transporto en Bjalistoko ĉe ul. Wiejska

Biciklado

La biciklitinero Green Velo kuras tra Bjalistiko. En pluraj polaj urboj urbaj konsilantaroj enkondukis la principon de deviga konstruado (se eblas) de biciklovojoj dum gravaj stratriparoj, ekzemple en Gdańsk, Varsovio, Łódź, Zamość, Krakovo, Gdynia, Radom). En la praktiko tamen oni ofte ignoris tiun principon. En multaj landoj, biciklovojoj estas konstruitaj uzante itinerojn de likviditaj fervojaj linioj. Ĉi tiuj vojoj, nomataj verdaj vojoj (angle greenways), estas karakterizitaj per mildaj kurboj kaj etaj deklivoj. Ili uzas la infrastrukturon restantan post la malmuntado de reloj kaj fervojaj tramontoj - riverdigoj , tranĉeoj, pontoj kaj viaduktoj, foje eĉ tuneloj.

En 2014 estis instalita la publika bicikla luadosistemo BiKeR^[2].