Apartaj rizomoj

Estas du specoj de rizomoj. El unu nur unu ŝoso kreskas je la ekstremaĵo, kaj el tiu eliros radikoj. El la alia pluraj ŝosoj kreskigas plurajn ŝalmojn.

Kreskado de ŝosoj

Ŝoso de bambuo

Kiam la junaj ŝosoj elgrundiras, tuj poste aperas la ŝalmo. La diametro de la ŝalmo estas je la definitiva grandeco. La kreskado estas do nur vertikala. La ŝalmo ne plu dikiĝos.

Kreskado de la folioj

La folioj aperas nur post la fino de la kreskado de la ŝalmo. Ekde tiu momento, la suko nutras la planton. Ĝi cirkulas interne de kanaloj, kiuj estas aranĝitaj regule en la medolo de la ŝalmo, ne nur sub la ŝelo.

Malpeza materialo

Post sekado, bambuŝalmoj perdas de 40 ĝis 70% el sia pezo.

Solida materialo

1 cm2 da bambuo kapablas kontraŭi tiron de 4 tonoj sed 1 cm2 da ŝtalo fleksas sub forteco de unu tono.

Rapideco da kreskado

Arbaro de bambuoj povas maturiĝi post 5 jaroj sed necesas atendi 20 jarojn antaŭ forhaki kverkon. La rekordo de kreskado estas 132 centimetrojn en 24 horoj.

Varmiga potenco

2 kilogramoj da seka materialo havas la saman varmigan potencon kiel 1 litro de petrolo.

Ĝi estas ankaŭ fleksebla kaj malmultekosta.

Skafaldoj

Skafaldoj faritaj el bambuo estas solidaj same kiel tiuj faritaj el kverko. Sed plie, ili estas flekseblaj kiel tiuj faritaj el kano. Facile konstrueblaj kaj malmultekostaj, bambuoj povas anstataŭigi metalajn tubojn.

Domoj, pontoj, pilonoj

Eĉ betono povas esti armita de bambuo.

Nutraĵo

Menma, japana kondimento farita de fermentita bambuo.

Por la bestoj, ĝi estas 4 oble pli riĉa en proteinoj ol la tradiciaj cerealoj. Estas ankaŭ riĉa nutraĵo por la homoj kiuj ne deziras manĝi bestajn proteinojn. En Azio (ekz la ĉina kuirarto) oni multe uzas la ŝosojn de bambuo. Juna bambuŝoŝo estas manĝebla eĉ krude kiel saŝimo.

Fabrikado de papero, de teksaĵo

Bambuteksaĵo

Libro de 312 paĝoj farita el bambupapero estis trovita en tombo datiĝanta de 206 antaŭ Kristo. En Indujo 75% de la papero devenas de tiu materialo.

Kelkaj datoj pri la uzado de bambuo

En 1880, Thomas Edison ne trovis taŭgan materialon por ekipi siajn ampolojn. Fine li provis per filamentoj de karbigita bambuo kaj ekbrilis la lumo.

En 1950, Paul-Émile Victor iris al Gronlando. Li kunportis ŝalmojn por subteni siajn signalilojn. Tiu materialo ne konduktas la varmecon de la suno, do ne fandigas la ĉirkaŭan neĝon.

En 1984, en Zuriko, (Svislando), kelkaj ĉinaj laboristoj konstruis turon alta je 25 metroj por ekspozicio, tute sen unu ŝraŭbo aŭ bolto. Necesis nur du monatoj por fini ĝin.