Badal Sarkar
Persona informo
Naskiĝo 15-an de julio 1925 (1925-07-15)
en Kolkato
Morto 13-an de majo 2011 (2011-05-13) (85-jaraĝa)
en Kolkato
Mortis pro naturaj kialoj vd
Mortis per kojlorektuma kancero vd
Lingvoj bengala vd
Loĝloko Maniktala vd
Ŝtataneco Barato • Brita Hindio • Dominio de Barato vd
Alma mater Universitato de Kolkato • Scottish Church College • Jadavpur University • Scottish Church Collegiate School vd
Profesio
Okupo aktoro • verkisto • dramaturgo • reĝisoro vd
Laborkampo dramo • teatro • directing vd
Aktiva dum 1945– vd
vd Fonto: Vikidatumoj

Badal Sircar, ankaŭ konata kiel Badal Sarkar, (naskita la 15-an de julio 1925 – mortis la 13-an de majo 2011), estas internacie fama bengala dramaturgo. Li estas konata kiel la ĉefrolulo de teatroĝenro nomata la Tria Teatro, ankaŭ konata kiel Bhuma Teatro[1]. Li partoprenis en la restarigo kaj disvastigo de surstrata teatro ("Nectar Natak") en Bengalio en la 1970-aj jaroj, dum la tempo de la naksalitoj, kiam li popularigis teatraĵojn ekster la scenejo al ordinaraj homoj. En tiu tempo li famiĝis pro la verkado de teatraĵoj kiuj kontraŭstaris la tiaman baratan registaron kiu siavice kontraŭbatalis la naksalitan movadon. Kiel moderna dramaturgo en Barato, la nomo de Badal Sarkar estas menciita en Bengalio kune kun Habib Tanvir, Vijay Tendulkar, Mohan Rakesh kaj Girish Karnad.

Lia altiĝo kiel eminenta dramaturgo en la 1960-aj jaroj estas vidata kiel la alveno de epoko de moderna barata dramaturgio en la bengala.

Vivkuro

Li estas diplomiĝinto de la Bengala Inĝeniera Kolegio (Civila) sed li neniam faris inĝenierarton sia profesio.

La 13-an de majo 2011 li forpasis en Kolkato en la aĝo de 85 pro kolonkancero.

Filmo

Sarkar estis la temo de du dokumento-filmoj, unu reĝisorita de filmisto kaj kritikinto, Amshan Kumar kaj alia de Sudeb Sinha (Vizaĝo en la Procesio)[2]

Badal Sarkar kaj Esperanto

En 1987 Badal Sarkar lernis Esperanton. Li esperantigis kune kun Probal Dasgupta la verkon "Ho ĝo bo ro lo" de Sukumar Ray, publikigita en la revuo Fonto[3] kaj poste en la Nova Esperanta Krestomatio (1991, Red. William Auld).

Sarkar verkis en la bengala ankaŭ kvar lernolibretojn de Esperanto, kaj biografion de Zamenhof, Ni esperu. Ĉiuj ĉi estis redaktitaj kaj arigitaj en unu volumon, Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto, sen dato, Red. Probal Dasgupta).[4]

En 1994, Sarkar estis invitita kiel vizitprofesoro fare de Sangit Bhavana (la centro de arto), Visva-Bharati, Santiniketan, kie li instruis ne nur la teatrajn artojn sed ankaŭ Esperanton. Li kredis ke lia Tria Teatro kaj la planlingvo Esperanto komune havas tagordon por ebligi al la homaro kune progresi al paca, interkomprena kaj egaleca kunvivado sen enfalo en konsumismajn kaptilojn kiuj detruas la medion.

Listo de teatraĵoj

  • Ebang Indrajit (kaj Indrajit) (1963)
  • Basi Khabar
  • Baaki Itihaash (Restanta Historio) (1965)
  • Pralap (Deliro) (1966)
  • Tringsha Shatabdi (Trideka Jarcento) (1966)
  • Pagla Ghoda (Freneza Ĉevalo) (1967)
  • Shesh Naai (Ne estas fino) (1969)
  • Spartacus
  • Prastava
  • Michhil (Procesio)
  • Bhoma
  • Solvo X
  • Baropishima
  • Saara Raattir
  • Baro Pisima
  • Kabi Kahini
  • Manushe Manushe
  • Hottomalar oparey
  • Bollovpurer rupkatha
  • Sukhapathya bharoter itihash (Hinda Historio Farita Facile)
  • Gondi (adapto de 'Kaŭkaza Kreta Cirklo' de Bertolt Brecht)
  • Nadite Dubiye Dao (Adapto de 'Ni venas al la rivero' de Edward Obligacio)
  • Sinri
  • Bagh
  • Ka Cha Ta Ta Pa (satiro)
  • Bagala Charit Manas
  • Erco Bihanga
  • Dwirath
  • Manushe Manushe
  • Janmavumi Aaj (poezio)
  • Mara-Saad
  • Choruivati (adapto de "Pikniko en la Batalejo" de Fernando Arrabal)

Verkaro

Literaturo

Insights into Indian English Fiction and Drama, Eld. Nawale, A. Roy, Pinak, "The First Man of the Third Theatre: Badal Sircar" New Delhi, Access-Authors Press, 2012, ISBN 978-81-921254-3-5، paĝoj 164–81.

    Referencoj

    1. ↑ (bengala) Tria Teatro en Bengalio kaj Badal Sarkar Arkivigite je 2019-10-16 per la retarkivo Wayback Machine
    2. ↑ (en) "Charmed by celluloid". The Hindu. la 3-an de marto 2011.
    3. ↑ Probal Dasgupto, Flugilhava ŝtono: la poezio de Jiří Karen, paĝo 50, 1991, Academia.edu
    4. ↑ Sarkar, Badal. (Sen dato). Bishshobhasha Esperanto (La mondolingvo Esperanto), kaj Ni Esperu, Red. Probal Dasgupta, Kolkato: Federacio Esperanto de Barato.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.