B-maĵoro estas tonalo de la modalo maĵoro, baziĝanta sur la toniko b. La tonalon B-maĵoro oni indikas en la notacio per kvin diesoj (f♯, c♯, g♯, d♯, a♯). Ankaŭ la respektivan gamon kaj la bazan akordon de ĉi tiu tonalo (la toniko b-d♯-f♯), oni nomas B-maĵoro.
B-maĵoro estas ofte sentata kiel hela kaj brila.
Verkoj
- Franz Schubert: pianosonato n-o 9 D575
- Frédéric Chopin:
- mazurkoj: op. 41.3, op. 56.1, op. 63.1
- nokturnoj: n-o 3 op. 9.3, n-o 9 op. 32.1
- Prélude op. 28.11
- Johannes Brahms: pianotrio n-o 1 op. 8
- Gabriel Fauré: nokturno n-o 2 op. 33.2
- Dmitrij Ŝostakoviĉ: 2-a simfonio op. 14 („al la oktobro“)
- Charles-Marie Widor: orgensimfonio n-o 8 op. 42.2
Vidu ankaŭ
- C♭-maĵoro, G♭-maĵoro, D♭-maĵoro, A♭-maĵoro, E♭-maĵoro, B♭-maĵoro, F-maĵoro, C-maĵoro, G-maĵoro, D-maĵoro, A-maĵoro, E-maĵoro, B-maĵoro, F♯-maĵoro, C♯-maĵoro
- a♭-minoro, e♭-minoro, b♭-minoro, f-minoro, c-minoro, g-minoro, d-minoro, a-minoro, e-minoro, b-minoro, f♯-minoro, c♯-minoro, g♯-minoro, d♯-minoro, a♯-minoro
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.