Ninhursag

Ninhursag
patrina diino
Informoj
Eble sama	Ninlil • Ki • Damkina • Cibelo • Asherah
Sekso	ina
Edzo/Edzino	Enlil • Anu • Enki
Infanoj	Ninurta • Sin • Marduko

Ninḫursaĝ,^[1] konata ankaŭ kiel Damgalnuna, Ninmah aŭ Aruru, estis la antikva sumera Patrino Tero de la montaro, kaj unu el la sep plej grandaj dioj de Sumero. Ŝi estas ĉefe diino de fekundeco. Templaj himnofontoj identigas ŝin kiel la "vera kaj granda sinjorino de la ĉielo" (eble rilate al tio ke ŝi staras sur la montaro) kaj montras la reĝojn de Sumero kiel "nutritaj pere de la lakto de Ninhursag". Foje ŝia hararo estas priskribita kun formo de omego kaj foje ŝi vestas kornoforman kapoveston kaj bendohavan jupon, ofte kun klinaj poŝoj surŝultre. Ofte ŝi portas klavon aŭ bastonon surmuntitan per omega motivo aŭ derivaĵo, foje akompanita de leonido sur ĉeno. Ŝi estas la tutora diaĵo por kelkaj estroj de Sumero.

Ninhursag (dekstre) kaj Šulpa’e en Arbo de la vivo, 2a jarmilo a.K., el Suzo.

Notoj

↑ 𒀭𒊩𒌆𒉺𒂅 DNIN-ḪUR.SAG Foje transkribita Ninĥarsag. [King, L. W., Hall, H. R., History of Egypt Chaldea, Syria, Babylonia, and Assyria in the Light of Recent Discovery, p. 117, The Echo Library, 2008.] Jastrow, Morris., The religion of Babylonia and Assyria, Morris Jastrow, Ginn & Co., 1898. Douglas Van Buren, Elizabeth., Clay figurines of Babylonia and Assyria, pp. 1, 19, 267, AMS Press, 1980. Possehl, Gregory L., Ancient cities of the Indus, p. 126, Carolina Academic Press, 1979. Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland, p. 234, Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, Cambridge University Press for the Royal Asiatic Society, 1932. Clay, Albert T., The Origin of Biblical Traditions: Hebrew Legends in Babylonia and Israel, p. 100, The Book Tree, 1999. Wallis Budge, E. A., Babylonian Life and History, p233, The Religious Tract Society, 1891, Represo 2006. Edwardes, Marian & Spence, Lewis., Dictionary of Non-Classical Mythology, p.126, Kessinger Publishing, 2003.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] 𒀭𒊩𒌆𒉺𒂅 DNIN-ḪUR.SAG Foje transkribita Ninĥarsag. [King, L. W., Hall, H. R., History of Egypt Chaldea, Syria, Babylonia, and Assyria in the Light of Recent Discovery, p. 117, The Echo Library, 2008.] Jastrow, Morris., The religion of Babylonia and Assyria, Morris Jastrow, Ginn & Co., 1898. Douglas Van Buren, Elizabeth., Clay figurines of Babylonia and Assyria, pp. 1, 19, 267, AMS Press, 1980. Possehl, Gregory L., Ancient cities of the Indus, p. 126, Carolina Academic Press, 1979. Journal of the Royal Asiatic Society of Great Britain & Ireland, p. 234, Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland, Cambridge University Press for the Royal Asiatic Society, 1932. Clay, Albert T., The Origin of Biblical Traditions: Hebrew Legends in Babylonia and Israel, p. 100, The Book Tree, 1999. Wallis Budge, E. A., Babylonian Life and History, p233, The Religious Tract Society, 1891, Represo 2006. Edwardes, Marian & Spence, Lewis., Dictionary of Non-Classical Mythology, p.126, Kessinger Publishing, 2003.

[1]