Alfred Biolek
Persona informo
Naskiĝo 10-an de julio 1934 (1934-07-10)
en Fryštát
Morto 23-an de julio 2021 (2021-07-23) (87-jaraĝa)
en Kolonjo
Tombo Melaten-Friedhof
Lingvoj germana
Ŝtataneco Germanio
Okupo
Okupo televida prezentisto • universitata instruisto • talk show host • amuzisto • juristo • aŭtoro • televida produktoro • artisto
Vladimir Putin kaj Gerhard Schröder gastas ĉe Biolek televide, aprilo 2002

Alfred Franz Maria BIOLEK (naskiĝinta 10-an de julio 1934 en Fryštát[1], mortinta la 23-an de julio 2021 en Kolonjo[2]) estis germana juristo kaj televida moderigisto.

Vivo

Post forpelo de germanlingvanoj el Ĉeĥoslovakio la familio ekloĝis ekde 1946 en Waiblingen. La patro Josef Biolek tie denove deĵoris juriste. Biolek frekventis lernejojn de Waiblingen kaj trapasis la abiturientan ekzamenon en 1954. Li edukitis en katolika medio, estis mesknabo kaj dumtempa ano de Kristandemokrata Unio de Germanio. Poste li studis jursciencon en Freiburg, Munkeno kaj Vieno. En 1958 li trapasis la unuan ŝtatan ekzamenon kaj diplomiĝis kun sukcesego. Li laboris kiel helpanto en la oficejo de sia patro antaŭ trapasi la duan ŝtatekzamenon. Ekde 1970 li estis en Munkeno kie li deponis multe da konservativismaj pensmanieroj partoprenante la munkenan bohemian vivstilon kaj cirkulante en la rondoj ĉirkaŭ la filmproduktisto Rainer Werner Fassbinder.

Televidkariero

En 1967, Biolek funkciis kiel asistanto en la laŭleĝa sekcio de la germana televidkanalo ZDF sed baldaŭ ŝanĝis al redakciaj taskoj. Li iĝis gastiganto de la televidekspozicio Drehscheibe kaj produktis ekde 1974 la spektaklon Am laufenden Band por Bavaria Film GmbH, kune kun Rudi Carrell. Tio kaŭzis lian kariersukceson. En 1975 kun la ĵurnalisto Dieter Thoma li komencis la intervjuspektaklon Kölner Treff por la kanala Westdeutscher Rundfunk en Kolonjo. Ekde 1978 fariĝis lia unua propra produktado kaj li moderigis spektaklon kun la titolo Bios Bahnhof. En 1980-aj jaroj, komerce malsukcesaj spektakloj sekvis: Bei BIO, Show Bühne kaj la ludspektaklo Mensch Meier.

Entreprenisto

Vizitante la Britio en la fruaj 1970-aj jaroj, Biolek kaptis avizon de la brita komediotrupo Monty Python, kaj ekscitiĝis per iliaj novigaj, absurdaj skizoj. Li invitis ilin al Germanio en 1971 kaj 1972 por skribi kaj agi en du specialaj germanaj epizodoj de ilia spektaklo Monty Python's Flying Circus. La rezulto, Monty Python's Fliegender Zirkus estis produktita fare de Biolek en kunproduktado kun Westdeutscher Rundfunk.

Kun sia propra firmao Pro GmbH Biolek produktis de 1991 ĝis 2003 sian semajnan spektaklon Boulevard Bio. Biolek evoluigis la arton de sentema konversacio kaj altiris multe da atento. De 1994 ĝis 2006, li ankaŭ kuiris kune kun famuloj en sia spektaklo Alfredissimo.

Plie, la firmao posedas 25% de la restoracio kaj diskoteko Alter Wartesaal en Kolonjo. Ĉe Pro GmbH ankaŭ funkciis manaĝera platformo por aliaj artistoj (ekz. Dirk Bach kaj Ralph Morgenstern) okazigante spektaklojn (ekz. Kaffeeklatsch, Blond am Freitag, Menschen bei Maischberger, Lukas).

Kromaj agadoj

Krom lia amaskomunikilaro furiozado, Biolek instruis ekde 1990 ĉe la kolonja Akademio pri amaskomunikila artokiel sensalajra profesoro.

Li apogas la interkulturan laboron de American Field Service Deutschland e.V., danke al kiu li mem iam estis unu jaron en Usono kiel unu el la unuaj germanaj interŝanĝaj studentoj en la 1950-aj jaroj.

Li estis aktive engaĝita pri la lukto kontraŭ aidoso kaj nedezirata gravedeco en Afriko. En 2000, li estis nomumita la unua germana Ambasadoro de bonvolo de UNFPA. Krome, en oktobro 2005 Biolek fondis la bonfaradfondaĵon Alfred Biolek Stiftung - Hilfe für Afrika, por doni al afrikaj junuloj la ŝancon por pli bona komenco en vivo. Li ankaŭ estas konsiliestrarano de German Foundation for World Population.

Kiel mecenato, Biolek ankaŭ subtenadis kabaredo-arton. Li estas unu el la patronoj de la vodevilo Bar jeder Vernunft en Wilmersdorf.

Ekde oktobro 2006, Biolek estis sur turneo kun sia programo Mein Theater mit dem Fernsehen en kiu li ilustris partojn de sia televidkariero. En decembro 1991 la reĝisorino Rosa von Praunheim rivelis la samseksemon de Biolek; tiaĵoj tiam ankoraŭ socie furoris. Biolek estis hobia kuiristo, faris kuirtelevidaĵojn, engaĝiĝis pri bonkvalitaj nutraĵoj respektive trinkaĵoj kaj publikigis ne malmultajn librojn (prikuirarte kaj pri alio).

Honoroj

  • 1983 – Adolf-Grimme-Preis mit Gold für Bio’s Bahnhof
  • 1993 – Deutscher Kritikerpreis
  • 1994 – Goldene Kamera in der Kategorie Beste Fernsehunterhaltung für Boulevard Bio
  • 1994 – Bambi
  • 1994 – Verdienstorden des Landes Nordrhein-Westfalen [3]
  • 1995 – Goldenes Schlitzohr
  • 2000 – Bobby
  • 2002 – Deutscher Bücherpreis
  • 2002 – Deutscher Weinkulturpreis
  • 2003 – Karl-Valentin-Orden
  • 2003 – Großes Bundesverdienstkreuz[4]
  • 2008 – Goldene Kamera für sein Lebenswerk
  • 2009 – Deutscher Fernsehpreis – Ehrenpreis für sein Lebenswerk[5]
  • 2009 – Gastronomiepreis Warsteiner Preis
  • 2010 – Steiger Award[6]
  • 2010 – Kulturpreis der Otmar-Alt-Stiftung[7]
  • 2013 – Kaiser-Augustus-Orden[8]

Verkoj

  • 1962: Die Schadensersatzpflicht des Verkäufers und des Herstellers mangelhafter Waren nach englischem Recht. Freiburg im Breisgau 1962, disertaĵo
  • 1982: libro de Stephan Sulke Kekse. Arena, Würzburg, ISBN 3-401-04014-6 - kun antaŭparolo de Biolek (aforismoj)
  • 1995: Selbst-Porträt der Kindheit und Jugend. Ĉe: Florian Langenscheidt (eld.): Bei uns zu Hause. Prominente erzählen von ihrer Kindheit. Econ, Düsseldorf 1995, ISBN 3-430-15945-8.
  • 1998: kun John Cleese: Monty Python's Fliegender Zirkus. Sämtliche deutschen Shows (alle beide). Mit einer vorgeschichtlichen Einführung von Alfred Biolek und Thomas Woitkewitsch. Haffmans, Zürich 1998.
  • 2002: Ute Büsing, David Baltzer: Bar jeder Vernunft: Die Kunst der Unterhaltung. Mit einer Liebeserklärung von Alfred Biolek. Kontribuaĵoj i.a. de Otto Sander, Cora Frost, Gerd Wameling. Eichborn, Frankfurt am Main 2002, ISBN 3-8218-0724-5.
  • 2002: Pasta. Spaghetti, Penne & Co. Nudelrezepte aus der alfredissimo!-Küche. Pabel-Moewig, Rastatt, ISBN 978-3-8118-1758-6.
  • 2002: Meine Rezepte. Ilustraĵoj de Franziska Becker, Papan, fotoj de Christian von Alvensleben. Zabert Sandmann, München, ISBN 978-3-924678-71-5.
  • 2003: Frühstück zum Fairwöhnen. Die schönsten Rezepte mit Zutaten aus dem Fairen Handel. Eldonis Forum Fairer Handel, Detmold 2003.
  • 2003: kun Eckart Witzigmann: Rezepte, wie wir sie mögen. Alte und neue Klassiker. Zabert Sandmann, München, ISBN 978-3-89883-074-4.
  • 2003: Kartographie des Boulevards. Vorwort von Bettina Pfeil. Chorus, München 2003, ISBN 3-931876-51-9.
  • 2005: Mit Eckart Witzigmann: Unser Kochbuch. Alternativen zu Fisch und Fleisch. Tre Torri, Wiesbaden 2005, ISBN 3-937963-18-9.
  • 2006: Meine neuen Rezepte und Wein, wie ich ihn mag. Ilustris Franziska Becker, fotoj de Christian von Alvensleben. Deutscher Taschenbuch-Verlag, München, ISBN 978-3-423-34271-1.
  • 2006: kun Veit Schmidinger: Bio. Mein Leben. Kiepenheuer & Witsch, Köln 2006, ISBN 3-462-03725-0
  • 2010: kun Nahuel Lopez: Meine Heimat Europa. Reisen – Begegnen – Erinnern. Gütersloher Verlagshaus, Gütersloh 2010, ISBN 978-3-579-06868-8.
  • 2018: Die Rezepte meines Lebens. Eldonis Ralf Frenzel. Tre Torri Verlag, Wiesbaden, ISBN 978-3-96033-047-9.

Eksteraj ligiloj

Notoj

  1. ↑ En la naskiĝdomo ĉe Karola Śliwky 620/7 gastas nuntempe la infanĝardeno Ŝlosilo por vidkapable handikapitaj infanoj (Mateřská Škola Klíček - Pro Zrakově Postižené).
  2. ↑ Mortanonco ĉe ORF.at
  3. ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2019-03-31. Alirita 2021-07-23.
  4. ↑ http://www.tagesspiegel.de/berlin/wer-das-bundesverdienstkreuz-heute-sonst-noch-bekommt/452928.html
  5. ↑ http://www.deutscher-fernsehpreis.de/verleihung/ehrenpreis/alfred-biolek-erhaelt-den-ehrenpreis-der-stifter-2009/
  6. ↑ https://www.bild.de/unterhaltung/leute/in-bochum-verliehen-11812942.bild.html Steiger Awards in Bochum: Das sind die Gewinner!
  7. ↑ https://www.pressearbeit-bockow.de/alfredbiolek.htm
  8. ↑ Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2018-08-27. Alirita 2021-07-23.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.