Alanino
Alanino
Plata kemia strukturo de la
Alanino
Alanino
Tridimensia kemia strukturo de la
Alanino
Alternativa(j) nomo(j)
  • 2-Amino-propionata acido
Kemia formulo
C3H7NO2
CAS-numero-kodo56-41-7
ChemSpider kodo64234
PubChem-kodo5950
Merck Index15,197
Fizikaj proprecoj
Aspektoblanka pulvoro
Molmaso89.094 g·mol-1
Denseco1.424g cm−3
Fandpunkto258 °C
Bolpunkto314.5 °C
Acideco (pKa)4.08[1]
SolveblecoAkvo:166.5 g/L
Mortiga dozo (LD50)3450 mg/kg (buŝe)[2]
Sekurecaj Indikoj
RiskojR36/37/38 [3]
SekurecoS24/25 S36 S26
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo-piktogramo
07 – Toksa substanco
GHS SignalvortoAverto
GHS Deklaroj pri damaĝojH315, H319, H335[4]
GHS Deklaroj pri antaŭgardojP261, P264, P271, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)
Struktura formulo

Alanino (simbolo AlaA) estas unu el la 20 plej kutimaj naturaj aminoacidoj. Ĝi estas hidrofoba, kun metil-grupo sur flanka ĉeno; ĝi estas la dua plej malgranda el la 20 aminoacidoj post la glicino. Alanino ne estas enda aminoacido. Ĝi estis unuafoje izolita en 1879.

L-alanino elformiĝas en la muskolaj ĉeloj el glutamato en la procezo, nomata kiel transaminacio. En la hepato, la alanino transformiĝas al piruvato. Poste, alanina aminotransferazo katalizas reakcion, en kiu la aminogrupo de la alanino transformiĝas al α-ketoglutarato.

Sintezo

piruvata acidoalanino

Eksteraj ligiloj

Referencoj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.