Akvomalabundo por mondoregiono: la proporcio de totala ĉiujara akvoprenado el la totala disponebla ĉiujara disponeblo.

Akvomalabundo (tio estas malabundo de akvo, akvostreso aŭ akvokrizo) estas la manko de resursoj de nesala akvo por kontentigi la normalan akvomendadon. La homaro frontas akvokrizon, pro malegala distribuado (akrigita pro la klimata ŝanĝo) rezulte en disigo inter kelkaj tre malsekaj kaj tre sekaj lokoj, plus akra pliigo en tutmonda akvomendo en ĵusaj jardekoj fare de la pliiĝanta industrio. Akvomalabundo povas esti okazigita ankaŭ pro sekego, manko de pluvo aŭ poluado. Tio estis listigita en 2019 de la Monda Ekonomia Forumo kiel unu el la plej granda tutmondaj riskoj laŭ terminoj de ebla efiko al la venonta jardeko.[1] Tio manifestiĝis per parta aŭ totala malkontentigo de la esprimita akvomendado, ekonomia konkurenco por ava kvanto aŭ kvalito, disputoj inter uzantoj, nerevertebla forigo de grundakvo, kaj negativaj efikoj sur la medio.[2] Du trionoj de la tutmonda loĝantaro (4 mil milionoj da personoj) vivas sub kondiĉoj de akra akvomalabundo dum almenaŭ unu monato de la jaro.[3][4] Duonmil milionoj da personoj en la mondo frontas akran akvomalabundon la tutan jaron.[3] Duono de la plej grandaj urboj de la mondo suferas akvomalabundon.[4]

La urbaj malriĉuloj devas aĉeti akvon el akvovendistoj kontraŭ averaĝe ĉirkaŭ kvin ĝis 16 fojojn la prezon de la mezurita akvo.[5]

La kerno de la tutmonda akvomalabundo estas la geografia kaj portempa miskongruo inter la mendo de nesala akvo kaj la disponeblo.[6][7] La kresko de la monda loĝantaro, plibonigantaj vivniveloj, ŝanĝantaj konsumaj modeloj, kaj ekspansio de irigacia agrikulturo estas la ĉefaj direktaj fortoj por la pliiĝanta tutmonda mendo por akvo.[8][9] Klimata ŝanĝo, kiel ŝanĝitaj veter-modeloj (kiel sekegoj kaj inundoj), senarbarigo, pliigita poluado, forcejaj gasoj, kaj elĉerpiga uzado de akvo povas kaŭzi nesufiĉon de liverado.[10] Je tutmonda nivelo kaj je ĉiujara bazo, sufiĉa nesala akvo estas disponebla por kontentigi tiun mendon, sed spacaj kaj tempaj variaĵoj en akvomendo kaj disponeblo estas grandaj, kio kondukas al (fizika) akvomalabundo en kelkaj partoj de la mondo dum specifaj tempoj de la jaro.[3] Akvomalabundo varias laŭlonge de la tempo kiel rezulto de natura hidrologia varieblo, sed varias eĉ plie depende de la funkcio de hegemonia ekonomia politiko, planado kaj administrado. Oni supozas, ke la akvomalabundo intensiĝos je plej formoj de ekonomia disvolvigo, sed, se ĝuste identigite, multaj el tiuj kaŭzoj povas esti antaŭviditaj, evitataj aŭ mildigitaj.[2]

La Internacia Panelo de Resursoj de la UN asertas, ke registaroj tendencis investi forte en grandaj neefikaj solvoj: projektegoj kiel akvobaraĵoj, kanaloj, akveduktoj, tuboduktoj kaj akvorezervejoj, kiuj estas ĝenerale nek medie elteneblaj nek ekonomie fareblaj. La plej kost-efektiva maniero disigi la akvuzadon el la ekonomia kresko, laŭ la scienca panelo, estas ke registaroj kreu holistikan akvadministradon de resursoj kiu atentigu pri la tuta akvociklo: el la fonto al la distribuado, ekonomia uzado, purigado, reciklado, reuzado kaj revenigo al la medio.

Referencoj

  1. ↑ Global risks report 2019. World Economic Forum. Arkivita el la originalo je 25a de Marto 2019. Alirita 25a de Marto 2019.
  2. 1 2 Coping with water scarcity. An action framework for agriculture and food stress. Food and Agriculture Organization de United Nations (2012). Arkivita el la originalo je 4a de Marto 2018. Alirita 31a de Decembro 2017.
  3. 1 2 3 (2016) “Four billion people facing severe water scarcity”, Science Advances (en) 2 (2), p. e1500323. doi:10.1126/sciadv.1500323.
  4. 1 2 How do we prevent today's water crisis becoming tomorrow's catastrophe?. World Economic Forum (23a de Marto 2017). Arkivita el la originalo je 30a de Decembro 2017. Alirita 30a de Decembro 2017.
  5. ↑ Trickle-Down Economics. foreignpolicy.com (5a de Decembro 2011). Alirita 18a de Decembro, 2014.
  6. ↑ S. L. Postel, G. C. Daily, P. R. Ehrlich, Human appropriation of renewable fresh water. Science 271, 785–788 (1996).
  7. ↑ H. H. G. Savenije, Water scarcity indicators; the deception of the numbers. Physics and Chemistry of the Earth B 25, 199–204 (2000).
  8. ↑ C. J. Vörösmarty, P. Green, J. Salisbury, R. B. Lammers, Global water resources: Vulnerability from climate change and population growth. Science 289, 284–288 (2000)
  9. ↑ (2014) “Water footprint scenarios for 2050: A global analysis”, Environment International (en) 64, p. 71–82. doi:10.1016/j.envint.2013.11.019.
  10. ↑ Water Scarcity. Threats. WWF (2013). Arkivita el la originalo je 21a de Oktobro 2013. Alirita 20a de Oktobro 2013.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.