La Akvobaraĵoj de Subiako estis grupo de tri romiaj gravitaj akvobaraĵoj ĉe Subiaco, Latio, Italio, desegnitaj kiel plezuraj lagoj por imperiestro Nerono (54–68 p.K.). La plej granda estis la plej alta akvobaraĵo en la Romia Imperio,[1] kaj eĉ en la mondo ĝis sia akcidenta detruo en 1305.[2]

La loko de tiu akvobaraĵo kuŝas ĉirkaŭ 75 km oriente de Romo. Tiu simpla gravita akvobaraĵo estis konstruita el mortero kaj staris ĉirkaŭ 410 m super marnivelo.

Vidu ankaŭ

Bibliografio

  • Arnold Esch, "Die Wasser des Aniene: Welt aus Natur und Geschichte," FAZ vol 23. Oktobro 2013
  • A. Trevor Hodge, Roman Aqueducts & Water Supply. London 1992, Duckworth Verlag, ISBN 0-7156-2194-7
  • Niklaus Schnitter, "Römische Talsperren," Antike Welt, Bd. 8, Nr. 2 (1978), S. 25–32
  • Norman Smith, "The Roman Dams of Subiaco", "Technology and Culture", Bd. 11, Nr. 1 (1970), S. 58-68
  • Norman Smith, A History of Dams., London 1971, Peter Davies Verlag, ISBN 0432150900
  • Alexius Vogel, "Die historische Entwicklung der Gewichtsstaumauer." en: Historische Talsperren (1987), ISBN 3-87919-145-X

Referencoj

  1. ↑ Smith 1970, pp. 60f.; Smith 1971, p. 26; Schnitter 1978, p. 28
  2. ↑ Hodge 1992, p. 87
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.