| Adolph Strecher (1822-1871) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Germana kemiisto, kiu estas ĉefe rememorigita pro liaj esploroj rilate al la aminoacidoj. Dum provo je sintezo de la laktata acido li malkovris la alaninon.(1850)[3] | |||||
| Persona informo | |||||
| Adolph Strecker | |||||
| Naskiĝo | 21-a de oktobro 1822 en Darmstadt, Germana Imperio | ||||
| Morto | 7-a de novembro 1871 en Würzburg, Germana Imperio | ||||
| Lingvoj | germana vd | ||||
| Loĝloko | Grandduklando Badeno vd | ||||
| Ŝtataneco | Hesio-Darmstadt vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Göttingen Universitato de Giessen Universitato de Tubingeno Universitato de Würzburg | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | kemiisto • universitata instruisto vd | ||||
| Laborkampo | kemio vd | ||||
| Aktiva en | Tübingen vd | ||||
| Doktoreca konsilisto | Justus von Liebig vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Adolph STRECKER (kompleta nomo: Adolph Friedrich Ludwig Ewald Strecker) estis organika kemiisto kiu studis la sintezon de la aminoacidoj per reakcio de aldehidoj kun amoniako kaj cianida acido kaj samtempe la malkomponadon de α-aminoacidoj en aldehidon, amoniakon kaj akvo, konatan kiel "Degradigon de Strecker". Li ankaŭ studis la malkomponadon de la hipurata acido per la nitrata acido kaj la apartigo de la kobalto kaj nikelo.
Krom tio li faris eksperimentojn kun la propionata acido, nitrosalikata acido, la acetamidoj, la piperino, la arbutino, guanino[4] kaj la taliaj oksidoj. Ĉi-lastaj komponaĵoj, tre toksaj, serioze pereigis lian sanon. Li ankaŭ studis la alizarinon[5] samkiel aliajn nitrogenbazajn tinkturojn, sed ankaŭ la analizan apartigon de la metaloj kaj donis la unuajn paŝojn por la organizado de la organometala kemio. En 1861, li konvertis guaninon en ksantinon[6] kaj teobrominon en kafeinon[7], por elmontri ke ili interrilatas.[8] Li estigis guanidinon per agado de la kalia klorato kaj klorida acido sur guanino.[9]
Biografio
Adolfo Strecker estis filo de Ludwig Strecker, iu arkivisto laboranta por la granda duko de Hesio. Adolfo Strecker vizitis bazlernejon en sia naskiĝurbo Darmstadt ĝis 1838, tiam kiam li translokiĝis al la supera profesia lernejo. Post diplomiĝo en la mezlernejo, en 1840, Strecker komencis studi sciencon en la Universitato de Giessen, tie kie Justus Liebig estis profesoro. En aŭgusto 1842, Strecker ricevis sian doktorecan diplomon kaj komencis instrui en la Reĝa Lernejo, en Darmstadt. Komence, li rifuzis labor-proponon de Liebig, sed en 1846 li akceptis alian oferton kaj iĝis privata asistanto de la fama kemiisto en la Universitato de Giessen. Strecker finis sian kapabligon en 1848 kaj iĝis profesoro en la universitato. Strecker volis lasi Giessen-on interŝanĝe de posteno pli altvalora en la Universitato de Berlino, sed samepoke li aŭdis pri bona propono en la Universitato de Kristianio. Li kandidatiĝis kaj en 1851 li iĝis profesoro tie. En Norvegio, Strecker fokusiĝis sur organika kemio, entenante larĝan gamon da topikoj ekde organometala kemio ĝis naturaj produktoj. Estante en Norvegio, Strecker reiradis al Germanio dum pluraj libertempoj. En unu el liaj vizitoj al Darmstadt, li edziĝis en la 3-a de julio 1852. Bedaŭrinde lia edzino mortis en la 13-a de oktobro 1853 kaj en la 29-a de septembro 1855 li edziĝis duanupte. En 1860, okaze de la morto de Christian Gottlob Gmelin (1792-1860), li translokiĝis al la Universitato de Tubingeno kaj plenigis la vakantan postenon de la antaŭa profesoro. Tie li realizis siajn esplorojn pri guanino, ksantino, kafeino, teobromino kaj pri la toksaj taliaj oksidoj, kiuj serioze damaĝis lian sanon. En 1870, li translokiĝis al la Universitato de Würzburg, tamen, li semestro estis interrompita pro la Franco-Prusia Milito (1870-1871). Strecker iĝis oficisto dummilite kaj kun la militofino li revenis al la universitato, kie li komencis sian lastan semestron. Somere de 1871 li entreprenis amuzvojaĝon en Berchtesgaden, Bavario, tamen lia sano ekpereis. Strecker mortis en Würzburg tie kie li estas sepultita en la centra tombejo.
Sintezo de Strecker
- Ilustraĵo por sintezo de la aminoacido glicino per interagado de la formaldehido, en ĉeesto de kalia cianido kaj amonia klorido sekvata per hidrogenigo de la amino-aceto-nitrilo. Tiu reakcio estas taŭga en la komerca produktado de la metionino ekde la metionalo:
|
|
![{\displaystyle {\mathsf {{\xrightarrow[{-KCl-H_{2}O}]{KCN+NH_{4}Cl}}\,}}}](../I/04f2cc93118ec92a228a5c8adc525664694fad31.svg)
![{\displaystyle {\mathsf {{\xrightarrow[{-NH_{4}Cl}]{HCl+2H_{2}O}}\,}}}](../I/b1f5f8e2fa622cf7f9ea1e10b4a13587f80dc752.svg)
Verkaro
- Adolph Strecker's Short Text-book of Organic Chemistry 1882
- Short Textbook of Organic Chemistry 1822
- Das Chemische Laboratorium Der Universität Christina
- Thesen, welche behufs der Erlangung des venia Legendi an des ... 1848
- Theorien und Experimente zur Bestimmung der Atomgewichte Elemente 1859
- Adolph Strecker's Kurzes Lehrbuch der organischen Chemie 1874
- Regnault-Strecker's kurzes lehrbuch der chemie 1868
Literaturo
- Flavour Development, Analysis and Perception in Food and Beverages
- Handbook of Brewing
- Science of Synthesis: Multicomponent Reactions
- Multicatalyst System in Asymmetric Catalysis
- Adolph Strecker's K Kurzes lehrbuch der organischen chemie
- Eighteenth-Century Coffee-House Culture
- Origins: The Scientific Story of Creation
Vidu ankaŭ
Referencoj
- Encyclopedia of Astrobiology
- Encyclopedia of Astrobiology
- ↑ Encyclopedia of Astrobiology
- ↑ Adolph Strecker's Short Text-book of Organic Chemistry
- ↑ Adolph Strecker's K Kurzes lehrbuch der organischen chemie
- ↑ Short Text Book of Organic Chemistry 1881
- ↑ Adolph Strecker's Short text-book of organic chemistry, by J. Wislicenus
- ↑ One hundred years of psychological research in America
- ↑ History of Chemistry