Adolph Menzel
Persona informo
Naskonomo Adolph Friedrich Erdmann von Menzel
Naskiĝo 8-an de decembro 1815 (1815-12-08)
en Vroclavo
Morto 9-an de februaro 1905 (1905-02-09) (89-jaraĝa)
en Berlino
Tombo Dreifaltigkeitskirchhof II
Lingvoj germana
Ŝtataneco Reĝlando Prusio
Alma mater Prussian Academy of Arts • Berliner Akademie der Künste
Subskribo Adolph Menzel
Okupo
Okupo pentristo • ilustristo • gravuristo • litografisto
Verkoj Studio Wall
Laying out the March Dead
Frederick the Great Playing the Flute at Sanssouci
TTT
Retejo http://www.adolph-von-menzel.com
Die Tafelrunde de Adolph von Menzel. Gastoj de Frederiko la Granda ĉe Sanssouci, inklude membrojn de la Prusia Akademio de Sciencoj kaj Voltero (tria el maldekstro).

Adolph Friedrich Erdmann von MENZEL (8a de Decembro, 1815 – 9a de Februaro, 1905) estis germana artisto de la Realismo fama pro siaj desegnoj, akvafortoj, kaj pentraĵoj. Kun Caspar David Friedrich, li estas konsiderata unu el la du plej elstaraj germanaj pentristoj de la 19-a jarcento,[1] kaj estis la plej sukcesa artisto siaepoke en Germanio.[2] Dekomence konata kiel Adolph Menzel, li estis nobeligita en 1898 kaj ŝanĝis sian nomon al Adolph von Menzel.

Kariero

Lia populareco en sia devenlando, speciale pri liaj historiaj pentraĵoj, estis tia ke malmultaj el liaj ĉefaj pentraĵoj lasis Germanion, ĉar multaj estis tuje akiritaj de muzeoj en Berlino.[3] La grafika verkaro de Menzel (kaj speciale liaj desegnoj) estis pli amplekse disvastigitaj; tiuj, kun neformalaj pentraĵoj kiuj ne estis dekomence intencitaj por ekspozicio, estis kio fakte okazigis lian postmortan reputacion.[4]

Kvankam li veturis por trovi subjektojn por sia arto, por viziti ekspoziciojn, kaj por renkontiĝi kun aliaj artistoj, Menzel pasigis plej el sia vivo en Berlino, kaj estis, spite la fakton, ke li havis nombrajn amikojn, li estis iom diskriminaciita fare de aliuloj.[5] Plej verŝajne li estis socie iom malakceptita pro sia fizika aspekto kiel grandkapulo kaj malaltulo de unu metro kaj tridek sep centimetroj.[5][6]

Galerio

Notoj

  1. ↑ Eisler, 559–565
  2. ↑ Eisler, 559–565
  3. ↑ Eisler, 559
  4. ↑ Eisler, 559–565
  5. 1 2 Menzel verkis en sia lasta testamento: "Ne nur mi restis needziĝinta, laŭlonge de mia tuta vivo sed mi ankaŭ rezignis pri rilatoj kun la alia sekso... Nu, estas manko de ajna tipo de mem-farita ligo inter mi kaj la ekstera mondo." Fried, 5
  6. ↑ Vidu Karl Scheffler, Adolf Menzel: Der Mensch, das Werk (Berlin: Cassirer, 1915), kies opinio estas, ke lia malalteco malbonigis sian mem-estimon kaj sian tutan personan vivon.

Elektita bibliografio

  • Karl Scheffler, Adolf Menzel: Der Mensch, das Werk. Berlin: Cassirer, 1915.
  • Elfried Bock, Adolph Menzel: Verzeichnis seines graphischen Werkes. Berlin: Amsler & Ruthardt, 1923.
  • Werner Schmidt, Adolf Menzel: Zeichnungen Verzeichnis und Erläuterungen. National-Galerie, Staatliche Museen, Berlin, 1955.
  • Ulrich Bischoff, Jens Christian Jensen, Richard Hoppe-Sailer, Wulf Schadendorf, Johann Schlick, Jürgen Schultze, Adolph Menzel: Realist – Historist – Maler des Hofes. Exhibition catalog. Schweinfurt: Weppert, 1981.
  • Gisela Hopp, Eckhard Schaar, Werner Hofmann, eld., Menzel – der Beobachter. Exhibition catalog. Munich: Prestel, 1982.
  • Jost Hermand, Adolph Menzel mit Selbstzeugnissen und Bilddokumenten (Rowohlts Monographien, vol. 361). Reinbek bei Hamburg: Rowohlt, 1986.
  • Gisold Lammel, Adolph Menzel. Frideriziana und Wilhelmiana. Dresden: Verlag der Kunst, 1987.
  • Claude Keisch and Marie Ursula Riemann-Reyher, eds.: Adolph Menzel 1815–1905: Between Romanticism and Impressionism. London and New Haven: Yale University Press, 1996.
  • Michaela Diener, „Ein Fürst der Kunst ist uns gestorben“: Adolph von Menzels Nachruhm im Kaiserlichen Deutschland (1905–1910). Regensburg: Roderer, 1998.
  • Hubertus Kohle, Adolph Menzels Friedrichbilder: Theorie und Praxis der Geschichtsmalerei im Berlin der 1850er Jahre. Munich and Berlin: Deutscher Kunstverlag, 2001.
  • Christina Grummt, Adolph Menzel – zwischen Kunst und Konvention, die Allegorie in der Adressenkunst des 19. Jahrhunderts. Berlin: Reimer, 2001.
  • Michael Fried, Menzel's Realism: Art and Embodiment in Nineteenth-Century Berlin. London and New Haven: Yale University Press, 2002.
  • Jens Christian Jensen, Adolph Menzel. Cologne: DuMont, 2003.
  • Werner Busch, Adolph Menzel: Leben und Werk. Munich: Beck, 2004.
  • Bernhard Maaz, ed., Adolph Menzel radikal real. Munich: Hirmer, 2008.
  • Werner Busch, Adolph Menzel: Auf der Suche nach der Wirklichkeit. Munich: Beck, 2015.
  • Anja Grebe, Menzel, Maler der Moderne. Berlin: Verlag Eisengold, 2015.
  • Claudia Czok, "Menzel, Adolph (Adolph Friedrich Erdmann von)", in De Gruyter: Allgemeines Künstlerlexikon: Die Bildenden Künstler aller Zeiten und Völker, vol. 89. Berlin and Boston: De Gruyter, 2016, pp. 117–121.

Referencoj

  • (2003) “Adolf Menzels 'Flötenkonzert Friedrich der Großen in Sanssouci': Ein vertrautes Gemälde, 150 Jahre nach seiner Fertigstellung neu gesehen”, Music in Art: International Journal for Music Iconography 28 (1–2), p. 127–146. 
  • Eisler, Colin. Masterworks in Berlin: A City's Paintings Reunited. Bulfinch, 1996. (ISBN 0-8212-1951-0)
  • Fried, Michael. Menzel's Realism: Art and Embodiment in Nineteenth-Century Berlin. London and New Haven: Yale University Press, 2002. (ISBN 0-300-09219-9)
  • Keisch, Claude, et al. Adolph Menzel 1815–1905: Between Romanticism and Impressionism. London and New Haven: Yale University Press, 1996. (ISBN 0-300-06954-5)

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.