En Regna konsilantaro reprezentitaj reĝlandoj kaj landoj kaj landoj de sankta Stefana krono hungara
Plena origina nomo: Die im Reichsrat vertretenen Königreiche und Länder und die Länder der heiligen ungarischen Stephanskrone A birodalmi tanácsban képviselt királyságok és országok és a magyar Szent Korona országai
←  1867 – 1918 ↓
historia lando • suverena ŝtato • imperio • real union • lando
Geografio Aŭstrio-Hungario en la jaro 1913
Ĉefurbo:	Vieno
Areo:	676 615 km² (en la jaro 1910)
La plej longa rivero:	Danubo
Loĝantaro
Kvanto de loĝantoj:	51 390 223 (en la jaro 1910)
Nacia konsisto:	germanoj, hungaroj, ĉeĥoj, poloj , rutenoj, rumanoj, kroatoj, slovakoj, serboj, slovenoj, italoj, kaj aliaj
Lingvoj:	germana, hungara, ĉeĥa, pola, rutena, rumana, kroata, slovaka, serba, slovena, itala
Religio:	romkatolika (ŝtata religio)
Ŝtat-strukturo
Ŝtat-strukturo:	konstitucia monarkio • duobla monarkio • monarkio monarkio
Monunuo:	aŭstra-hungara guldeno • aŭstra-hungara krono guldeno
Estiĝo:	1867 (per Aŭstra-hungara interkonsento)
Pereo:	1918 (per disfalo)
Antaŭaj ŝtatoj: Aŭstra imperio Postsekvaj ŝtatoj: Aŭstrio Hungara Popola Respubliko Unua respubliko de Ĉeĥoslovakio 2-a Pola Respubliko Reĝlando de serboj, kroatoj kaj slovenoj Elstaraj historiaj eventoj Diplomatiaj Rilatoj Ukraina Popola Respubliko Ukrainian-Austro-Hungarian relations Centraj Potencoj   Partoj Translajtio (Hungara Reĝlando) • Cislajtio vd

Aŭstrio-Hungario aŭ Aŭstri-Hungario^[1] aŭ Aŭstrujo-Hungarujo, ankaŭ konata kiel Danuba Monarkio kaj kiel Habsburga Imperio aŭ Habsburga monarkio, estis duopa monarkio en Eŭropo, kiu ekzistis de 1867 ĝis 1918. Ĝi estis federacio el la imperio Aŭstrio kaj la Hungara reĝlando sub komuna monarko.

Aŭstrio kaj Hungario historie kuniĝis en 1521 per la geedziĝo de princino Ana de Bohemio kaj arkiduko Ferdinando la 1-a, kiu post la abdiko de sia frato Karolo la 5-a iĝis imperiestro de la Sankta Roma Imperio. Post la morto de Ladislao la 2-a, la patro de Ana, Ferdinando iĝis reganto de Hungario kaj Bohemio. Hungario tamen ne iĝis parto de la imperio.

Post la Franca Revolucio Aŭstrio pli koncentriĝis orienten, kaj post la fino de la Sankta Romia Imperio en 1806 ties lasta imperiestro Francisko iĝis aŭstria imperiestro.

Ĉar la hungaraj nobeloj ne sentis sin sufiĉe reprezentataj en la imperia administrado, ili ribelis en 1848 kaj fine atingis la "egaligon" kun la aŭstroj. De 1867 la aŭstria imperiestro estis samtempe hungaria reĝo, kaj la monarkio portis la nomon "k. u. k." (= "kaiserlich und königlich", imperiestra kaj reĝa).

La slava parto

Prago (Hradčany (Prago) kun loĝantaj en tiu urbo ĉeĥoj.

Slavoj, kiuj pretendis similan egaligon kun Vieno, ne ricevis ĝin ĝis la Unua mondmilito, kies rezulto vanigis tiuspecajn konsiderojn. La slavoj en la regno estis geografie dividitaj en sud-slavojn (serboj, kroatoj, slovenoj) kaj okcident-slavojn (ĉeĥoj, poloj, slovakoj), inter kiuj troviĝis la german- kaj hungar-parolaj teritorioj.

Krakovo kun loĝantaj en ĝi poloj estis la sesa se temas pri la grandeco de la urboj de Aŭstrio-Hungario (fot. 1912)

Krakovo (Vavelo), la ĉefa kastelo de polaj reĝoj.

Bratislavo kun loĝantaj en tiu urbo slovakoj

Referencoj

Vidu ankaŭ

• Historio de Aŭstrio
• Cislajtio
• Translajtio
• Germana Aŭstrio
• Blazonoj de Aŭstrio
• Imperiestro de Aŭstrio
• Interna Aŭstrio
• Landopartoj de Aŭstrio-Hungario
• Reĝlando Bohemio
• Reĝlando Galicio kaj Lodomerio

Eksteraj ligiloj

• Mapo de distribuo de rasoj en Aŭstrio-Hungario en 1911 (en la angla).
• Pri la armeo de Aŭstrio-Hungario (en la angla).
• Aŭstrio (en la angla).
• Teksto de dokumentoj el Aŭstrio-Hungario rilatataj al la komenco de la Unua mondmilito (en la angla).