La 4-a simfonio en d-minoro op. 120 estis komponita de Robert Schumann en 1841, tamen publikigita nur post ampleksa prilaborado en 1851. Laŭ kronologia vidpunkto temas pri la 2-a simfonio de Schumann, la nun kiel 2-a kaj 3-a simfonioj konataj verkoj ekestis pli malfrue.
Pri la muziko
La versio publikigita en 1851 havis kvar movimentojn, kiuj sekvas unu post la alia sen paŭzo ("attacca"):
- Ziemlich langsam – Lebhaft
- Romanze: Ziemlich langsam
- Scherzo: Lebhaft
- Etwas zurückhaltend – Langsam – Lebhaft – Presto
La praversio el 1841 portis jenajn kvar (italajn) movimentnomojn:
- Andante con moto – Allegro di molto
- Romanza: Andante
- Scherzo: Presto
- Largo – Finale: Allegro vivace
La ensemblo de la verko postulas du flutojn, du hobojojn, du klarnetojn, du fagotojn; kvar kornojn, du trumpetojn, tri trombonojn; timbalojn kaj kvinvoĉan arĉorkestron.
Eksteraj ligiloj
- 4-a simfonio (Schumann): Liberaj muziknotoj por elŝuti de International Music Score Library Project.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.