Sufiksoj en Esperanto
Tipo Oficialaj Neoficialaj
Verbaj -ant-, -int-, -ont-
-at-, -it-, -ot-		 -unt-, -ut-
Seksaj -in- -iĉ-, -ip-
Aliaj -aĉ-, -ad-, -aĵ-, -an-, -ar-,

-ĉj-,
-ebl-, -ec-, -eg-, -ej-, -em-, -end-, -er-, -estr-, -et-,
-id-, -ig-, -iĝ-, -il-, -ind-, -ing-, -ism-, -ist-,
-nj-,
-obl-, -on-, -op-,
-uj-, -ul-, -um-.

-ab-, -ac-, -al-, -ari-, -ator-,
-e-, -ed-, -el-, -en-, -enz-, -esk-, -ez-,
-i-, -if-, -ik-, -ilion-, -iliard-, -it-, -iv-, -iz-,
-j-,
-nomial-,
-ofon-, -oid-, -ol-, -olog-, -ologi-, -ometr-, -otek-, -oz-
-pj-,
-t-, -tet-, -uk-.

La esperantlingva sufikso "-op-" aldonatas al vortradikoj por indiki "grupon kun certa nombro da membroj". La afikso uzeblas nur ĉe nombrovortoj kaj similsignifaj vortoj. Tio, kio staras antaŭ la afikso, ĉiam montras, kiom da membroj estas en la grupo:

  • unu → unuopa = sola, rigardata aparte
  • du → duopo = grupo de du, paro
  • dek → dekope = en grupo kun dek membroj, en grupoj po dek[1]

Notoj

  1. ↑ ekzemploj cititaj el PMEG

Eksteraj ligiloj

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.